Read Gobaith i Gymru Galarnad 3 Bible Online

Galarnad 3 - Gobaith i Gymru bible

Galarnad 3

¹Dw i yn ddyn sy'n gwybod beth ydy dioddef. Mae gwialen llid Duw wedi fy nisgyblu i.

²Mae e wedi fy ngyrru i ffwrdd i fyw yng nghanol tywyllwch dudew.

³Ydy, mae wedi fy nharo i dro ar ôl tro, yn ddi-stop.

⁴Mae wedi curo fy nghorff yn ddim, ac wedi torri fy esgyrn.

⁵Mae fel byddin wedi fy amgylchynu, yn ymosod arna i gyda gwasgfa chwerw.

⁶Mae wedi gwneud i mi eistedd yn y tywyllwch fel y rhai sydd wedi marw ers talwm.

⁷Mae wedi cau amdana i, ac alla i ddim dianc. Mae'n fy nal i lawr gyda chadwyni trymion.

⁸Dw i'n gweiddi'n daer am help, ond dydy e'n cymryd dim sylw.

⁹Mae wedi blocio pob ffordd allan; mae pob llwybr fel drysfa!

¹⁰Mae e fel arth neu lew [11†] yn barod i ymosod arna i.

¹¹Llusgodd fi i ffwrdd a'm rhwygo'n ddarnau. Allwn i wneud dim i amddiffyn fy hun.

¹²Anelodd ei fwa saeth ata i; fi oedd ei darged.

¹³Gollyngodd ei saethau a'm trywanu yn fy mherfedd.

¹⁴Mae fy mhobl wedi fy ngwneud i'n destun sbort, [12†] ac yn fy ngwawdio i ar gân.

¹⁵Mae e wedi gwneud i mi fwyta llysiau chwerw; mae wedi llenwi fy mol gyda'r wermod.

¹⁶Mae wedi gwneud i mi gnoi graean, ac wedi rhwbio fy ngwyneb yn y baw.

¹⁷Does gen i ddim tawelwch meddwl; dw i wedi anghofio beth ydy bod yn hapus.

¹⁸Dywedais, “Alla i ddim cario mlaen. Dw i wedi colli pob gobaith yn yr ARGLWYDD.”

¹⁹Mae meddwl amdana i fy hun yn dlawd a digartre yn brofiad chwerw!

²⁰Mae ar fy meddwl drwy'r amser, ac mae'n fy ngwneud yn isel fy ysbryd.

²¹Ond wedyn dw i'n cofio hyn, a dyma sy'n rhoi gobaith i mi:

²²Mae cariad ffyddlon yr ARGLWYDD yn ddiddiwedd, a'i garedigrwydd e'n para am byth.

²³Maen nhw'n dod yn newydd bob bore. “ARGLWYDD, rwyt ti mor anhygoel o ffyddlon!”

²⁴“Dim ond yr ARGLWYDD sydd gen i,” [13] meddwn i, “felly ynddo fe dw i'n gobeithio.”

²⁵Mae'r ARGLWYDD yn dda i'r rhai sy'n ei drystio, ac i bwy bynnag sy'n troi ato am help.

²⁶Mae'n beth da i ni ddisgwyl yn amyneddgar i'r ARGLWYDD ddod i'n hachub ni.

²⁷Mae'n beth da i rywun ddysgu ymostwng [14] tra mae'n dal yn ifanc.

²⁸Dylai rhywun eistedd yn dawel pan mae'r ARGLWYDD yn ei ddisgyblu e.

²⁹Dylai orwedd ar ei wyneb ar lawr yn y gobaith y bydd yr ARGLWYDD yn ymyrryd.

³⁰Dylai droi'r foch arall i'r sawl sy'n ei daro, a bod yn fodlon cael ei gam-drin a'i enllibio.

³¹Fydd yr Arglwydd ddim yn ein gwrthod ni am byth.

³²Er ei fod yn gwneud i rywun ddiodde, bydd yn tosturio, achos mae ei gariad e mor fawr.

³³Dydy e ddim eisiau gwneud i bobl ddioddef nac achosi poen i bobl.

