Read Gobaith i Gymru Job 20 Bible Online

Job 20 - Gobaith i Gymru bible

Job 20

¹Yna dyma Soffar o Naäma yn ymateb:

²“Dw i ddim yn hapus o gwbl! Dw i'n teimlo fod rhaid i mi ateb.

³Dw i wedi gwrando arnat ti'n ceryddu a sarhau, ac mae pob rheswm yn fy nghymell i ateb:

⁴Wyt ti ddim yn sylweddoli? — ers cyn cof, pan gafodd pobl eu gosod ar y ddaear gyntaf —

⁵dydy pobl ddrwg ddim yn cael dathlu'n hir. Fydd yr annuwiol ddim ond yn hapus dros dro.

⁶Er i'w falchder dyfu'n dal, nes i'w ben gyffwrdd y cymylau,

⁷bydd yn pydru fel ei garthion, ac yn diflannu am byth! Bydd y rhai oedd yn ei nabod yn gofyn, ‘Ble aeth e?’

⁸Bydd wedi hedfan i ffwrdd fel breuddwyd wedi ei hanghofio; fel gweledigaeth ddaeth yn y nos ac yna diflannu.

⁹Fydd y bobl oedd yn sylwi arno ddim yn ei weld eto; fydd e ddim yno, lle roedd yn amlwg o'r blaen.

¹⁰Bydd rhaid i'w feibion dalu'n ôl i'r tlodion; bydd ei blant yn gollwng gafael ar ei gyfoeth.

¹¹Yn ifanc, a'i esgyrn yn llawn egni, bydd yn gorwedd yn y llwch heb ddim.

¹²Er bod drygioni'n blasu'n felys iddo, a'i fod yn ei gadw o'r golwg dan ei dafod,

¹³i gadw'r blas yn ei geg, a cheisio ei rwystro rhag darfod;

¹⁴bydd yn suro yn ei stumog, ac fel gwenwyn gwiber yn ei fol.

¹⁵Bydd yn chwydu'r holl gyfoeth a lyncodd; bydd Duw yn gwneud iddo gyfogi.

¹⁶Roedd wedi sugno gwenwyn y wiber; ac mae neidr arall yn ei frathu a'i ladd.

¹⁷Fydd e ddim yn cael mwynhau'r nentydd, yr afonydd a'r ffrydiau diddiwedd o fêl a caws colfran.

¹⁸Fydd e ddim yn gallu cadw'r holl elw a lyncodd; fydd e ddim yn cael mwynhau ffrwyth ei fasnachu.

¹⁹Pam? Am ei fod wedi sathru'r tlodion a'u gadael i ddioddef, ac wedi dwyn tai wnaeth e ddim eu hadeiladu.

²⁰Ond dydy e byth yn cael ei fodloni, a dydy ei chwant am fwy byth yn ei adael.

²¹Does dim byd ar ôl iddo ei lowcio, felly fydd ei lwyddiant ddim yn gallu para.

²²Pan fydd ar ben ei ddigon, mae argyfwng yn dod, a phob math o helyntion yn dod ar ei draws.

²³Tra mae'n stwffio'i fol bydd Duw yn anfon tân ei ddigofaint yn ei erbyn, ac yn tywallt ei saethau i lawr arno.

²⁴Wrth iddo ddianc rhag yr arfau haearn bydd saeth bres yn ei drywanu.

²⁵Wrth geisio ei thynnu allan o'i gefn, a blaen y saeth o'i iau, mae dychryn yn dod drosto.

²⁶Mae tywyllwch dudew yn disgwyl am ei drysorau, a bydd tân heb ei gynnau gan berson dynol yn ei losgi'n ulw, ac yn difa popeth sydd ar ôl yn ei babell.

²⁷Bydd y nefoedd yn dod â'i ddrygioni i'r golwg; bydd y ddaear yn codi i'w gyhuddo.

²⁸Bydd ei gartref yn cael ei ysgubo i ffwrdd gan lifogydd; gan y llifeiriant ar ddydd digofaint Duw.

²⁹Dyma dynged pobl ddrwg; dyma'r etifeddiaeth fydd Duw yn ei rhoi iddyn nhw.”