Read Gobaith i Gymru Salm 119 Bible Online

Salm 119 - Gobaith i Gymru bible

Salm 119

¹Mae'r rhai sy'n byw yn iawn, a gwneud beth mae cyfraith yr ARGLWYDD yn ei ddweud wedi eu bendithio'n fawr!

²Mae'r rhai sy'n gwneud beth mae'n ddweud, ac yn rhoi eu hunain yn llwyr iddo wedi eu bendithio'n fawr!

³Dŷn nhw'n gwneud dim drwg, ond ymddwyn fel mae e eisiau.

⁴Ti wedi gorchymyn fod dy ofynion i gael eu cadw'n ofalus.

⁵O na fyddwn i bob amser yn ymddwyn fel mae dy ddeddfau di'n dweud! —

⁶Wedyn fyddwn i ddim yn teimlo cywilydd wrth feddwl am dy orchmynion di.

⁷Dw i'n diolch i ti o waelod calon wrth ddysgu mor deg ydy dy reolau.

⁸Dw i'n mynd i gadw dy ddeddfau; felly paid troi cefn arna i'n llwyr!

⁹Sut mae llanc ifanc i ddal ati i fyw bywyd glân? — drwy wneud fel rwyt ti'n dweud.

¹⁰Dw i wedi rhoi fy hun yn llwyr i ti; paid gadael i mi grwydro oddi wrth dy orchmynion di.

¹¹Dw i'n trysori dy neges di yn fy nghalon; er mwyn peidio pechu yn dy erbyn.

¹²Rwyt ti'n fendigedig, O ARGLWYDD! Dysga dy ddeddfau i mi.

¹³Dw i'n ailadrodd yn uchel y rheolau rwyt ti wedi eu rhoi.

¹⁴Mae byw fel rwyt ti'n dweud yn rhoi mwy o lawenydd na'r cyfoeth mwya.

¹⁵Dw i am fyfyrio ar dy ofynion, a chadw fy llygaid ar dy ffyrdd.

¹⁶Mae dy ddeddfau di yn rhoi'r pleser mwya i mi! Dw i ddim am anghofio beth rwyt ti'n ddweud.

¹⁷Helpa dy was! Cadw fi'n fyw i mi allu gwneud beth rwyt ti'n ddweud.

¹⁸Agor fy llygaid, i mi allu deall y pethau rhyfeddol rwyt ti'n eu dysgu.

¹⁹Dw i ddim ond ar y ddaear yma dros dro. Paid cuddio dy orchmynion oddi wrtho i.

²⁰Dw i'n ysu am gael gwybod beth ydy dy ddyfarniad di.

²¹Rwyt ti'n ceryddu pobl falch, ac yn melltithio'r rhai sy'n crwydro oddi wrth dy orchmynion di.

²²Wnei di symud yr holl wawdio a'r cam-drin i ffwrdd? Dw i'n cadw dy reolau di.

²³Er bod arweinwyr yn cynllwynio yn fy erbyn i, mae dy was yn astudio dy ddeddfau.

²⁴Mae dy ofynion di yn hyfrydwch pur i mi, ac yn rhoi arweiniad cyson i mi.

²⁵Dw i'n methu codi o'r llwch! Adfywia fi fel rwyt wedi addo!

²⁶Dyma fi'n dweud beth oedd yn digwydd, a dyma ti'n ateb. Dysga dy ddeddfau i mi.

²⁷Gad i mi ddeall sut mae byw yn ffyddlon i dy ofynion, a bydda i'n myfyrio ar y pethau rhyfeddol rwyt ti'n eu gwneud.

²⁸Mae tristwch yn fy lladd i! Cod fi ar fy nhraed fel gwnest ti addo!

²⁹Symud unrhyw dwyll sydd ynof fi; a rho dy ddysgeidiaeth i mi.

³⁰Dw i wedi dewis byw'n ffyddlon i ti; a chadw fy llygaid ar dy reolau di.

³¹Dw i'n dal gafael yn dy orchmynion; ARGLWYDD, paid siomi fi!

³²Dw i wir eisiau byw'n ffyddlon i dy orchmynion; helpa fi i weld y darlun mawr.

