Read Gobaith i Gymru Diarhebion 8 Bible Online

Diarhebion 8 - Gobaith i Gymru bible

Diarhebion 8

¹Mae doethineb yn galw, a deall yn codi ei llais.

²Mae hi'n sefyll ar fannau uchaf y dref, wrth ymyl y croesffyrdd,

³ac wrth ymyl giatiau'r ddinas. Mae hi'n gweiddi wrth y fynedfa,

⁴“Dw i'n galw arnoch chi i gyd, bobl! Dw i'n galw ar y ddynoliaeth gyfan.

⁵Chi rai gwirion, dysgwch sut mae bod yn gall; chi bobl ddwl, dysgwch chithau rywbeth.

⁶Gwrandwch, achos mae gen i bethau gwych i'w dweud; dw i am ddweud beth sy'n iawn wrthoch chi.

⁷Dw i bob amser yn dweud y gwir; mae'n gas gen i gelwydd.

⁸Mae pob gair dw i'n ddweud yn iawn, does dim twyll, dim celwydd.

⁹Mae'r peth yn amlwg i unrhyw un sy'n gall, ac mae unrhyw un craff yn gweld eu bod yn iawn.

¹⁰Cymer beth dw i'n ei ddysgu, mae'n well nag arian; ac mae'r arweiniad dw i'n ei roi yn well na'r aur gorau.”

¹¹Ydy, mae doethineb yn well na gemau gwerthfawr; does dim byd tebyg iddi.

¹²“Dw i, Doethineb, yn byw gyda callineb; fi sy'n dangos y ffordd iawn i bobl. [3†]

¹³Mae parchu'r ARGLWYDD yn golygu casáu'r drwg. Dw i'n casáu balchder snobyddlyd, pob ymddygiad drwg a thwyll.

¹⁴Fi sy'n rhoi cyngor doeth, fi ydy'r ffordd orau a fi sy'n rhoi cryfder.

¹⁵Fi sy'n rhoi'r gallu i frenhinoedd deyrnasu, ac i lywodraethwyr lunio cyfreithiau cyfiawn.

¹⁶Dw i'n galluogi arweinwyr i reoli, a pobl fawr a barnwyr i wneud y peth iawn.

¹⁷Dw i'n caru'r rhai sy'n fy ngharu i, ac mae'r rhai sy'n chwilio amdana i yn fy nghael.

¹⁸Dw i'n rhoi cyfoeth ac anrhydedd i bobl, cyfoeth sy'n para, a thegwch.

¹⁹Mae fy ffrwyth i yn well nag aur, ie, aur coeth, a'r cynnyrch sydd gen i yn well na'r arian gorau.

²⁰Dw i'n dangos y ffordd i fyw'n gyfiawn, a gwneud beth sy'n iawn ac yn deg.

²¹Dw i'n rhoi etifeddiaeth gyfoethog i'r rhai sy'n fy ngharu; ac yn llenwi eu trysordai nhw.

²²Roedd yr ARGLWYDD wedi fy ngeni i cyn iddo wneud dim byd arall.

²³Ces fy apwyntio yn bell, bell yn ôl, ar y dechrau cyntaf, cyn i'r ddaear fodoli.

²⁴Doedd y moroedd ddim yno pan gyrhaeddais i, a doedd dim ffynhonnau yn llawn dŵr.

²⁵Doedd y mynyddoedd ddim wedi eu gosod yn eu lle, a doedd y bryniau ddim yn bodoli.

²⁶Doedd y ddaear a chefn gwlad ddim yna, na hyd yn oed y talpiau cyntaf o bridd.

²⁷Roeddwn i yno pan roddodd Duw y bydysawd yn ei le; a phan farciodd y gorwel ar wyneb y moroedd.

²⁸Pan roddodd y cymylau yn yr awyr, a pan wnaeth i'r ffynhonnau ddechrau tasgu dŵr.

²⁹Pan osododd ffiniau i'r môr, fel bod y dŵr ddim yn anufudd iddo; a pan osododd sylfeini'r ddaear.

³⁰Roeddwn i yno fel crefftwr, yn rhoi pleser pur iddo bob dydd, wrth ddawnsio a dathlu'n ddi-stop o'i flaen.

³¹Roeddwn i'n dawnsio ar wyneb y ddaear, ac roedd y ddynoliaeth yn rhoi pleser pur i mi.

³²Nawr, blant, gwrandwch arna i; Mae'r rhai sy'n gwneud beth dw i'n ddweud mor hapus.

³³Gwrandwch ar beth dw i'n ddweud a byddwch ddoeth; peidiwch troi cefn arno.

³⁴Mae'r rhai sy'n gwrando arna i yn derbyn y fath fendith, maen nhw'n gwylio amdana i wrth y drws bob dydd, yn disgwyl i mi ddod allan.

³⁵Mae'r rhai sy'n chwilio amdana i yn cael bywyd; mae'r ARGLWYDD yn dda atyn nhw.

³⁶Ond mae'r rhai sy'n pasio heibio i mi yn peryglu eu hunain; mae pawb sy'n fy nghasáu i yn caru marwolaeth.”