Read Gobaith i Gymru Salm 78 Bible Online

Salm 78 - Gobaith i Gymru bible

Salm 78

¹Mascîl gan Asaff. [1] Gwrandwch arna i'n eich dysgu, fy mhobl! Trowch i wrando ar beth dw i'n ddweud.

²Dw i'n mynd i adrodd straeon, a dweud am bethau o'r gorffennol sy'n ddirgelwch;

³pethau glywson ni, a'u dysgu am fod ein hynafiaid wedi adrodd y stori.

⁴A byddwn ni'n eu rhannu gyda'n plant, ac yn dweud wrth y genhedlaeth nesa. Dweud fod yr ARGLWYDD yn haeddu ei foli! Son am ei nerth a'r pethau rhyfeddol a wnaeth.

⁵Rhoddodd ei reolau i bobl Jacob, a sefydlu ei gyfraith yn Israel. Gorchmynnodd i'n hynafiaid eu dysgu i'w plant,

⁶er mwyn i'r genhedlaeth nesaf wybod sef y plant sydd heb eu geni eto — iddyn nhw, yn eu tro, ddysgu eu plant.

⁷Iddyn nhw ddysgu trystio Duw a peidio anghofio'r pethau mawr mae'n eu gwneud. Iddyn nhw fod yn ufudd i'w orchmynion,

⁸yn lle bod fel eu hynafiaid yn tynnu'n groes ac yn ystyfnig; cenhedlaeth oedd yn anghyson, ac yn anffyddlon i Dduw.

⁹Fel dynion Effraim, bwasaethwyr gwych, yn troi cefn yng nghanol y frwydr.

¹⁰Wnaethon nhw ddim cadw eu hymrwymiad i Dduw, na gwrando ar ei ddysgeidiaeth.

¹¹Roedden nhw wedi anghofio'r cwbl wnaeth e, a'r pethau rhyfeddol oedd wedi ei ddangos iddyn nhw.

¹²Gwnaeth bethau rhyfeddol o flaen eu hynafiaid yn yr Aifft, ar wastatir Soan. [39]

¹³Holltodd y môr a'u harwain nhw trwyddo; a gwneud i'r dŵr sefyll i fyny fel wal.

¹⁴Eu harwain gyda chwmwl yn ystod y dydd, ac yna tân disglair drwy'r nos.

¹⁵Holltodd greigiau yn yr anialwch, a rhoi digonedd o ddŵr iddyn nhw i'w yfed.

¹⁶Nentydd yn arllwys o'r graig; dŵr yn llifo fel afonydd!

¹⁷Ond roedden nhw'n dal i bechu yn ei erbyn, a herio'r Duw Goruchaf yn yr anialwch.

¹⁸Roedden nhw'n fwriadol yn rhoi Duw ar brawf trwy hawlio'r bwyd roedden nhw'n crefu amdano.

¹⁹Roedden nhw'n sarhau Duw trwy ofyn, “Ydy'r gallu gan Dduw i wneud hyn? All e baratoi gwledd i ni yn yr anialwch?

²⁰Mae'n wir ei fod wedi taro'r graig, a bod dŵr wedi pistyllio allan a llifo fel afonydd. Ond ydy e'n gallu rhoi bwyd i ni hefyd? Ydy e'n gallu rhoi cig i'w bobl?”

²¹Roedd yr ARGLWYDD yn gynddeiriog pan glywodd hyn. Roedd fel tân yn llosgi yn erbyn pobl Jacob. Roedd wedi gwylltio'n lân gydag Israel,

²²am eu bod nhw heb drystio Duw, a chredu ei fod yn gallu achub.

²³Ond rhoddodd orchymyn i'r awyr uwch eu pennau, ac agorodd ddrysau'r nefoedd.

²⁴Glawiodd fanna iddyn nhw i'w fwyta; rhoddodd ŷd o'r nefoedd iddyn nhw!

²⁵Cafodd y bobl fwyta bara'r angylion! Roedd digonedd o fwyd i bawb.

²⁶Yna gwnaeth i wynt y dwyrain chwythu'n yr awyr, ac arweiniodd wynt y de drwy ei nerth.

²⁷Roedd hi'n glawio cig fel llwch, adar yn hedfan — cymaint â'r tywod ar lan y môr!

²⁸Gwnaeth iddyn nhw ddisgyn yng nghanol y gwersyll, o gwmpas y babell lle roedd e'i hun yn aros.

²⁹Felly cawson nhw fwy na digon i'w fwyta; rhoddodd iddyn nhw'r bwyd roedden nhw'n crefu amdano.

³⁰Ond cyn iddyn nhw orffen bwyta, pan oedd y bwyd yn dal yn eu cegau,

³¹dyma Duw yn dangos mor ddig oedd e! Lladdodd y rhai cryfaf ohonyn nhw, a tharo i lawr rai ifanc Israel.

³²Ond hyd yn oed wedyn roedden nhw'n dal i bechu! Doedden nhw ddim yn credu yn ei allu rhyfeddol.

³³Yn sydyn roedd Duw wedi dod a'u dyddiau i ben; daeth y diwedd mewn trychineb annisgwyl.

³⁴Pan oedd Duw yn eu taro, dyma nhw'n ei geisio; roedden nhw'n troi'n ôl ato a hiraethu amdano.