³³O ARGLWYDD, dysga fi i fyw fel mae dy gyfraith di'n dweud; a'i dilyn i'r diwedd.

³⁴Helpa fi i ddeall, a bydda i'n cadw dy ddysgeidiaeth di; bydda i'n ymroi i wneud popeth mae'n ei ofyn.

³⁵Arwain fi i ddilyn llwybr dy orchmynion; dyna dw i eisiau ei wneud.

³⁶Gwna fi'n awyddus i gadw dy amodau di yn lle bod eisiau llwyddo'n faterol.

³⁷Cadw fi rhag edrych ar bethau diwerth! Gad i mi brofi bywyd wrth ddilyn dy ffyrdd di!

³⁸Gwna beth wnest ti ei addo i dy was, i ennyn parch ac addoliad ynof fi.

³⁹Cymer yr holl wawdio ofnadwy i ffwrdd, Mae dy ddedfryd di bob amser yn iawn.

⁴⁰Dw i'n dyheu am wneud beth rwyt ti'n ei ofyn; Rho fywyd newydd i mi drwy dy ffyddlondeb.

⁴¹Gad i mi brofi dy gariad, O ARGLWYDD. Achub fi, fel rwyt wedi addo.

⁴²Wedyn bydda i'n gallu ateb y rhai sy'n fy enllibio, gan fy mod i'n credu beth rwyt ti'n ddweud.

⁴³Paid rhwystro fi rhag dweud beth sy'n wir, dw i wedi rhoi fy ngobaith yn dy ddyfarniad di.

⁴⁴Wedyn bydda i'n ufudd i dy ddysgeidiaeth di am byth bythoedd!

⁴⁵Gad i mi gerdded yn rhydd am fy mod i wedi ymroi i wneud beth rwyt ti eisiau.

⁴⁶Bydda i'n dweud wrth frenhinoedd am dy ofynion. Fydd gen i ddim cywilydd.

⁴⁷Mae dy orchmynion yn rhoi'r pleser mwya i mi, dw i wir yn eu caru nhw!

⁴⁸Dw i'n cydnabod ac yn caru dy orchmynion, ac yn myfyrio ar dy ddeddfau.

⁴⁹Cofia beth ddwedaist ti wrth dy was — dyna beth sydd wedi rhoi gobaith i mi.

⁵⁰Yr hyn sy'n gysur i mi pan dw i'n isel ydy fod dy addewidion di yn rhoi bywyd i mi.

⁵¹Mae pobl falch wedi bod yn fy ngwawdio i'n greulon, ond dw i ddim wedi gwyro oddi wrth dy ddysgeidiaeth di.

⁵²Dw i'n cofio dy reolau ers talwm, O ARGLWYDD, ac mae hynny'n rhoi cysur i mi.

⁵³Dw i'n gwylltio'n lân wrth feddwl am y bobl ddrwg hynny sy'n gwrthod dy ddysgeidiaeth di.

⁵⁴Dy ddeddfau di fu'n destun i'm cân ble bynnag dw i wedi byw!

⁵⁵Dw i'n cofio dy enw di yn y nos, O ARGLWYDD, ac yn gwneud beth rwyt ti'n ei ddysgu.

⁵⁶Dyna dw i wedi ei wneud bob amser — ufuddhau i dy ofynion di.

⁵⁷Ti, ARGLWYDD, ydy fy nghyfran i: Dw i'n addo gwneud fel rwyt ti'n dweud.

⁵⁸Dw i'n erfyn arnat ti o waelod calon: Dangos drugaredd ata i, fel rwyt wedi addo gwneud.

⁵⁹Dw i wedi bod yn meddwl am fy mywyd, ac wedi penderfynu troi yn ôl at dy ofynion di.

⁶⁰Heb unrhyw oedi, dw i'n brysio i wneud beth rwyt ti'n ei orchymyn.

⁶¹Mae pobl ddrwg yn gosod trapiau i bob cyfeiriad, ond dw i ddim yn anghofio dy ddysgeidiaeth di.

