Read Gobaith i Gymru Job 30 Bible Online

Job 30 - Gobaith i Gymru bible

Job 30

¹Ond bellach mae hogiau ifanc yn gwenu'n wawdlyd arna i; rhai y byddwn i'n rhoi mwy o sylw i'm cŵn defaid [22] nag i'w tadau nhw!

²Dynion rhy wan i fod o iws i mi — dynion wedi colli pob cryfder.

³Dynion sy'n denau o angen a newyn, yn crwydro'r tir sych, a'r diffeithwch anial yn y nos.

⁴Maen nhw'n casglu planhigion gwyllt, a gwreiddiau'r banadl i gadw'n gynnes.

⁵Dynion wedi eu gyrru allan o gymdeithas, a pobl yn gweiddi arnyn nhw fel lladron.

⁶Maen nhw'n byw ar waelod ceunentydd, mewn tyllau yn y ddaear ac ogofâu.

⁷Maen nhw'n brefu fel anifeiliaid yng nghanol y chwyn, ac yn swatio gyda'i gilydd dan y llwyni.

⁸Pobl ddwl a da i ddim, wedi eu gyrru i ffwrdd o gymdeithas.

⁹Ond bellach dw i'n gocyn hitio iddyn nhw; ac yn ddim byd ond testun sbort.

¹⁰Maen nhw'n fy ffieiddio i, ac yn cadw draw oddi wrtho i; ac yn poeri'n fy wyneb heb feddwl ddwywaith.

¹¹Am fod Duw wedi datod llinyn fy mwa a'm poenydio i, maen nhw'n ymosod arna i yn ddi-stop.

¹²Fel gang o lanciau'n codi twrw ar un ochr, i'm bwrw oddi ar fy nhraed; maen nhw'n codi rampiau i warchae a dinistrio.

¹³Maen nhw'n sefyll ar fy llwybr i'm rhwystro, ac yn llwyddo i'm llorio, heb angen unrhyw help.

¹⁴Fel byddin yn llifo drwy fwlch llydan; yn rholio i mewn wrth i'r waliau syrthio.

¹⁵Mae dychryn yn dod drosta i, fel gwynt yn ysgubo fy urddas i ffwrdd; mae'r gobaith o ddianc wedi diflannu fel cwmwl.

¹⁶Bellach mae fy enaid yn drist, a dyddiau dioddef wedi gafael ynof fi.

¹⁷Mae poenau yn fy esgyrn drwy'r nos, a gewynnau'r corff yn cnoi'n ddi-baid.

¹⁸Mae Duw wedi gafael yn dynn yn fy nillad, a'm tagu gyda choler fy nghrys.

¹⁹Mae e wedi fy nhaflu i'r mwd; dw i'n ddim byd ond llwch a lludw.

²⁰O Dduw, dw i'n gweiddi am dy help, ond does dim ateb; dw i'n sefyll o dy flaen, ond dwyt ti'n cymryd dim sylw.

²¹Rwyt ti wedi troi mor greulon tuag ata i; a'm taro mor galed ac y medri.

²²Ti wedi fy nghodi ar y corwynt; a'm taflu o gwmpas yn y storm.

²³Dw i'n gwybod fy mod i'n mynd i farw, a mynd i'r lle sydd wedi ei bennu i bopeth byw.

²⁴Wnes i erioed godi fy llaw i daro rhywun oedd yn galw am help yn ei drybini!

²⁵Ro'n i'n wylo dros y rhai oedd yn cael amser caled, ac yn torri fy nghalon dros y tlawd.

²⁶Ond wrth ddisgwyl y da, ddaeth dim ond drwg; wrth edrych am olau, daeth tywyllwch.

²⁷Dw i'n corddi y tu mewn i mi, wrth wynebu dydd ar ôl dydd o ddioddef.

²⁸Mae fy nghroen wedi duo, ond nid yn yr haul; dw i'n sefyll yn y sgwâr ac yn pledio am help.

²⁹Dw i'n swnio fel brawd i'r siacal, neu gymar i'r estrys.

³⁰Mae fy nghroen wedi tywyllu, a'm corff drwyddo yn llosgi gan wres.

³¹Felly mae fy nhelyn yn canu alaw drist, a'm ffliwt yn cyfeilio i'r rhai sy'n galaru.