Read Gobaith i Gymru Job 9 Bible Online

Job 9 - Gobaith i Gymru bible

Job 9

¹Dyma Job yn ateb:

²“Wrth gwrs, dw i'n gwybod fod hyn i gyd yn wir! Sut all person dynol fod yn gyfiawn o flaen Duw?

³Er y carai rhywun ddadlau ei achos gydag e, fyddai rhywun ddim yn gallu ateb un o bob mil o'i gwestiynau!

⁴Mae Duw mor ddoeth a grymus — Pwy sydd wedi ei herio a dod allan yn un darn?

⁵Mae e'n symud mynyddoedd heb rybudd, ac yn eu bwrw wyneb i waered yn ei ddig.

⁶Mae'n ysgwyd y ddaear o'i lle, nes bod ei cholofnau'n crynu.

⁷Mae'n rhoi gorchymyn i'r haul beidio tywynnu, ac yn cloi y sêr dan sêl.

⁸Mae e'n lledu'r awyr, ac yn sathru tonnau'r môr.

⁹Fe wnaeth yr Arth ac Orion, Pleiades a chlystyrau sêr y de.

¹⁰Mae'n gwneud pethau mawr, tu hwnt i'n deall ni, a phethau rhyfeddol na ellir byth eu cyfrif.

¹¹Ond petai'n pasio heibio allwn i mo'i weld; mae'n symud yn ei flaen heb i mi sylwi.

¹²Petai'n cymryd rhywbeth, pwy all ei stopio? Pwy fyddai'n meiddio dweud, ‘Beth wyt ti'n wneud?’

¹³Duw ydy e, a dydy e ddim yn atal ei ddigofaint; Mae helpwyr bwystfil y môr [9] wedi eu bwrw i lawr.

¹⁴Felly pa obaith sydd i mi ei ateb, a dod o hyd i ddadleuon yn ei erbyn?

¹⁵Er fy mod i'n ddieuog, alla i mo'i ateb, dim ond pledio am drugaredd gan fy Marnwr.

¹⁶Hyd yn oed petai'n ymateb i'm gwŷs, allwn i ddim bod yn siŵr y byddai'n gwrando arna i —

¹⁷oherwydd mae'n fy sathru i am y nesa peth i ddim, ac wedi fy anafu drosodd a throsodd am ddim rheswm.

¹⁸Dydy e ddim yn rhoi cyfle i mi ddal fy ngwynt, dim ond fy llenwi â gwenwyn chwerw!

¹⁹Os mai prawf cryfder ydy hyn — fe ydy'r Un cry! Os mai cwestiwn o bwy sy'n iawn — pwy sy'n mynd i'w alw e i'r llys?

²⁰Er fy mod i'n ddieuog, byddai fy ngeiriau'n fy nghondemnio i; Er fy mod i'n ddi-fai, byddai e'n dangos i mi fy mod yn euog.

²¹Dydw i ddim ar fai, ond dw i'n poeni dim beth fydd yn digwydd i mi; dw i wedi cael llond bol ar fywyd!

²²‘Does dim gwahaniaeth!’, dyna dw i'n ddweud, ‘Mae e'n dinistrio'r di-fai a'r euog fel ei gilydd.’

²³Pan mae ei chwip yn dod â marwolaeth sydyn, mae e'n chwerthin ar anobaith y dieuog.

²⁴Mae'r tir wedi ei roi yn nwylo pobl ddrwg, ac mae Duw'n rhoi mwgwd dros lygaid ei barnwyr. Os nad fe sy'n gwneud hyn, yna pwy sydd?

²⁵Mae dyddiau fy mywyd yn mynd heibio'n gynt na rhedwr; yn rhuthro i ffwrdd heb i mi weld hapusrwydd.

²⁶Maen nhw'n llithro heibio fel cychod brwyn, neu fel eryr yn disgyn ar ei ysglyfaeth.

²⁷Os dweda i, ‘Dw i'n mynd i stopio cwyno, dw i am wenu a bod yn hapus,’

²⁸dw i'n dychryn wrth feddwl beth fydda i'n ei ddiodde nesa. Dw i'n gwybod wnei di ddim gadael i mi fynd!

²⁹Dw i'n cael fy nghyfri'n euog beth bynnag, felly beth ydy'r pwynt ymdrechu?

³⁰Petawn i'n ymolchi â sebon, ac yn sgwrio fy nwylo â soda,

³¹byddet ti'n fy suddo mewn carthion nes bod hyd yn oed fy nillad yn ffiaidd i mi.

³²Nid creadur dynol fel fi ydy Duw, felly alla i ddim dweud, ‘Gad i ni fynd i gyfraith!’

³³O na fyddai canolwr rhyngon ni, i osod ei law ar y naill a'r llall ohonon ni!

³⁴Rhywun i symud gwialen Duw oddi arna i fel bod dim rhaid i mi ddychryn ac arswydo o'i flaen.

³⁵Byddwn i'n siarad yn agored wedyn, heb ofni; ond fel mae pethau, alla i ddim gwneud hynny.