⁶²Ganol nos dw i'n codi i ddiolch am dy fod ti'n dyfarnu'n gyfiawn.

⁶³Dw i'n ffrind i bawb sy'n dy ddilyn di, ac yn gwneud beth rwyt ti'n ei ofyn.

⁶⁴Mae dy gariad di, O ARGLWYDD, yn llenwi'r ddaear! Dysga dy ddeddfau i mi.

⁶⁵Rwyt wedi bod yn dda tuag ata i fel y gwnest ti addo, O ARGLWYDD.

⁶⁶Rho'r gallu i mi wybod beth sy'n iawn; dw i'n trystio dy orchmynion di.

⁶⁷Roeddwn i'n arfer mynd ar gyfeiliorn, ac roeddwn i'n dioddef, ond bellach dw i'n gwneud beth rwyt ti'n ddweud.

⁶⁸Rwyt ti'n dda, ac yn gwneud beth sy'n dda: dysga dy ddeddfau i mi.

⁶⁹Mae pobl falch wedi bod yn palu celwydd amdana i, ond dw i'n gwneud popeth alla i i gadw dy orchmynion.

⁷⁰Pobl cwbl ddideimlad ydyn nhw, ond dw i wrth fy modd gyda dy ddysgeidiaeth di.

⁷¹Roedd yn beth da i mi orfod dioddef, er mwyn i mi ddysgu cadw dy ddeddfau.

⁷²Mae beth rwyt ti'n ei ddysgu yn fwy gwerthfawr na miloedd o ddarnau arian ac aur.

⁷³Ti sydd wedi fy ngwneud i a'm siapio i; helpa fi i ddeall er mwyn dysgu dy orchmynion di.

⁷⁴Bydd pawb sy'n dy barchu mor hapus wrth weld y newid ynof fi, am mai dy eiriau di sy'n rhoi gobaith i mi.

⁷⁵O ARGLWYDD, dw i'n gwybod fod beth rwyt ti'n benderfynu yn iawn; roeddet ti'n fy nisgyblu i am dy fod ti mor ffyddlon i mi.

⁷⁶Gad i dy gariad ffyddlon di roi cysur i mi, fel gwnest ti addo i dy was.

⁷⁷Mae dy ddysgeidiaeth di'n rhoi'r pleser mwya i mi felly gad i mi brofi dy dosturi, a chael byw.

⁷⁸Gad i'r rhai balch gael eu cywilyddio am wneud drwg i mi ar gam! Dw i'n mynd i astudio dy ofynion di.

⁷⁹Gwna i'r rhai sy'n dy barchu ac yn dilyn dy reolau fy nerbyn i yn ôl.

⁸⁰Gwna i mi roi fy hun yn llwyr i ddilyn dy ddeddfau fel bydd dim cywilydd arna i.

⁸¹Dw i'n dyheu i ti fy achub i! Dy eiriau di sy'n rhoi gobaith i mi!

⁸²Mae fy llygaid yn blino wrth ddisgwyl i ti wneud beth rwyt wedi ei addo: “Pryd wyt ti'n mynd i'm cysuro i?” meddwn i.

⁸³Dw i fel potel groen wedi crebachu gan fwg! Ond dw i ddim wedi diystyru dy ddeddfau.

⁸⁴Am faint mwy mae'n rhaid i mi ddisgwyl? Pryd wyt ti'n mynd i gosbi'r rhai sy'n fy erlid i?

⁸⁵Dydy'r bobl falch yna ddim yn cadw dy gyfraith di; maen nhw wedi cloddio tyllau i geisio fy nal i.

⁸⁶Dw i'n gallu dibynnu'n llwyr ar dy orchmynion di; mae'r bobl yma'n fy erlid i ar gam! Helpa fi!

⁸⁷Maen nhw bron â'm lladd i, ond dw i ddim wedi troi cefn ar dy orchmynion di.

⁸⁸Yn dy gariad ffyddlon, cadw fi'n fyw, a bydda i'n gwneud popeth rwyt ti'n ei ofyn.

⁸⁹Dw i'n gallu dibynnu ar dy eiriau di, ARGLWYDD; maen nhw'n ddiogel yn y nefoedd am byth.

