Read Gobaith i Gymru Joel 2 Bible Online

Joel 2 - Gobaith i Gymru bible

Joel 2

¹Chwythwch y corn hwrdd [5] yn Seion; Rhybuddiwch bobl o ben y mynydd cysegredig! Dylai pawb sy'n byw yn y wlad grynu mewn ofn, am fod dydd barn yr ARGLWYDD ar fin dod. Ydy, mae'n agos!

²Bydd yn ddiwrnod tywyll ofnadwy; diwrnod o gymylau duon bygythiol. [6†] Mae byddin enfawr yn dod dros y bryniau. Does dim byd tebyg wedi digwydd erioed o'r blaen, a welwn ni ddim byd tebyg byth eto.

³Mae fflamau tân o'u cwmpas, yn dinistrio popeth sydd yn eu ffordd. Mae'r wlad o'u blaenau yn ffrwythlon fel Gardd Eden, ond tu ôl iddyn nhw mae fel anialwch diffaith. Does dim posib dianc!

⁴Maen nhw'n edrych fel ceffylau, ac yn carlamu fel meirch rhyfel.

⁵Maen nhw'n swnio fel cerbydau rhyfel yn rhuthro dros y bryniau; fel sŵn clecian fflamau'n llosgi bonion gwellt, neu sŵn byddin enfawr yn paratoi i ymosod.

⁶Mae pobl yn gwingo mewn panig o'u blaenau; mae wynebau pawb yn troi'n welw o ofn.

⁷Fel tyrfa o filwyr, maen nhw'n martsio ac yn dringo i fyny'r waliau. Maen nhw'n dod yn rhesi disgybledig does dim un yn gadael y rhengoedd.

⁸Dŷn nhw ddim yn baglu ar draws ei gilydd; mae pob un yn martsio'n syth yn ei flaen. Dydy saethau a gwaywffyn ddim yn gallu eu stopio.

⁹Maen nhw'n rhuthro i mewn i'r ddinas, yn dringo dros y waliau, ac i mewn i'r tai. Maen nhw'n dringo i mewn fel lladron drwy'r ffenestri.

¹⁰Mae fel petai'r ddaear yn crynu o'u blaenau, a'r awyr yn chwyrlïo. Mae'r haul a'r lleuad yn tywyllu, a'r sêr yn diflannu.

¹¹Mae llais yr ARGLWYDD yn taranu wrth iddo arwain ei fyddin. Mae eu niferoedd yn enfawr! Maen nhw'n gwneud beth mae'n ei orchymyn. Ydy, mae dydd yr ARGLWYDD yn ddiwrnod mawr; mae'n ddychrynllyd! — Pa obaith sydd i unrhyw un? [7†]

¹²Ond dyma neges yr ARGLWYDD: “Dydy hi ddim yn rhy hwyr. Trowch yn ôl ata i o ddifri. Ewch heb fwyd. Trowch ata i yn eich dagrau, a galaru am eich ymddygiad.

¹³Rhwygwch eich calonnau, [8†] yn lle dim ond rhwygo eich dillad.” Trowch yn ôl at yr ARGLWYDD eich Duw! Mae e mor garedig a thrugarog; mor amyneddgar ac yn anhygoel o hael, a ddim yn hoffi cosbi. [9†]

¹⁴Pwy ŵyr? Falle y bydd e'n drugarog ac yn troi yn ôl. Falle y bydd e'n dewis bendithio o hyn ymlaen! Wedyn cewch gyflwyno offrwm o rawn ac offrwm o ddiod i'r ARGLWYDD eich Duw!

¹⁵Chwythwch y corn hwrdd [10] yn Seion! Trefnwch ddiwrnod pan fydd pawb yn peidio bwyta; yn stopio gweithio, ac yn dod at ei gilydd i addoli Duw.

¹⁶Casglwch y bobl i gyd, a paratoi pawb i ddod at ei gilydd i addoli. Dewch a'r arweinwyr at ei gilydd. Dewch a'r plant yno, a'r babis bach. Dylai hyd yn oed y rhai sydd newydd briodi ddod [11†] — does neb i gadw draw!

