Read Gobaith i Gymru Salm 105 Bible Online

Salm 105 - Gobaith i Gymru bible

Salm 105

¹Diolchwch i'r ARGLWYDD, a galw ar ei enw! Dwedwch wrth bawb beth mae wedi ei wneud.

²Canwch iddo, a defnyddio cerddoriaeth i'w foli! Dwedwch am y pethau rhyfeddol mae'n eu gwneud.

³Broliwch ei enw sanctaidd! Boed i bawb sy'n ceisio'r ARGLWYDD ddathlu.

⁴Dewch at yr ARGLWYDD, profwch ei nerth; ceisiwch ei gwmni bob amser.

⁵Cofiwch y pethau rhyfeddol a wnaeth — ei wyrthiau, a'r cwbl y gwnaeth ei farnu!

⁶Ie, chi blant ei was Abraham; plant Jacob mae wedi eu dewis.

⁷Yr ARGLWYDD ein Duw ni ydy e; yr un sy'n barnu'r ddaear gyfan.

⁸Mae e'n cofio ei ymrwymiad bob amser, a'i addewid am fil o genedlaethau —

⁹yr ymrwymiad wnaeth e i Abraham, a'r addewid wnaeth ar lw i Isaac.

¹⁰Yna ei gadarnhau yn rheol i Jacob — ymrwymiad i Israel oedd i bara am byth!

¹¹“Dw i'n rhoi gwlad Canaan i chi” meddai, “yn etifeddiaeth i chi ei meddiannu.”

¹²Dim ond criw bach ohonyn nhw oedd — rhyw lond dwrn yn byw yno dros dro,

¹³ac yn crwydro o un wlad i'r llall, ac o un deyrnas i'r llall.

¹⁴Wnaeth e ddim gadael i neb eu gormesu nhw; roedd wedi rhybuddio brenhinoedd amdanyn nhw:

¹⁵“Peidiwch cyffwrdd fy mhobl sbesial [63] i; peidiwch gwneud niwed i'm proffwydi.”

¹⁶Ond wedyn daeth newyn ar y wlad; cymerodd eu bwyd oddi arnyn nhw.

¹⁷Ond roedd wedi anfon un o'u blaenau, sef Joseff, gafodd ei werthu fel caethwas.

¹⁸Roedd ei draed mewn cyffion; roedd coler haearn am ei wddf,

¹⁹nes i'w eiriau ddod yn wir ac i neges yr ARGLWYDD ei brofi'n iawn.

²⁰Dyma'r brenin yn ei ryddhau o'r carchar; llywodraethwr y cenhedloedd yn ei ollwng yn rhydd.

²¹Gwnaeth e'n gyfrifol am ei balas, a rhoi iddo'r awdurdod i reoli popeth oedd ganddo.

²²Disgyblu'r arweinwyr eraill fel y mynnai, a dysgu doethineb i'r cynghorwyr hŷn.

²³Yna dyma Israel yn symud i'r Aifft; aeth Jacob i fyw dros dro yn nhir Cham.

²⁴Gwnaeth Duw i'w bobl gael llawer o blant, llawer mwy na'i gelynion nhw.

²⁵Dechreuodd y gelynion gasáu ei bobl, a cham-drin ei weision.

²⁶Wedyn dyma Duw yn anfon ei was Moses, ac Aaron, yr un oedd wedi ei ddewis.

²⁷Dyma nhw'n dweud am yr arwyddion gwyrthiol roedd Duw yn mynd i'w gwneud yn nhir Cham:

²⁸Anfon tywyllwch, ac roedd hi'n dywyll iawn! Wnaethon nhw ddim herio beth ddwedodd.

²⁹Troi eu dŵr nhw yn waed nes i'r pysgod i gyd farw.

³⁰Llenwi'r wlad hefo llyffaint — hyd yn oed y palasau brenhinol.

³¹Rhoddodd orchymyn, a daeth haid o bryfed — gwybed drwy'r tir ym mhobman.

³²Anfonodd stormydd cenllysg yn lle glaw, a mellt drwy'r wlad i gyd.

³³Taro eu gwinwydd a'u coed ffigys, a bwrw coed i lawr drwy'r wlad.

³⁴Gorchymyn anfon locustiaid — llawer iawn gormod ohonyn nhw i'w cyfri.

³⁵Roedden nhw'n difetha'r planhigion i gyd, ac yn bwyta popeth oedd yn tyfu ar y tir!

³⁶Yna lladd plentyn hynaf pob teulu drwy'r wlad — ffrwyth cyntaf eu cyfathrach.

³⁷Daeth ag Israel allan yn cario arian ac aur! Doedd neb drwy'r llwythau i gyd yn baglu.

³⁸Roedd pobl yr Aifft mor falch pan aethon nhw, achos roedd Israel wedi codi dychryn arnyn nhw.

³⁹Wedyn rhoddodd Duw gwmwl i'w cysgodi, a tân i roi golau yn y nos.

⁴⁰Dyma nhw'n gofyn am fwyd, a dyma soflieir yn dod; rhoddodd ddigonedd o fwyd iddyn nhw o'r awyr.

⁴¹Holltodd graig, nes bod dŵr yn pistyllio allan ohoni; roedd yn llifo fel afon drwy dir sych.

⁴²Oedd, roedd Duw'n cofio'r addewid cysegredig oedd wedi ei wneud i'w was Abraham.

⁴³Daeth â'i bobl allan yn dathlu! Roedd y rhai wedi eu dewis ganddo'n bloeddio canu.

⁴⁴Rhoddodd dir y cenhedloedd iddyn nhw; cawson nhw fwynhau ffrwyth llafur pobl eraill.

⁴⁵Gwnaeth hyn er mwyn iddyn nhw gadw ei reolau a bod yn ufudd i'w ddysgeidiaeth. Haleliwia!