Read Gobaith i Gymru Eseia 48 Bible Online

Eseia 48 - Gobaith i Gymru bible

Eseia 48

¹Gwrandwch ar hyn, bobl Jacob — chi sy'n cael eich galw wrth yr enw ‛Israel‛ ac yn ddisgynyddion i Jwda; sy'n tyngu i enw'r ARGLWYDD ac yn galw ar Dduw Israel — ond heb fod yn ddidwyll wrth wneud hynny.

²(Maen nhw'n galw eu hunain yn ‛bobl y ddinas sanctaidd‛, ac yn honni pwyso ar Dduw Israel, sef yr ARGLWYDD holl-bwerus):

³“Dw i wedi sôn ers talwm am y pethau fyddai'n digwydd; dwedais yn glir i bawb glywed. Yna'n sydyn gweithredais, a dyma nhw'n digwydd.

⁴Ro'n i'n gwybod mor benstiff wyt ti — mae gewynnau dy wddf fel haearn a dy dalcen yn galed fel pres.

⁵Dyna pam wnes i roi gwybod i ti'n bell yn ôl, a dweud yn glir cyn i ddim ddigwydd — rhag i ti ddweud, ‘Fy eilun-dduw wnaeth hyn, fy eilun a'm delw metel wnaeth ei drefnu.’

⁶Ti wedi clywed hyn i gyd; edrych, pam wnei di ddim cydnabod y peth? A nawr dw i'n mynd i ddweud pethau newydd, pethau cudd allet ti ddim eu gwybod o'r blaen

⁷pethau newydd sbon, ddim o'r gorffennol. Dwyt ti ddim wedi clywed hyn cyn heddiw, rhag i ti ddweud, ‘Ro'n i'n gwybod hynny!’

⁸Dwyt ti ddim wedi clywed, dwyt ti ddim yn gwybod; allet ti ddim bod wedi clywed hyn o'r blaen. Er fy mod i'n gwybod dy fod ti'n twyllo ac yn cael dy alw'n rebel ers i ti gael dy eni,

⁹dw i wedi atal fy llid er mwyn cadw fy enw da a bod yn amyneddgar er mwyn i mi gael fy moli; dw i wedi ymatal rhag dy ddinistrio di.

¹⁰Edrych, dw i wedi dy buro di, ond nid fel arian; dw i wedi dy brofi di yn ffwrnais dioddefaint.

¹¹Er fy mwyn fy hun yn unig dw i'n gwneud hyn — Pam dylai fy enw da gael ei halogi? Dw i ddim yn rhannu fy ysblander gyda neb arall!

¹²Gwrandwch arna i, bobl Jacob, ac Israel, y rhai dw i wedi eu galw: Fi ydy e — fi ydy'r cyntaf, a fi ydy'r olaf hefyd.

¹³Gosodais sylfeini'r ddaear gyda'm dwylo fy hun, a lledu'r awyr gyda'm llaw dde. Dw i'n eu galw nhw, ac maen nhw'n sefyll gyda'i gilydd.

¹⁴‘Dewch at eich gilydd i gyd, a gwrando! Pa un o'ch duwiau ddwedodd am y pethau yma? — y bydd ffrind [118] yr ARGLWYDD yn cyflawni ei fwriad yn erbyn Babilon, ac yn defnyddio'i holl nerth yn erbyn pobl Caldea [119].’

¹⁵Fi ddwedodd! Fi alwodd e. Fi ddaeth ag e allan, a bydd yn llwyddo.

¹⁶Dewch ata i yma i glywed hyn: ‘Dw i ddim wedi siarad yn gyfrinachol erioed; a pan mae'n digwydd dw i yna.’” Felly nawr mae fy Meistr, sef yr ARGLWYDD, wedi fy anfon i gyda'i ysbryd.

¹⁷Dyma mae'r ARGLWYDD sy'n dy ollwng yn rhydd yn ei ddweud — Un Sanctaidd Israel: “Fi ydy'r ARGLWYDD dy Dduw, sy'n dy ddysgu di er dy les, ac yn dy arwain di ar hyd y ffordd y dylet ti fynd.

¹⁸O na fyddet ti wedi gwrando ar fy ngorchmynion! Byddai dy heddwch yn llifo fel afon, a dy gyfiawnder fel tonnau'r môr.

¹⁹Byddai gen ti ddisgynyddion fel y tywod, a plant mor niferus â'r gronynnau o dywod. Fyddai eu henw nhw ddim wedi ei dorri i ffwrdd a'i ddileu o'm gŵydd i.

²⁰Ewch allan ar frys o Babilon! Dianc oddi wrth bobl Caldea! Dwedwch beth sy'n digwydd a gweiddi'n llawen. Cyhoeddwch y peth! Anfonwch y neges i ben draw'r byd! Dwedwch: ‘Mae'r ARGLWYDD wedi gollwng ei was Jacob yn rhydd!

²¹Wnaethon nhw ddim profi syched, er iddo eu harwain nhw drwy'r anialwch. Gwnaeth i ddŵr lifo o'r graig iddyn nhw; holltodd y graig a dyma ddŵr yn tasgu allan.’

²²Does dim heddwch i bobl ddrwg.” [120†] —yr ARGLWYDD sy'n dweud hyn.