⁹⁰Ti wedi bod yn ffyddlon ar hyd y cenedlaethau! Ti roddodd y ddaear yn ei lle, ac mae'n aros yno.

⁹¹Mae popeth yn disgwyl dy arweiniad di, mae'r cwbl yn dy wasanaethu di.

⁹²Byddwn i wedi marw o iselder oni bai fy mod wrth fy modd gyda dy ddysgeidiaeth.

⁹³Wna i byth anghofio dy reolau di, rwyt ti wedi rhoi bywyd newydd i mi trwyddyn nhw.

⁹⁴Ti sydd piau fi. Achub fi! Dw i wedi ymroi i wneud beth wyt ti eisiau.

⁹⁵Mae dynion drwg eisiau fy ninistrio, ond dw i'n myfyrio ar dy orchmynion.

⁹⁶Mae yna ben draw i bopeth arall, ond mae dy orchmynion di yn ddiderfyn!

⁹⁷O, dw i wrth fy modd hefo dy ddysgeidiaeth di! Dw i'n myfyrio ynddi drwy'r dydd.

⁹⁸Mae dy orchmynion di gyda mi bob amser; maen nhw'n fy ngwneud i'n gallach na'm gelynion;

⁹⁹Dw i wedi dod i ddeall mwy na'm hathrawon i gyd, am fy mod i'n myfyrio ar dy ddeddfau di.

¹⁰⁰Dw i wedi dod i ddeall yn well na'r rhai mewn oed, am fy mod i'n cadw dy ofynion di.

¹⁰¹Dw i wedi cadw draw o bob llwybr drwg er mwyn gwneud beth rwyt ti'n ddweud.

¹⁰²Dw i ddim wedi troi cefn ar dy reolau di, am mai ti dy hun sydd wedi fy nysgu i.

¹⁰³Mae'r pethau rwyt ti'n eu dweud mor dda, maen nhw'n felys fel mêl.

¹⁰⁴Dy orchmynion di sy'n rhoi deall i mi; ac felly dw i'n casáu pob ffordd ffals.

¹⁰⁵Mae dy eiriau di yn lamp i'm traed, ac yn goleuo fy llwybr.

¹⁰⁶Dw i wedi addo ar lw y bydda i'n derbyn dy ddedfryd gyfiawn.

¹⁰⁷Dw i'n dioddef yn ofnadwy; O ARGLWYDD, adfywia fi, fel rwyt wedi addo!

¹⁰⁸O ARGLWYDD, derbyn fy offrwm o fawl, a dysga dy ddeddfau i mi.

¹⁰⁹Er bod fy mywyd mewn perygl drwy'r adeg, dw i ddim wedi diystyru dy ddysgeidiaeth di.

¹¹⁰Mae pobl ddrwg wedi gosod trap i mi, ond dw i ddim wedi crwydro oddi wrth dy ofynion.

¹¹¹Mae dy ddeddfau di wedi cael eu rhoi i mi am byth; maen nhw'n bleser pur i mi!

¹¹²Dw i'n benderfynol o ddilyn dy ddeddfau: mae'r wobr yn para am byth.

¹¹³Dw i'n casáu pobl ddauwynebog; ond dw i wrth fy modd hefo dy ddysgeidiaeth di.

¹¹⁴Ti ydy'r lle saff i mi guddio! Ti ydy'r darian sy'n fy amddiffyn! Dy eiriau di sy'n rhoi gobaith i mi!

¹¹⁵Ewch i ffwrdd, chi sy'n gwneud drwg! Dw i'n bwriadu cadw gorchmynion fy Nuw.

¹¹⁶Cynnal fi, fel rwyt wedi addo, i mi gael byw; paid gadael i mi gael fy siomi.

¹¹⁷Cynnal fi a chadw fi'n saff, a bydda i'n myfyrio ar dy ddeddfau di bob amser.

¹¹⁸Ti'n gwrthod y rhai sy'n crwydro oddi wrth dy ddeddfau — pobl ffals a thwyllodrus ydyn nhw.

