Read Gobaith i Gymru Eseia 57 Bible Online

Eseia 57 - Gobaith i Gymru bible

Eseia 57

¹Mae rhywun cyfiawn yn marw, a does neb yn malio. Mae pobl ffyddlon yn cael eu cymryd, a does neb yn sylweddoli fod y cyfiawn yn cael eu symud i'w harbed rhag y drwg sy'n dod.

²Bydd y rhai sy'n gwneud beth sy'n iawn yn profi heddwch, ac yn cael gorffwys ar eu gwlâu.

³Dewch yma, chi blant y rhai sy'n dweud ffortiwn; disgynyddion y rhai sy'n godinebu ac yn puteinio!

⁴Ar ben bwy ydych chi'n gwneud sbort? Ar bwy ydych chi'n gwneud ystumiau ac yn tynnu tafod? Dych chi'n blant i rebeliaid, yn ddisgynyddion rhai sy'n dweud celwydd;

⁵a'ch nwydau rhywiol yn llosgi wrth addoli dan bob coeden ddeiliog. Chi sy'n aberthu plant yn y dyffrynnoedd, ac yn hafnau'r creigiau.

⁶Cerrig llithrig yr hafnau ydy dy gyfran di; mentra di gyda nhw! Iddyn nhw rwyt ti wedi tywallt dy offrwm o ddiod, a chyflwyno dy offrwm o fwyd. Ddylwn i ymatal rhag dial yn wyneb hyn i gyd?

⁷Rwyt yn gwneud dy wely ar ben pob mynydd uchel; ac yn mynd yno i gyflwyno dy aberthau.

⁸Er fod arwydd wedi ei osod tu ôl i ffrâm drws dy dŷ, [131†] ti wedi ngadael i a gorwedd yn agored ar dy wely. Ti wedi ymrwymo dy hun i'r duwiau, wedi mwynhau gorweddian yn noeth a dewis dilyn dy chwantau. [132]

⁹Yna mynd i lawr i weld y brenin gyda rhoddion o olew a llwyth o bersawr. Anfonaist negeswyr at un oedd yn bell i ffwrdd, hyd yn oed i Annwn! [133]

¹⁰Er fod yr holl deithio'n dy flino, wnest ti ddim rhoi i fyny! Llwyddaist i gael digon o egni i ddal ati.

¹¹Pwy oedd yn dy boeni a gwneud i ti ofni a dweud celwydd? Doeddet ti ddim yn meddwl amdana i nac yn cymryd unrhyw sylw ohona i. Ai'r rheswm wyt ti ddim yn fy ofni i ydy mod i wedi bod yn ddistaw mor hir?

¹²Gwna i ddweud beth dw i'n feddwl o dy weithredoedd da: fydd y rheiny ddim yn gallu dy helpu!

¹³A fydd dy gasgliad o dduwiau ddim yn dy helpu pan fyddi di'n gweiddi — does dim bywyd nag anadl ynddyn nhw! Ond bydd y rhai sy'n troi ata i yn meddiannu'r tir ac yn etifeddu fy mynydd cysegredig i.

¹⁴Dyma fydd yn cael ei ddweud: Adeiladwch! Adeiladwch! Cliriwch y ffordd! Symudwch bob rhwystr o ffordd fy mhobl!

¹⁵Dyma mae'r Un uchel iawn yn ei ddweud, yr un sy'n aros am byth, a'i enw yn sanctaidd: Dw i'n byw mewn lle uchel a sanctaidd, ond dw i hefyd gyda'r rhai gostyngedig sydd wedi eu sathru — dw i'n adfywio'r rhai gostyngedig, ac yn codi calon y rhai sydd wedi eu sathru.

¹⁶Dw i ddim yn mynd i ddadlau drwy'r adeg, na dal dig am byth. Dw i ddim eisiau i ysbryd y bobl ballu, gan mai fi sy'n rhoi anadl iddyn nhw fyw.

¹⁷Roeddwn i'n ddig am eu bod yn elwa trwy drais. Dyma fi'n eu taro, a troi i ffwrdd wedi digio, ond roedden nhw'n dal i fynd eu ffordd eu hunain!

¹⁸Do, dw i wedi gweld beth mae nhw'n wneud, ond dw i'n mynd i'w hiacháu nhw. Dw i'n mynd i'w harwain a'u cysuro; cysuro'r rhai sy'n galaru,

¹⁹a rhoi lle iddyn nhw ddathlu: Heddwch a llwyddiant i bawb yn bell ac agos! Dw i'n mynd i'w hiacháu nhw,” —meddai'r ARGLWYDD.

²⁰“Ond bydd y rhai drwg fel môr stormus sy'n methu bod yn dawel, a'i ddŵr yn corddi'r llaid a'r baw.

²¹Fydd dim heddwch i bobl ddrwg,” [134†] —meddai fy Nuw.