Read Gobaith i Gymru Eseia 51 Bible Online

Eseia 51 - Gobaith i Gymru bible

Eseia 51

¹“Gwrandwch arna i, chi sy'n awyddus i wneud beth sy'n iawn, ac yn ceisio'r ARGLWYDD: Ystyriwch y graig y cawsoch eich naddu ohoni, a'r chwarel y cawsoch eich cloddio ohoni.

²Meddyliwch am Abraham, eich tad, a Sara, y cawsoch eich geni iddi. Roedd ar ei ben ei hun pan wnes i alw arno, ond bendithiais e, [121†] a'i wneud yn llawer.

³Bydd yr ARGLWYDD yn cysuro Seion, bydd yn cysuro ei hadfeilion. Bydd yn gwneud ei hanialwch fel Eden, a'i diffeithwch fel gardd yr ARGLWYDD. Bydd llawenydd a dathlu i'w glywed ynddi, lleisiau'n diolch a sŵn canu.

⁴Gwrandwch arna i, fy mhobl; daliwch sylw, fy nghenedl. Achos bydda i'n dysgu pobl, a bydd fy nghyfiawnder yn olau i'r bobloedd.

⁵Dw i ar fin gwneud pethau'n iawn, dw i ar fy ffordd i achub, a bydd fy mraich gref yn rheoli pobloedd. Bydd yr ynysoedd yn troi ata i, ac yn disgwyl yn frwd i mi ddangos fy nerth.

⁶Edrychwch i fyny i'r awyr, ac edrychwch ar y ddaear islaw: Bydd yr awyr yn gwasgaru fel mwg, y ddaear yn treulio fel dillad, a'r bobl sy'n byw arni yn marw fel gwybed, ond mae fy achubiaeth i yn aros am byth, a'm cyfiawnder ddim yn pallu.

⁷Gwrandwch arna i, chi sy'n gwybod beth sy'n iawn, y bobl sydd â'm cyfraith yn eu calonnau. Peidiwch bod ag ofn pan mae pobl feidrol yn eich sarhau chi, na digalonni pan maen nhw'n gwneud sbort.

⁸Bydd gwyfyn yn eu bwyta fel dilledyn, a'r pryf dillad yn eu llyncu fel gwlân. Bydd fy nghyfiawnder yn para am byth, a'm hachubiaeth o un genhedlaeth i'r llall.”

⁹Deffra! Deffra! Dangos dy nerth o fraich yr ARGLWYDD! Deffra, fel yn yr hen ddyddiau, yn yr amser a fu! Onid ti dorrodd Rahab [122] yn ddarnau, a thrywanu'r ddraig?

¹⁰Onid ti sychodd y môr, a dŵr y dyfnder mawr? Onid ti wnaeth ddyfnder y môr yn ffordd i'r rhai gafodd eu rhyddhau gerdded arni?

¹¹Bydd y bobl ollyngodd yr ARGLWYDD yn rhydd yn dod yn ôl i Seion yn bloeddio canu! Bydd y llawenydd sy'n para am byth yn goron ar eu pennau! Byddan nhw'n cael eu gwefreiddio gan hwyl a gorfoledd, am fod galar a griddfan wedi dianc i ffwrdd.

¹²“Fi, fi ydy'r un sy'n eich cysuro chi! Pam wyt ti'n ofni dyn meidrol — pobl feidrol sydd fel glaswellt?

¹³Wyt ti wedi anghofio'r ARGLWYDD sydd wedi dy greu di? Yr un wnaeth ledu'r awyr a gosod sylfaeni'r ddaear! Pam mae gen ti ofn am dy fywyd drwy'r amser fod y gormeswr wedi gwylltio ac yn barod i dy daro di i lawr? Ble mae llid y gormeswr beth bynnag?

¹⁴Bydd yr un caeth yn cael ei ryddhau ar frys! Fydd e ddim yn marw yn ei gell nac yn llwgu.

¹⁵Fi ydy'r ARGLWYDD dy Dduw di sy'n corddi'r môr yn donnau mawrion — yr ARGLWYDD holl-bwerus ydy fy enw i.

¹⁶Dw i wedi rhoi neges i ti ei rhannu ac wedi dy amddiffyn di dan gysgod fy llaw; Fi roddodd yr awyr yn ei le a gwneud y ddaear yn gadarn! A dw i wedi dweud wrth Seion: ‘Fy mhobl i ydych chi!’”

¹⁷Deffra! Deffra! Saf ar dy draed, Jerwsalem — ti sydd wedi yfed o'r gwpan roddodd yr ARGLWYDD i ti yn ei lid! Ti sydd wedi yfed y gwpan feddwol i'w gwaelod!

¹⁸Does yr un o'r meibion gafodd eu geni iddi yn ei harwain; does dim un o'r meibion fagodd hi yn gafael yn ei llaw.

¹⁹Mae dau beth wedi digwydd i ti: llanast a dinistr — pwy sy'n cydymdeimlo gyda ti? newyn a'r cleddyf — sut alla i dy gysuro di?

²⁰Mae dy blant wedi llewygu! Maen nhw'n gorwedd ar gornel pob stryd, fel antelop wedi ei ddal mewn rhwyd — yn feddw gan ddigofaint yr ARGLWYDD, wedi eu ceryddu gan dy Dduw.

²¹Felly, gwrando ar hyn, ti'r un druenus sydd wedi meddwi, ond ddim ar win!

²²Dyma mae dy feistr, yr ARGLWYDD, yn ei ddweud, y Duw sy'n dadlau achos ei bobl: “Edrych! Dw i wedi cymryd y cwpan meddwol o dy law di, y gostrel rois i i ti yn fy llid. Does dim rhaid i ti yfed ohoni byth eto!

²³Bydda i'n ei rhoi yn nwylo'r rhai wnaeth dy ormesu a dweud wrthot, ‘Gorwedd i lawr, i ni gerdded drosot ti’ — Roedd rhaid i ti roi dy gefn i fod fel stryd i bobl ei sathru.”