¹¹⁹Ti'n taflu pobl ddrwg y byd i ffwrdd fel sothach! Felly dw i wrth fy modd hefo dy ddeddfau di.

¹²⁰Mae meddwl amdanat ti yn codi croen gŵydd arna i; mae dy reolau di yn ddigon i godi ofn arna i.

¹²¹Dw i wedi gwneud beth sy'n iawn ac yn dda; paid gadael fi yn nwylo'r rhai sydd am wneud drwg i mi.

¹²²Plîs addo y byddi'n cadw dy was yn saff. Stopia'r bobl falch yma rhag fy ngormesu.

¹²³Mae fy llygaid wedi blino disgwyl i ti fy achub i, ac i dy addewid sicr ddod yn wir.

¹²⁴Dangos dy haelioni rhyfeddol at dy was; dysga dy ddeddfau i mi.

¹²⁵Dy was di ydw i. Helpa fi i ddeall a gwybod yn union beth rwyt ti'n ei orchymyn.

¹²⁶Mae'n bryd i ti weithredu, ARGLWYDD! Mae'r bobl yma yn torri dy reolau.

¹²⁷Dw i'n meddwl y byd o dy orchmynion di; mwy nag aur, yr aur mwyaf coeth.

¹²⁸Dw i'n dilyn dy ofynion di yn fanwl; dw i'n casáu pob ffordd ffals.

¹²⁹Mae dy ddeddfau di yn rhyfeddol, a dyna pam dw i'n eu cadw nhw.

¹³⁰Mae dy eiriau di yn goleuo materion, ac yn rhoi deall i bobl gyffredin.

¹³¹Dw i'n dyheu, dw i'n disgwyl yn geg agored ac yn ysu am dy orchmynion di.

¹³²Tro ata i, a bydd yn garedig ata i; dyna rwyt ti'n ei wneud i'r rhai sy'n caru dy enw di.

¹³³Dangos di'r ffordd ymlaen i mi; paid gadael i'r rhai drwg gael y llaw uchaf arna i!

¹³⁴Gollwng fi'n rhydd o afael y rhai sy'n fy ngormesu, er mwyn i mi wneud beth rwyt ti'n ei ddweud.

¹³⁵Bydd yn garedig at dy was, a dysga dy ddeddfau i mi.

¹³⁶Mae'r dagrau yn llifo fel afon gen i am fod pobl ddim yn ufudd i dy ddysgeidiaeth di.

¹³⁷Rwyt ti yn gyfiawn, O ARGLWYDD; ac mae dy reolau di yn gwbl deg.

¹³⁸Mae'r deddfau rwyt ti wedi eu rhoi yn gyfiawn; ac yn gwbl ddibynadwy.

¹³⁹Dw i'n gwylltio'n lân wrth weld fy ngelynion yn diystyru beth rwyt ti'n ddweud.

¹⁴⁰Mae dy eiriau di wedi eu profi'n wir, ac mae dy was wrth ei fodd gyda nhw.

¹⁴¹Er fy mod i'n cael fy mychanu a'm dirmygu, dw i ddim wedi diystyru dy orchmynion di.

¹⁴²Mae dy gyfiawnder di yn para am byth; Mae dy ddysgeidiaeth di yn wir.

¹⁴³Pan dw i mewn trafferthion ac mewn trybini, mae dy orchmynion di yn hyfrydwch pur i mi.

¹⁴⁴Mae dy reolau cyfiawn yn para am byth; rho'r gallu i mi eu deall, i mi gael byw.

¹⁴⁵Dw i'n gweiddi arnat ti o waelod calon! “Ateb fi, ARGLWYDD, er mwyn i mi gadw dy ddeddfau.”

¹⁴⁶Dw i'n gweiddi arnat ti, “Achub fi, er mwyn i mi gadw dy reolau.”

¹⁴⁷Dw i'n codi cyn iddi wawrio i alw am dy help! Dy eiriau di sy'n rhoi gobaith i mi!

¹⁴⁸Dw i'n dal yn effro cyn i wylfa'r nos ddechrau, ac yn myfyrio ar dy eiriau.

