Read Gobaith i Gymru Eseia 43 Bible Online

Eseia 43 - Gobaith i Gymru bible

Eseia 43

¹Nawr, dyma mae'r ARGLWYDD yn ei ddweud — yr un wnaeth dy greu di, Jacob, a rhoi siâp i ti, Israel: “Paid bod ag ofn! Dw i wedi dy ollwng di'n rhydd! Dw i wedi dy alw wrth dy enw! Fi piau ti!

²Pan fyddi di'n mynd trwy lifogydd, bydda i gyda ti; neu drwy afonydd, fyddan nhw ddim yn dy gario di i ffwrdd. Wrth i ti gerdded trwy dân, fyddi di'n cael dim niwed; fydd y fflamau ddim yn dy losgi di.

³Achos fi ydy'r ARGLWYDD dy Dduw di, Un Sanctaidd Israel, dy Achubwr di! Rhoddais yr Aifft yn dâl amdanat ti, Cwsh [108] a Seba yn dy le di.

⁴Dw i'n dy drysori di, ac yn dy garu di, achos ti'n werthfawr yn fy ngolwg i. Dw i'n barod i roi'r ddynoliaeth yn gyfnewid amdanat ti, a'r bobloedd yn dy le di.

⁵Paid bod ag ofn, achos dw i gyda ti. Bydda i'n dod â'th ddisgynyddion di yn ôl o'r dwyrain, ac yn dy gasglu di o'r gorllewin.

⁶Bydda i'n dweud wrth y gogledd, ‘Gollwng nhw!’ ac wrth y de, ‘Paid dal neb yn ôl!’ Tyrd â'm meibion i o wledydd pell, a'm merched o ben draw'r byd —

⁷pawb sydd â'm henw i arnyn nhw, ac wedi eu creu i ddangos fy ysblander i. Ie, fi wnaeth eu siapio a'u gwneud nhw.

⁸Dewch â nhw allan! Y rhai sy'n ddall er bod ganddyn nhw lygaid, ac yn fyddar er bod ganddyn nhw glustiau.

⁹Mae'r cenhedloedd i gyd wedi dod at ei gilydd, a gwledydd y byd wedi ymgasglu. Pa un o'u duwiau nhw ddwedodd am hyn, a dweud ymlaen llaw am beth sydd wedi digwydd? Gadewch iddyn nhw alw tystion i brofi eu hunain, er mwyn i bobl eu clywed, a dweud, ‘Mae'n wir!’”

¹⁰“Chi ydy fy nhystion i,” —meddai'r ARGLWYDD— “a'r gwas dw i wedi ei ddewis i wybod ac i gadarnhau eich bod chi'n deall mai fi ydy e. Doedd dim duw o'm blaen i, a fydd yna ddim un ar fy ôl i.

¹¹Fi, ie fi ydy'r unig ARGLWYDD, a does neb ond fi yn gallu achub.

¹²Fi wnaeth ddweud ymlaen llaw, fi wnaeth achub, fi wnaeth ei gyhoeddi, dim rhyw dduw dieithr — a dych chi'n dystion o'r peth.” —meddai'r ARGLWYDD— “Fi ydy'r unig Dduw,

¹³Fi ydy e o'r dechrau cyntaf! Does neb yn gallu cipio rhywun oddi arna i. Pan dw i'n gwneud rhywbeth, does neb yn gallu ei ddadwneud.”

¹⁴Dyma mae'r ARGLWYDD yn ei ddweud — yr un sy'n dy ryddhau, Un Sanctaidd Israel: “Dw i'n mynd i'w anfon e i Babilon er dy fwyn di. Bydda i'n bwrw ei barrau haearn i lawr, a throi bloeddio llawen y Babiloniaid yn alar.

¹⁵Fi ydy'ch Un Sanctaidd chi, yr ARGLWYDD, eich Brenin chi, yr un greodd Israel.”

¹⁶Dyma mae'r ARGLWYDD yn ei ddweud — yr un agorodd ffordd drwy'r môr, a llwybr drwy'r dyfroedd mawr;

¹⁷yr un ddinistriodd gerbydau a cheffylau, a'r fyddin ddewr i gyd (Maen nhw'n gorwedd gyda'i gilydd, a fyddan nhw ddim yn codi. Cawson nhw eu diffodd, fel diffodd cannwyll):

¹⁸“Peidiwch hel atgofion am y gorffennol, a dim ond meddwl am beth ddigwyddodd o'r blaen!

¹⁹Edrychwch! Dw i'n gwneud rhywbeth newydd! Mae ar fin digwydd! Ydych chi ddim yn ei weld? Dw i'n mynd i agor ffordd drwy'r anialwch, a rhoi afonydd yn y tir diffaith.

²⁰Bydd anifeiliaid gwylltion yn diolch i mi, y siacaliaid a'r estrys, am fy mod wedi rhoi dŵr yn yr anialwch, ac afonydd mewn tir diffaith, i roi diod i'r bobl dw i wedi eu dewis —

²¹y bobl wnes i eu llunio i mi fy hun, iddyn nhw fy moli i.”

²²“Ond dwyt ti ddim wedi galw arna i, Jacob; rwyt ti wedi blino arna i, Israel.

²³Dwyt ti ddim wedi dod â dafad yn offrwm i'w losgi i mi, nac wedi fy anrhydeddu gydag aberthau. Dw i ddim wedi pwyso arnat ti am offrwm o rawn, na dy boeni di am yr arogldarth o thus.

²⁴Dwyt ti ddim wedi prynu sbeisiau pêr i mi na'm llenwi gyda brasder dy aberthau. Yn lle hynny, rwyt ti wedi rhoi baich dy bechodau arna i, a'm blino gyda dy ddrygioni.

²⁵Fi, ie, fi — er fy mwyn fy hun — ydy'r un sy'n dileu dy wrthryfel di, ac yn anghofio am dy bechodau di.

²⁶Atgoffa fi. Gad i ni drafod gyda'n gilydd. Gad i mi glywed dy ochr di o'r stori; ceisia di brofi dy fod yn ddieuog!

²⁷Pechodd dy dad cyntaf yn fy erbyn i, wedyn cododd dy arweinwyr yn fy erbyn i.

²⁸Felly dyma fi'n halogi arweinwyr y cysegr, a gadael i Jacob gael ei alltudio ac i Israel fod yn destun sbort.”