³⁵Dyma nhw'n cofio mai Duw oedd eu Craig ac mai'r Duw Goruchaf oedd wedi eu rhyddhau nhw.

³⁶Ond doedd eu geiriau'n ddim byd ond rhagrith; roedden nhw'n dweud celwydd.

³⁷Doedden nhw ddim wir o ddifrif; nac yn ffyddlon i'w hymrwymiad.

³⁸Ac eto, mae Duw mor drugarog! Roedd yn maddau iddyn nhw am fod mor wamal; wnaeth e ddim eu dinistrio nhw. Roedd yn ffrwyno ei deimladau dro ar ôl tro, yn lle arllwys ei ddicter ffyrnig arnyn nhw.

³⁹Roedd yn cofio mai pobl feidrol oedden nhw; chwa o wynt yn pasio heibio heb ddod yn ôl.

⁴⁰Roedden nhw wedi gwrthryfela mor aml yn yr anialwch, a peri gofid iddo yn y tir diffaith.

⁴¹Rhoi Duw ar brawf dro ar ôl tro, a digio Un Sanctaidd Israel.

⁴²Anghofio beth wnaeth e pan ollyngodd nhw'n rhydd o afael y gelyn.

⁴³Roedd wedi dangos iddyn nhw yn yr Aifft, a gwneud pethau rhyfeddol ar wastatir Soan: [40]

⁴⁴Trodd yr afonydd yn waed, fel eu bod nhw'n methu yfed y dŵr.

⁴⁵Anfonodd haid o bryfed i'w pigo a llyffaint i ddifetha'r wlad.

⁴⁶Tarodd eu cnydau â phla o lindys, ffrwyth y tir â phla o locustiaid.

⁴⁷Dinistriodd y gwinwydd â chenllysg, a'r coed sycamorwydd â rhew.

⁴⁸Trawodd y cenllysg eu gwartheg, a'r mellt eu preiddiau.

⁴⁹Dangosodd ei fod yn ddig gyda nhw, yn wyllt gynddeiriog! Tarodd nhw â thrybini, ac anfon criw o angylion dinistriol

⁵⁰i agor llwybr i'w lid. Wnaeth e ddim arbed eu bywydau, ond anfon haint i'w dinistrio nhw.

⁵¹Trawodd y mab hynaf ym mhob teulu yn yr Aifft, ffrwyth cyntaf eu cyfathrach ym mhebyll Cham.

⁵²Yna aeth â'i bobl allan fel defaid, a'u harwain fel praidd yn yr anialwch.

⁵³Arweiniodd nhw'n saff a heb ofn; ond cafodd y gelynion eu llyncu yn y môr.

⁵⁴Yna daeth â nhw i'w dir cysegredig, i'r mynydd oedd wedi ei gymryd trwy rym.

⁵⁵Gyrrodd allan genhedloedd o'u blaenau, a rhannu'r tir rhyngddyn nhw; gwnaeth i lwythau Israel setlo yn eu lle.

⁵⁶Ond dyma nhw'n rhoi'r Duw Goruchaf ar brawf eto! Gwrthryfela yn ei erbyn, a pheidio gwneud beth oedd yn ei ofyn.

⁵⁷Dyma nhw'n troi eu cefnau arno, a bod yn anffyddlon fel eu hynafiaid; roedden nhw fel bwa llac — yn dda i ddim!

⁵⁸Roedd eu hallorau paganaidd yn ei ddigio; a'u delwau metel yn ei wneud yn eiddigeddus.

⁵⁹Clywodd Duw nhw wrthi, ac roedd yn gynddeiriog; a gwrthododd Israel yn llwyr.

⁶⁰Trodd gefn ar ei dabernacl yn Seilo, sef y babell lle roedd yn byw gyda'i bobl.

⁶¹Gadawodd i'w Arch gael ei dal; rhoddodd ei ysblander yn nwylo'r gelyn! [41†]

⁶²Gadawodd i'w bobl gael eu lladd gan y cleddyf; roedd wedi gwylltio gyda'i etifeddiaeth.

⁶³Daeth tân i ddinistrio'r dynion ifanc, ac roedd merched ifanc yn marw cyn priodi.

⁶⁴Trawodd y cleddyf eu hoffeiriaid i lawr, a doedd dim amser i'r gweddwon alaru.

⁶⁵Ond yna dyma'r Meistr yn deffro! Roedd fel milwr gwallgo wedi cael gormod o win.

⁶⁶Gyrrodd ei elynion yn eu holau a chodi cywilydd arnyn nhw am byth.

⁶⁷Ond yna gadawodd dir Joseff; a pheidio dewis llwyth Effraim.

⁶⁸Dewisodd lwyth Jwda, a Mynydd Seion mae mor hoff ohono.

⁶⁹Cododd ei deml yn uchel fel y nefoedd, ac yn ddiogel fel y ddaear, sydd wedi ei sefydlu am byth.

⁷⁰Dewisodd Dafydd, ei was, [42†] a'i gymryd oddi wrth y corlannau;

⁷¹o fod yn gofalu am y defaid i ofalu am ei bobl Jacob, sef Israel, ei etifeddiaeth.

⁷²Gofalodd amdanyn nhw gydag ymroddiad llwyr; a'u harwain mor fedrus.