¹⁴⁹Gwranda arna i, yn unol â dy gariad ffyddlon; O ARGLWYDD, rho fywyd i mi, yn unol â dy gyfiawnder!

¹⁵⁰Mae'r rhai sydd am wneud drwg i mi yn dod yn nes! Maen nhw'n bell iawn o dy ddysgeidiaeth di.

¹⁵¹Ond rwyt ti bob amser yn agos, ARGLWYDD, ac mae dy orchmynion di i gyd yn wir.

¹⁵²Dw i wedi dysgu ers talwm fod dy reolau di yn aros am byth.

¹⁵³Edrych fel dw i'n dioddef, ac achub fi! dw i ddim wedi diystyru dy ddysgeidiaeth di.

¹⁵⁴Dadlau fy achos a helpa fi! Cadw fi'n saff, fel rwyt wedi addo gwneud.

¹⁵⁵Does gan y rhai drwg ddim gobaith cael eu hachub gen ti; dŷn nhw ddim yn ymroi i wneud beth rwyt ti eisiau.

¹⁵⁶Rwyt ti mor drugarog, O ARGLWYDD; adfywia fi yn unol â dy gyfiawnder!

¹⁵⁷Mae gen i lawer iawn o elynion yn fy erlid i; ond dw i ddim wedi gwyro oddi wrth dy ddeddfau di.

¹⁵⁸Mae gweld pobl heb ffydd yn codi pwys arna i, am eu bod nhw ddim yn cadw dy reolau di.

¹⁵⁹Dw i wrth fy modd hefo dy ofynion! O ARGLWYDD, cadw fi'n saff, fel rwyt wedi addo.

¹⁶⁰Mae popeth rwyt ti'n ddweud yn gwbl ddibynadwy; mae pob un o dy reolau cyfiawn yn para am byth.

¹⁶¹Mae'r awdurdodau wedi fy erlid i ar gam! Ond mae dy eiriau di yn rhoi gwefr i mi.

¹⁶²Mae dy eiriau di yn fy ngwneud i mor hapus, fel rhywun sydd wedi dod o hyd i drysor gwerthfawr.

¹⁶³Dw i'n casáu ac yn ffieiddio diffyg ffydd; ond dw i wrth fy modd hefo dy ddysgeidiaeth di.

¹⁶⁴Dw i'n dy addoli di saith gwaith y dydd am dy fod ti'n dyfarnu'n gyfiawn.

¹⁶⁵Mae'r rhai sy'n caru dy ddysgeidiaeth di yn gwbl saff; does dim yn gwneud iddyn nhw faglu.

¹⁶⁶Dw i'n edrych ymlaen at gael fy achub gen ti, O ARGLWYDD! Dw i'n cadw dy orchmynion di;

¹⁶⁷dw i'n ufuddhau i dy ddeddfau di ac yn eu caru nhw'n fawr.

¹⁶⁸Dw i'n ufuddhau i dy orchmynion a dy ddeddfau di. Ti'n gwybod yn iawn am bopeth dw i'n wneud.

¹⁶⁹Gwranda arna i'n pledio o dy flaen di, O ARGLWYDD; helpa fi i ddeall, fel rwyt ti'n addo gwneud.

¹⁷⁰Dw i'n cyflwyno beth dw i'n ofyn amdano i ti. Achub fi fel rwyt wedi addo.

¹⁷¹Bydd moliant yn llifo oddi ar fy ngwefusau, am dy fod ti'n dysgu dy ddeddfau i mi.

¹⁷²Bydd fy nhafod yn canu am dy eiriau, am fod dy reolau di i gyd yn gyfiawn.

¹⁷³Estyn dy law i'm helpu. Dw i wedi dewis dilyn dy orchmynion di.

¹⁷⁴Dw i'n dyheu i ti fy achub i, ARGLWYDD; Mae dy ddysgeidiaeth di yn hyfrydwch pur i mi.

¹⁷⁵Gad i mi fyw, i mi gael dy foli! gad i dy reolau di fy helpu i.

¹⁷⁶Dw i wedi crwydro fel dafad oedd ar goll. Tyrd i edrych amdana i! Dw i ddim wedi diystyru dy orchmynion di.