Read Gobaith i Gymru Nehemeia 9 Bible Online

Nehemeia 9 - Gobaith i Gymru bible

Nehemeia 9

¹Ar y pedwerydd ar hugain o'r un mis dyma bobl Israel yn dod at ei gilydd eto. Roedden nhw'n ymprydio, yn gwisgo sachliain, ac wedi taflu pridd ar eu pennau.

²Dyma'r rhai oedd yn ddisgynyddion go iawn i bobl Israel yn gwahanu eu hunain oddi wrth bobl o wledydd eraill, ac yn sefyll i gyffesu eu bod nhw a'u hynafiaid wedi pechu a gwneud drwg.

³Buon nhw'n sefyll yno am dair awr, tra roedd Cyfraith yr ARGLWYDD eu Duw yn cael ei darllen o'r sgrôl, ac yna am dair awr arall yn cyffesu eu pechodau a plygu i lawr i addoli.

⁴Yna dyma'r Lefiaid — Ieshŵa, Bani, Cadmiel, Shefaneia, Bwnni, Sherefeia, Bani, a Cenani — yn sefyll ar y grisiau yn crïo a galw'n uchel ar yr ARGLWYDD eu Duw.

⁵Wedyn dyma grŵp arall o Lefiaid — Ieshŵa, Cadmiel, Bani, Chashafneia, Sherefeia, Hodeia, Shefaneia, a Pethacheia — yn cyhoeddi, “Safwch ar eich traed a bendithio yr ARGLWYDD eich Duw!” “Bendith arnat ti, O ARGLWYDD ein Duw, o hyn ymlaen ac i dragwyddoldeb! Boed i dy enw gwych di gael ei fendithio, er nad ydy geiriau'n ddigon i fynegi'r fendith a'r mawl!

⁶Ti ydy'r ARGLWYDD, a dim ond ti. Ti wnaeth greu yr awyr, y gofod a'r holl sêr, y ddaear a phopeth sydd arni, a'r moroedd a phopeth sydd ynddynt. Ti sydd yn cynnal y cwbl, ac mae tyrfa'r nefoedd yn plygu o dy flaen di.

⁷Ti ydy'r ARGLWYDD Dduw wnaeth ddewis Abram, a'i arwain allan o Ur yn Babilonia, a rhoi'r enw Abraham iddo.

⁸Pan welaist ei fod yn ffyddlon dyma ti'n ymrwymo gydag e i roi gwlad Canaan i'w ddisgynyddion — tir yr Hethiaid a'r Amoriaid, y Peresiaid, y Jebwsiaid a'r Girgasiaid. A dyma ti'n cadw dy air, am dy fod ti'n gwneud beth sy'n iawn.

⁹Gwelaist ein hynafiaid yn dioddef yn yr Aifft, a clywaist nhw'n gweiddi am help wrth y Môr Coch. [34]

¹⁰Yna gwnest wyrthiau rhyfeddol i daro'r Pharo a'i swyddogion, a pobl y wlad, am fod mor greulon. Ti'n enwog am y pethau yma hyd heddiw.

¹¹Dyma ti'n hollti'r môr o'u blaenau nhw, iddyn nhw gerdded drwy'r môr ar dir sych! Yna dyma ti'n taflu'r rhai oedd yn ceisio'u dal i'r dŵr dwfn, a dyma nhw'n suddo fel carreg dan y tonnau mawr.

¹²Ti wnaeth arwain dy bobl gyda cholofn o niwl yn y dydd, a cholofn o dân i oleuo'r ffordd yn y nos.

¹³Dyma ti'n dod i lawr ar Fynydd Sinai, a siarad gyda nhw o'r nefoedd. Rhoddaist ganllawiau teg, dysgeidiaeth wir, rheolau a gorchmynion da.

¹⁴Eu dysgu nhw fod y Saboth yn gysegredig, a cael Moses i ddysgu dy orchmynion, dy reolau a'th ddysgeidiaeth iddyn nhw.

¹⁵Rhoist fara o'r nefoedd iddyn nhw, pan oedden nhw eisiau bwyd; a dod â dŵr o'r graig pan oedden nhw'n sychedig. Yna dwedaist wrthyn nhw am fynd i gymryd y tir roeddet ti wedi addo ei roi iddyn nhw.

¹⁶Ond roedd ein hynafiaid yn falch ac ystyfnig, a wnaethon nhw ddim gwrando ar dy orchmynion di.

¹⁷Gwrthodon nhw wrando, ac anghofio'r gwyrthiau roeddet ti wedi eu gwneud yn eu plith nhw. Dyma nhw'n gwrthryfela, a dewis arweinydd i'w harwain nhw yn ôl i'r Aifft. Ond rwyt ti yn Dduw sydd yn maddau, rwyt ti mor garedig a thrugarog, mor amyneddgar ac mor anhygoel o hael! [35†] Wnest ti ddim hyd yn oed troi cefn arnyn nhw

¹⁸pan wnaethon nhw eilun metel ar siâp tarw ifanc a honni, ‘Dyma'r duw ddaeth â chi allan o'r Aifft!’ neu pan oedden nhw'n cablu yn ofnadwy.

¹⁹Am dy fod ti mor drugarog, wnest ti ddim troi cefn arnyn nhw yn yr anialwch. Roedd y golofn o niwl yn dal i'w harwain yn y dydd, a'r golofn dân yn dal i oleuo'r ffordd iddyn nhw yn y nos.

²⁰Dyma ti'n rhoi dy ysbryd da i'w dysgu nhw. Wnest ti ddim stopio rhoi manna iddyn nhw i'w fwyta, a dal i roi dŵr i dorri eu syched.

