Read Gobaith i Gymru Eseia 41 Bible Online

Eseia 41 - Gobaith i Gymru bible

Eseia 41

¹Byddwch dawel a gwrando, ynysoedd; dw i am i'r bobloedd gael nerth newydd. Boed iddyn nhw nesáu i ddweud eu dweud. Gadewch i ni ddod at ein gilydd yn y llys barn.

²Pwy sydd wedi codi'r un o'r dwyrain? [105] Pwy mae Cyfiawnder yn ei alw i'w ddilyn? Mae'n rhoi gwledydd iddo eu concro, ac i fwrw eu brenhinoedd i lawr. Mae ei gleddyf yn eu gwneud fel llwch, a'i fwa yn eu gyrru ar chwâl fel us.

³Mae'n mynd ar eu holau, ac yn pasio heibio'n ddianaf; dydy ei draed ddim yn cyffwrdd y llawr!

⁴Pwy sydd wedi gwneud hyn i gyd? Pwy alwodd y cenedlaethau o'r dechrau? — Fi, yr ARGLWYDD, oedd yno ar y dechrau a bydda i yno yn y diwedd hefyd. Fi ydy e!

⁵Mae'r ynysoedd yn gweld, ac maen nhw'n ofni, mae pob cwr o'r ddaear yn crynu. Dyma nhw'n dod, maen nhw'n agos!

⁶Maen nhw'n helpu ei gilydd, ac mae un yn annog y llall, “Bydd yn ddewr!”

⁷Mae'r saer coed yn annog y gof aur, a'r un sy'n bwrw gyda'r morthwyl yn annog yr un sy'n taro'r einion. Mae'n canmol y gwaith sodro, “Mae'n dda!” ac yna'n ei hoelio'n saff, a dweud “Fydd hwnna ddim yn symud!”

⁸Ond Israel, ti ydy fy ngwas i, [106†] Jacob, ti dw i wedi ei ddewis — disgynyddion Abraham, fy ffrind i.

⁹Des i â ti yma o bell, a'th alw o ben draw'r byd; a dweud wrthot ti: “Ti ydy fy ngwas i.” Dw i wedi dy ddewis di! Dw i ddim wedi troi cefn arnat ti!

¹⁰Paid bod ag ofn, achos dw i gyda ti. [107†] Paid dychryn — fi ydy dy Dduw di! Dw i'n dy nerthu di ac yn dy helpu di, Dw i'n dy gynnal di ac yn dy achub di hefo fy llaw dde.

¹¹Bydd pawb sy'n codi yn dy erbyn di yn cael eu cywilyddio a'i drysu. Bydd y rhai sy'n ymladd yn dy erbyn di yn diflannu ac yn marw.

¹²Byddi'n edrych am y rhai sy'n ymosod arnat ti ac yn methu dod o hyd iddyn nhw. Bydd y rhai sy'n rhyfela yn dy erbyn di yn diflannu ac yn peidio â bod.

¹³Fi, yr ARGLWYDD, ydy dy Dduw di, yn rhoi cryfder i dy law dde di, ac yn dweud wrthot ti: “Paid bod ag ofn. Bydda i'n dy helpu di.”

¹⁴Paid bod ag ofn, y pryf Jacob, y lindys bach Israel — Bydda i'n dy helpu di! —meddai'r ARGLWYDD— Fi sy'n dy ryddhau di, sef Un Sanctaidd Israel.

¹⁵Bydda i'n dy wneud di yn llusg dyrnu — un newydd, hefo llawer iawn o ddannedd. Byddi'n dyrnu mynyddoedd a'u malu ac yn gwneud bryniau fel us.

¹⁶Byddi'n eu nithio nhw, a bydd gwynt stormus yn eu chwythu i ffwrdd. Bydd corwynt yn eu gyrru ar chwâl. Ond byddi di yn llawenhau yn yr ARGLWYDD, Ac yn canu mawl i Un Sanctaidd Israel.

¹⁷Ond am y bobl dlawd ac anghenus sy'n chwilio am ddŵr ac yn methu cael dim; ac sydd bron tagu gan syched: bydda i, yr ARGLWYDD, yn eu hateb nhw; fydda i, Duw Israel, ddim yn eu gadael nhw.

¹⁸Bydda i'n gwneud i nentydd lifo ar y bryniau anial, ac yn agor ffynhonnau yn y dyffrynnoedd. Bydda i'n troi'r anialwch yn byllau dŵr, a'r tir sych yn ffynhonnau.

¹⁹Bydda i'n plannu coed cedrwydd yno, coed acasia, myrtwydd, ac olewydd; bydda i'n gosod coed cypres, coed llwyfen a choed pinwydd hefyd —

²⁰er mwyn i bobl weld a gwybod, ystyried a sylweddoli, mai'r ARGLWYDD sydd wedi gwneud hyn, ac mai Un Sanctaidd Israel sydd wedi peri iddo ddigwydd.

²¹“Cyflwynwch eich achos,” meddai'r ARGLWYDD. “Sut ydych chi am bledio?”, meddai Brenin Jacob.

²²“Dewch â'ch duwiau yma i ddweud wrthon ni beth sy'n mynd i ddigwydd. Beth am ddweud wrthon ni beth broffwydon nhw yn y gorffennol? — i ni allu penderfynu wrth weld y canlyniadau. Neu ddweud beth sy'n mynd i ddigwydd yn y dyfodol?

²³Dwedwch wrthon ni beth sydd i ddod, er mwyn i ni gael gwybod eich bod chi'n dduwiau! Gwnewch rywbeth — da neu ddrwg — fydd yn ein rhyfeddu ni!

²⁴Ond y gwir ydy, dych chi ddim yn bod; allwch chi wneud dim byd o gwbl! Mae rhywun sy'n dewis eich addoli chi yn ffiaidd!

²⁵Fi wnaeth godi'r un o'r gogledd, ac mae wedi dod; yr un o'r dwyrain sy'n galw ar fy enw i. Mae wedi sathru arweinwyr fel sathru mwd, neu fel mae crochenydd yn sathru clai.

²⁶Pwy arall ddwedodd am hyn wrthon ni o'r dechrau? Pwy wnaeth ddweud am y peth ymlaen llaw, i ni allu dweud, ‘Roedd e'n iawn!’? Wnaeth neb sôn am y peth — ddwedodd neb ddim. Na, does neb wedi'ch clywed chi'n dweud gair!

²⁷Fi wnaeth ddweud gyntaf wrth Seion: ‘Edrychwch! Maen nhw'n dod!’ Fi wnaeth anfon negesydd gyda newyddion da i Jerwsalem!

²⁸Dw i'n edrych, a does yr un o'r rhain yn gallu rhoi cyngor nac ateb cwestiwn gen i.

²⁹Y gwir ydy, mae'n nhw'n afreal — dŷn nhw'n gallu gwneud dim byd o gwbl! Mae eu delwau metel mor ddisylwedd ag anadl!