³⁴Os ydy carcharorion gwlad yn cael eu sathru,

³⁵a hawliau dynol yn cael eu diystyru, a hynny o flaen y Duw Goruchaf ei hun;

³⁶os ydy cwrs cyfiawnder yn cael ei wyrdroi yn y llys — ydy'r Arglwydd ddim yn gweld y cwbl?

³⁷Pwy sy'n gallu gorchymyn i unrhyw beth ddigwydd heb i'r Arglwydd ei ganiatáu?

³⁸Onid y Duw Goruchaf sy'n dweud beth sy'n digwydd — p'run ai dinistr neu fendith?

³⁹Pa hawl sydd gan rywun i gwyno pan mae'n cael ei gosbi am ei bechod?

⁴⁰Gadewch i ni edrych yn fanwl ar ein ffordd o fyw, a throi nôl at yr ARGLWYDD.

⁴¹Gadewch i ni droi'n calonnau a chodi'n dwylo at Dduw yn y nefoedd, a chyffesu,

⁴²“Dŷn ni wedi gwrthryfela'n ddifrifol, a dwyt ti ddim wedi maddau i ni.

⁴³Rwyt wedi gwisgo dy lid amdanat a dod ar ein holau, gan ladd pobl heb ddangos trugaredd.

⁴⁴Ti wedi cuddio dy hun mewn cwmwl nes bod ein gweddïau ddim yn torri trwodd.

⁴⁵Ti wedi'n gwneud ni fel sbwriel a baw yng ngolwg y bobloedd.

⁴⁶Mae ein gelynion i gyd yn gwneud hwyl ar ein pennau.

⁴⁷Mae panig a'r pydew wedi'n dal ni, difrod a dinistr.”

⁴⁸Mae afonydd o ddagrau yn llifo o'm llygaid am fod fy mhobl wedi cael eu dinistrio.

⁴⁹Mae'r dagrau'n llifo yn ddi-baid; wnân nhw ddim stopio

⁵⁰nes bydd yr ARGLWYDD yn edrych i lawr o'r nefoedd ac yn ein gweld ni.

⁵¹Mae gweld beth sydd wedi digwydd i ferched ifanc fy ninas yn fy ngwneud i mor drist.

⁵²Mae fy ngelynion wedi fy nal fel aderyn, heb reswm da i wneud hynny.

⁵³Maen nhw wedi fy nhaflu i waelod pydew ac yna ei gau gyda charreg.

⁵⁴Roedd y dŵr yn codi uwch fy mhen; ron i'n meddwl fy mod i'n mynd i foddi.

⁵⁵Ond dyma fi'n galw arnat ti am help, O ARGLWYDD, o waelod y pydew.

⁵⁶Dyma ti'n clywed fi'n pledio, “Helpa fi! Paid gwrthod gwrando arna i!”

⁵⁷A dyma ti'n dod ata i pan o'n i'n galw, a dweud, “Paid bod ag ofn!”

⁵⁸Fy Meistr, rwyt wedi dadlau fy achos; rwyt wedi dod i'm hachub.

⁵⁹Ti wedi gweld y drwg gafodd ei wneud i mi, O ARGLWYDD, felly wnei di farnu o'm plaid i?

⁶⁰Ti wedi gweld eu malais nhw, a'r holl gynllwynio yn fy erbyn i.

⁶¹Ti wedi eu clywed nhw'n gwawdio, O ARGLWYDD, a'r holl gynllwynio yn fy erbyn i.

⁶²Mae'r rhai sy'n ymosod arna i yn sibrwd ac yn hel straeon yn fy erbyn drwy'r amser.

⁶³Edrycha arnyn nhw! — O fore gwyn tan nos maen nhw'n fy ngwawdio i ar gân.

⁶⁴Tala yn ôl iddyn nhw am beth wnaethon nhw, O ARGLWYDD; rho iddyn nhw beth maen nhw'n ei haeddu.

⁶⁵Gyrra nhw'n wallgof! Melltithia nhw!

⁶⁶Dos ar eu holau yn dy lid, a'u dileu nhw oddi ar wyneb y ddaear, O ARGLWYDD.