²¹Dyma ti'n eu cynnal nhw am bedwar deg mlynedd. Er eu bod yn yr anialwch, doedden nhw'n brin o ddim; wnaeth eu dillad ddim treulio, a'u traed ddim chwyddo. [36†]

²²Yna dyma ti'n rhoi teyrnasoedd a phobloedd iddyn nhw, a rhannu pob cornel o'r tir rhyngddyn nhw. Dyma nhw'n meddiannu tir Sihon, brenin Cheshbon, a tir Og, brenin Bashan.

²³Dyma ti'n rhoi cymaint o ddisgynyddion iddyn nhw ag sydd o sêr yn yr awyr. A dod â nhw i'r tir roeddet ti wedi dweud wrth eu tadau eu bod i'w feddiannu.

²⁴A dyma'r disgynyddion yn mynd i mewn a'i gymryd. Ti wnaeth goncro'r Canaaneaid oedd yn byw yn y wlad. Ti wnaeth roi'r fuddugoliaeth iddyn nhw — iddyn nhw wneud fel y mynnon nhw â'r bobl a'u brenhinoedd.

²⁵Dyma nhw'n concro trefi caerog a chymryd tir ffrwythlon. Meddiannu tai yn llawn o bethau da, pydewau wedi eu cloddio, gwinllannoedd, gerddi olewydd, a digonedd o goed ffrwythau. Cafodd pawb ddigon i'w fwyta, a pesgi; roedden nhw'n byw'n fras ar dy holl ddaioni.

²⁶Ond dyma nhw'n dechrau bod yn anufudd a gwrthryfela yn dy erbyn di. Troi cefn ar dy Gyfraith di, a lladd dy broffwydi oedd wedi bod yn eu siarsio i droi yn ôl atat — roedden nhw'n cablu yn ofnadwy.

²⁷Felly dyma ti'n gadael i'w gelynion eu gorchfygu a'u gorthrymu. Ond dyma nhw'n gweiddi am dy help o ganol eu trafferthion, a dyma ti'n gwrando o'r nefoedd. Am dy fod ti mor barod i dosturio, dyma ti'n anfon rhai i'w hachub o afael eu gelynion.

²⁸Ond yna, pan oedden nhw'n gyfforddus eto, dyma nhw'n mynd yn ôl i'w ffyrdd drwg. Felly dyma ti'n gadael i'w gelynion gael y llaw uchaf arnyn nhw. Wedyn bydden nhw'n gweiddi am dy help di eto, a byddet tithau'n gwrando o'r nefoedd ac yn eu hachub nhw dro ar ôl tro am dy fod mor drugarog.

²⁹Yna roeddet ti'n eu siarsio nhw i droi yn ôl at dy Gyfraith di, ond roedden nhw'n falch ac yn gwrthod gwrando ar dy orchmynion. Dyma nhw'n gwrthod dy ganllawiau — y rhai sy'n rhoi bywyd i'r sawl sy'n ufudd iddyn nhw. Aethon nhw'n fwy a mwy ystyfnig; a gwrthryfela yn lle bod yn ufudd.

³⁰Buost mor amyneddgar hefo nhw, am flynyddoedd lawer. Buodd dy Ysbryd yn eu siarsio drwy'r proffwydi. Ond doedden nhw ddim am wrando, felly dyma ti'n gadael i bobloedd gwledydd eraill eu gorchfygu.

³¹Ac eto, am dy fod ti mor drugarog, wnest ti ddim cael gwared â nhw yn llwyr; wnest ti ddim troi dy gefn arnyn nhw. Rwyt ti mor garedig a thrugarog!

³²Felly, o ein Duw — y Duw mawr, pwerus, rhyfeddol, sy'n cadw dy ymrwymiad ac sydd mor hael — dŷn ni wedi dioddef caledi ers dyddiau brenhinoedd Asyria (ni y bobl, ein brenhinoedd, arweinwyr, offeiriaid, proffwydi, a'n hynafiaid); paid meddwl mai peth bach ydy hyn.

³³Roeddet ti'n iawn yn gadael i'r cwbl ddigwydd i ni. Rwyt ti wedi bod yn ffyddlon; ni sydd wedi bod ar fai.

³⁴Wnaeth ein brenhinoedd a'n harweinwyr, ein hoffeiriaid a'n hynafiaid, ddim cadw dy gyfraith, dy ganllawiau a'th orchmynion.

³⁵Wnaethon nhw ddim dy wasanaethu di na troi cefn ar eu ffyrdd drwg, hyd yn oed pan oedd popeth ganddyn nhw: teyrnas, dy ddaioni rhyfeddol tuag atyn nhw, a'r tir da a ffrwythlon wnest ti ei roi iddyn nhw.

³⁶A dyma ni, heddiw, yn gaethweision yn y tir ffrwythlon wnest ti ei roi i'n hynafiaid! Ydyn, dŷn ni'n gaethweision yma!

³⁷Mae'r holl gnydau sy'n tyfu yma yn mynd i'r brenhinoedd rwyt ti wedi eu rhoi i'n rheoli, o achos ein pechodau. Maen nhw'n ein rheoli ni a'n hanifeiliaid, ac yn gwneud fel y mynnon nhw! Mae hi'n galed arnon ni!

³⁸“O achos hyn i gyd dŷn ni, bobl Israel, yn gwneud ymrwymiad ysgrifenedig. Mae ein harweinwyr, ein Lefiaid a'n hoffeiriaid wedi arwyddo'r ddogfen, a'i selio.”