¹⁷Dylai'r offeiriaid, y rhai sy'n gwasanaethu'r ARGLWYDD, wylo o'r cyntedd i'r allor, a gweddïo fel hyn: “ARGLWYDD, wnei di faddau i dy bobl? Paid gadael i'r wlad yma droi'n destun sbort. Paid gadael i baganiaid ein llywodraethu ni! Pam ddylai pobl y gwledydd gael dweud, ‘Felly, ble mae eu Duw nhw?’” [12†]

¹⁸Wedyn dyma'r ARGLWYDD yn dangos ei sêl dros y wlad. Buodd yn drugarog at ei bobl.

¹⁹Dyma fe'n dweud wrth ei bobl: “Edrychwch! Dw i'n mynd i'ch bendithio chi unwaith eto! Dw i'n mynd i roi cnydau da i chi, a digonedd o sudd grawnwin ac olew olewydd. Bydd gynnoch chi fwy na digon! Fyddwch chi ddim yn destun sbort i'r gwledydd o'ch cwmpas chi.

²⁰Bydda i'n gyrru'r un ddaeth o'r gogledd i ffwrdd, ac yn ei wthio i dir sych a diffaith. Bydd yr hanner blaen yn cael eu gyrru i'r Môr Marw yn y dwyrain, a'r hanner ôl yn cael eu gyrru i Fôr y Canoldir yn y gorllewin. Yno y byddan nhw'n pydru, a bydd eu drewdod yn codi.” Ydy, mae e'n gwneud pethau mor wych!

²¹Ti ddaear, paid bod ag ofn! Gelli ddathlu a bod yn llawen, am fod yr ARGLWYDD yn gwneud pethau mor wych!

²²Anifeiliaid gwylltion, peidiwch bod ag ofn! Mae glaswellt yn tyfu eto ar y tir pori, ac mae ffrwythau'n tyfu ar y coed. Mae'r coed ffigys a'r gwinwydd yn llawn ffrwyth.

²³Dathlwch chithau, bobl Seion! [13] Mwynhewch beth mae Duw wedi ei wneud! Mae wedi rhoi'r glaw cynnar i chi ar yr adeg iawn — rhoi'r glaw cynnar yn yr hydref, a'r glaw diweddar yn y gwanwyn, fel o'r blaen. [14]

²⁴“Bydd y llawr dyrnu yn orlawn o ŷd, a'r cafnau yn gorlifo o sudd grawnwin ac olew olewydd.

²⁵Bydda i'n rhoi popeth wnaethoch chi ei golli yn ôl i chi — popeth wnaeth y locustiaid [15] ei fwyta; y fyddin fawr wnes i ei hanfon yn eich erbyn chi.

²⁶Bydd gynnoch chi fwy na digon i'w fwyta. Byddwch chi'n moli'r ARGLWYDD eich Duw, sydd wedi gwneud pethau mor wych ar eich rhan chi. Fydd fy mhobl byth eto'n cael eu cywilyddio.

²⁷Israel, byddi'n gwybod fy mod i gyda ti, ac mai fi ydy'r ARGLWYDD dy Dduw — yr unig Dduw sy'n bod. Fydd fy mhobl byth eto'n cael eu cywilyddio.” [16]

²⁸“Ar ôl hynny, bydda i'n tywallt fy Ysbryd ar y bobl i gyd. Bydd eich meibion a'ch merched yn proffwydo; bydd dynion hŷn yn cael breuddwydion, a dynion ifanc yn cael gweledigaethau.

²⁹Bydda i hyd yn oed yn tywallt fy Ysbryd ar y gweision a'r morynion. [17]

³⁰Bydd pethau rhyfeddol yn digwydd yn yr awyr ac ar y ddaear — gwaed a thân a cholofnau o fwg.

³¹Bydd yr haul yn troi'n dywyll, a'r lleuad yn mynd yn goch fel gwaed cyn i'r diwrnod mawr a dychrynllyd yna ddod, sef dydd barn yr ARGLWYDD.”

³²Bydd pwy bynnag sy'n galw ar enw'r ARGLWYDD yn cael ei achub. Fel mae'r ARGLWYDD wedi addo: “ar Fynydd Seion, sef Jerwsalem, bydd rhai yn dianc.” [18†] Bydd rhai o'r bobl yn goroesi — pobl wedi eu galw gan yr ARGLWYDD.