Read Gobaith i Gymru 2 Samuel 22 Bible Online

2 Samuel 22 - Gobaith i Gymru bible

2 Samuel 22

¹Dyma eiriau'r gân wnaeth Dafydd ei chanu i'r ARGLWYDD ar ôl i'r ARGLWYDD ei achub o ddwylo ei holl elynion ac o afael Saul: [100†]

²Mae'r ARGLWYDD fel craig i mi, yn gastell ac yn achubwr.

³Mae fy Nuw yn graig i mi lechu dani; yn darian, yn gryfder ac yn hafan ddiogel. Mae'n fy achub i rhag trais.

⁴Gelwais ar yr ARGLWYDD sy'n haeddu ei foli, ac achubodd fi oddi wrth fy ngelynion.

⁵Roeddwn i'n boddi dan donnau marwolaeth; roedd llifogydd dinistr yn fy llethu.

⁶Roedd rhaffau byd y meirw o'm cwmpas, a maglau marwolaeth o'm blaen.

⁷Gelwais ar yr ARGLWYDD o ganol fy helynt, a gweiddi ar fy Nuw. Roedd yn ei deml, a clywodd fy llais; gwrandawodd arna i'n galw.

⁸Yna dyma'r ddaear yn symud a crynu. Roedd sylfeini'r nefoedd yn crynu ac yn ysgwyd, am ei fod wedi digio.

⁹Daeth mwg allan o'i ffroenau, a thân dinistriol o'i geg; roedd marwor yn tasgu ohono.

¹⁰Agorodd yr awyr fel llenni a daeth i lawr. Roedd cwmwl trwchus dan ei draed.

¹¹Marchogai ar geriwbiaid yn hedfan; a codi ar adenydd y gwynt.

¹²Gwisgodd dywyllwch drosto — cymylau duon stormus; a gwnaeth gymylau trwchus yr awyr yn ffau o'i gwmpas.

¹³Roedd golau disglair o'i flaen a'r mellt fel marwor tanllyd.

¹⁴Yna taranodd yr ARGLWYDD o'r awyr — sŵn llais y Goruchaf yn galw.

¹⁵Taflodd ei saethau a chwalu'r gelyn; roedd ei folltau mellt yn eu gyrru ar ffo.

¹⁶Daeth gwely'r môr i'r golwg; ac roedd sylfeini'r ddaear yn noeth wrth i'r ARGLWYDD ruo, a chwythu anadl o'i ffroenau.

¹⁷Estynnodd i lawr o'r uchelder a gafael ynof fi; tynnodd fi allan o'r dŵr dwfn.

¹⁸Achubodd fi o afael y gelyn ffyrnig — y rhai sy'n fy nghasáu oedd yn gryfach na mi.

¹⁹Dyma nhw'n ymosod pan roeddwn mewn helbul, ond dyma'r ARGLWYDD yn fy helpu i.

²⁰Daeth â fi allan i ryddid! Achubodd fi am ei fod wrth ei fodd gyda mi.

²¹Mae'r ARGLWYDD wedi bod yn deg â mi. Dw i wedi byw'n gyfiawn; mae fy nwylo'n lân, ac mae wedi rhoi fy ngwobr i mi.

²²Do, dw i wedi dilyn yr ARGLWYDD yn ffyddlon, heb droi cefn ar Dduw na gwneud drwg.

²³Dw i wedi cadw ei ddeddfau'n ofalus; dw i ddim wedi anwybyddu ei reolau.

²⁴Dw i wedi bod yn ddi-fai ac yn ofalus i beidio pechu yn ei erbyn.

²⁵Mae'r ARGLWYDD wedi rhoi fy ngwobr i mi. Dw i wedi byw'n gyfiawn, ac mae e wedi gweld bod fy nwylo'n lân.

²⁶Ti'n ffyddlon i'r rhai sy'n ffyddlon, ac yn deg â'r rhai di-euog.

²⁷Mae'r rhai di-fai yn dy brofi'n ddi-fai, ond rwyt ti'n fwy craff na'r rhai anonest.

²⁸Ti'n achub pobl sy'n dioddef, ond yn torri crib y rhai balch.

²⁹Ie, ti ydy fy lamp i, o ARGLWYDD, ti'n rhoi golau i mi yn y tywyllwch.

³⁰Gyda ti gallaf ruthro allan i'r frwydr; gallaf neidio unrhyw wal gyda help fy Nuw!

³¹Mae Duw yn gwneud beth sy'n iawn; mae'r ARGLWYDD yn dweud beth sy'n wir. Mae fel tarian yn amddiffyn pawb sy'n troi ato.

³²Oes duw arall ond yr ARGLWYDD? Oes craig arall ar wahân i'n Duw ni?

³³Fe ydy'r Duw sy'n fy amddiffyn â'i nerth — mae'n symud pob rhwystr o'm blaen.

³⁴Mae'n rhoi coesau fel carw i mi; fydda i byth yn llithro ar y creigiau uchel.

³⁵Dysgodd fi sut i ymladd — dw i'n gallu plygu bwa o bres!

³⁶Rwyt wedi fy amddiffyn fel tarian. Mae dy ofal wedi gwneud i mi lwyddo.

³⁷Ti wnaeth i mi frasgamu ymlaen a wnes i ddim baglu.

³⁸Es ar ôl fy ngelynion, a'u difa nhw; wnes i ddim troi'n ôl nes roedden nhw wedi darfod.

³⁹Bydda i'n eu dinistrio a'u taro, nes byddan nhw'n methu codi; bydda i'n eu sathru nhw dan draed.

⁴⁰Ti roddodd y nerth i mi ymladd; ti wnaeth i'r gelyn blygu o'm blaen;

⁴¹Ti wnaeth iddyn nhw gilio yn ôl. Dinistriais y rhai oedd yn fy nghasáu yn llwyr.

⁴²Roedden nhw'n edrych am help, ond doedd neb i'w hachub! Roedden nhw'n troi at yr ARGLWYDD hyd yn oed! Ond wnaeth e ddim ateb.

⁴³Dyma fi'n eu malu nhw fel llwch ar lawr; a'u sathru dan draed fel baw ar y strydoedd.

⁴⁴Achubaist fi o afael y rhai oedd yn ymladd yn fy erbyn. Gwnest fi'n bennaeth ar y gwledydd. Mae pobloedd wyddwn i ddim amdanyn nhw yn derbyn fy awdurdod.

⁴⁵Mae estroniaid yn crynu o'm blaen. Maen nhw'n plygu wrth glywed amdana i!

⁴⁶Mae pobloedd estron wedi colli pob hyder, ac yn crynu wrth ddod allan o'u cuddfannau.

⁴⁷Ydy, mae'r ARGLWYDD yn fyw! Bendith ar y graig sy'n fy amddiffyn i! Boed i Dduw, wnaeth fy achub i, gael ei anrhydeddu!

⁴⁸Fe ydy'r Duw sydd wedi dial ar fy rhan i, a gwneud i bobloedd blygu o'm blaen.

⁴⁹Fe ydy'r Duw sydd wedi fy achub i rhag fy ngelynion, a'm cipio o afael y rhai sy'n fy nghasáu. Mae wedi fy achub o ddwylo dynion treisgar.

⁵⁰Felly, O ARGLWYDD, bydda i'n dy foli di o flaen y cenhedloedd ac yn canu mawl i dy enw:

⁵¹Mae'n rhoi buddugoliaeth i'w frenin — un fuddugoliaeth fawr ar ôl y llall! Mae'n aros yn ffyddlon i'w eneiniog — i Dafydd, ac i'w ddisgynyddion am byth.