Read Gobaith i Gymru Eseia 63 Bible Online

Eseia 63 - Gobaith i Gymru bible

Eseia 63

¹Pwy ydy hwn sy'n dod o Edom — o Bosra [142] [143†] a'i ddillad yn goch? Pwy ydy'r un, yn ei wisgoedd brenhinol, sy'n martsio'n hyderus a diflino. “Fi ydy e, sy'n cyhoeddi cyfiawnder; yr un sy'n gallu achub.”

²Pam mae dy ddillad yn goch? Maen nhw fel dillad un sy'n sathru grawnwin.

³“Dw i wedi sathru'r grawnwin fy hun; doedd neb o gwbl gyda fi. Sethrais nhw yn fy llid, a'i gwasgu dan draed yn fy nicter, nes i'w gwaed nhw sblasio ar fy nillad; dw i wedi staenio fy nillad i gyd.

⁴Roedd y diwrnod i ddial ar fy meddwl, a'r flwyddyn i ollwng yn rhydd wedi dod.

⁵Pan edrychais, doedd neb yno i helpu; ron i'n synnu fod neb yno i roi cymorth. Felly dyma fi'n mynd ati i achub, a'm dicter yn fy ngyrru ymlaen. [144†]

⁶Sethrais genhedloedd yn fy llid, a'u meddwi nhw gyda fy nig, a thywallt eu gwaed ar lawr.”

⁷Dw i'n mynd i atgoffa pobl mor hael a charedig ydy'r ARGLWYDD, a dw i'n mynd i ganu ei glod — am y cwbl mae'r ARGLWYDD wedi ei wneud i ni, a'r holl bethau da mae e wedi eu gwneud i bobl Israel. Mae e mor drugarog ac mor hael!

⁸Meddyliodd: “Fy mhobl i ydyn nhw, plant fydd ddim yn anffyddlon.” Felly dyma fe'n eu hachub nhw.

⁹Pan oedden nhw'n diodde roedd e'n diodde hefyd, a dyma fe'n anfon ei angel i'w hachub. Yn ei gariad a'i drugaredd, daeth i'w gollwng nhw'n rhydd. Cododd nhw, a'u cario nhw ar hyd y cyfnod hwnnw.

¹⁰Ond dyma nhw'n gwrthryfela, ac yn tristáu ei Ysbryd Glân. Felly trodd yn elyn iddyn nhw, ac ymladd yn eu herbyn nhw.

¹¹Yna dyma fe'n cofio'r hen ddyddiau — Moses … a'i bobl! Ble mae'r Un ddaeth â nhw drwy'r Môr gyda bugeiliaid ei braidd? Ble mae'r Un wnaeth roi ei Ysbryd Glân yn eu plith nhw —

¹²yr Un wnaeth roi ei nerth i Moses? Ble mae'r Un wnaeth hollti'r môr o'u blaenau a gwneud enw iddo'i hun am byth?

¹³Ble mae'r Un wnaeth eu harwain nhw drwy'r dyfnder [145†] fel ceffyl yn carlamu ar dir agored?

¹⁴Rhoddodd Ysbryd yr ARGLWYDD orffwys iddyn nhw, fel gwartheg yn mynd i lawr i'r dyffryn. Dyna sut wnest ti arwain dy bobl a gwneud enw gwych i ti dy hun!

¹⁵Edrych i lawr o'r nefoedd, o'r lle sanctaidd a hardd ble rwyt ti'n byw! Ble mae dy sêl a dy nerth di bellach? Ble mae hiraeth dy galon a dy gariad? Paid dal yn ôl,

¹⁶achos ti ydy'n Tad ni! Hyd yn oed petai Abraham ddim yn cymryd sylw, ac Israel ddim yn ein nabod ni, ti ydy'n Tad ni, O ARGLWYDD! Ti ydy'r Un sy'n ein rhyddhau ni! — dyna dy enw di ers y dyddiau hynny.

¹⁷ ARGLWYDD, pam wyt ti wedi gadael i ni grwydro oddi ar dy ffyrdd di? Pam wyt ti wedi'n gwneud ni'n ystyfnig nes ein bod ddim yn dy barchu di? Maddau i ni, er mwyn dy weision, dy lwythau di dy hun!

¹⁸Cafodd dy bobl feddiannu'r tir am gyfnod byr, ond wedyn sathrodd dy elynion dy gysegr dan draed.

¹⁹Ni oedd dy bobl di o'r dechrau — wnest ti erioed lywodraethu drostyn nhw, a gawson nhw erioed eu henwi ar dy ôl di.