Read Gobaith i Gymru Micha 7 Bible Online

Micha 7 - Gobaith i Gymru bible

Micha 7

¹Dw i mor ddigalon! Dw i fel rhywun yn chwilio'n daer am ffrwyth ar ôl i'r ffrwythau haf a'r grawnwin gael eu casglu. Does dim un swp o rawnwin ar ôl, na'r ffigys cynnar dw i mor hoff ohonyn nhw.

²Does neb caredig a hael ar ôl yn y wlad! Mae'r bobl onest i gyd wedi mynd. Mae pawb yn edrych am gyfle i ymosod ar rywun arall; maen nhw fel helwyr yn gosod trapiau i'w gilydd.

³Maen nhw'n rai da am wneud drwg! — mae arweinwyr a barnwyr yn derbyn breib; does ond rhaid i'r pwysigion ddweud beth maen nhw eisiau a byddan nhw'n dyfeisio rhyw sgam i'w bodloni.

⁴Mae'r gorau ohonyn nhw fel drain, a'r mwya gonest fel llwyn o fieri. Mae'r gwylwyr wedi'ch rhybuddio; mae dydd y farn yn dod ar frys — mae anhrefn llwyr ar ei ffordd!

⁵Peidiwch trystio neb! Allwch chi ddim dibynnu ar eich ffrindiau, na hyd yn oed eich gwraig — peidiwch dweud gair wrthi hi!

⁶Fydd mab ddim yn parchu ei dad, a bydd merch yn herio ei mam; merch-yng-nghyfraith yn erbyn mam-yng-nghyfraith — eich gelynion pennaf fydd eich teulu agosaf!

⁷Dw i am droi at yr ARGLWYDD am help. Dw i'n disgwyl yn hyderus am y Duw sy'n achub. Dw i'n gwybod y bydd e'n gwrando arna i.

⁸“Peidiwch dathlu'n rhy fuan, elynion! Er fy mod wedi syrthio, bydda i'n codi eto. Er bod pethau'n dywyll ar hyn o bryd, bydd yr ARGLWYDD yn olau i mi.

⁹Rhaid i mi oddef cosb yr ARGLWYDD am fy mod wedi pechu yn ei erbyn. Ond yna bydd e'n ochri gyda mi ac yn ennill yr achos ar fy rhan. Bydd yn fy arwain i allan i'r golau; bydda i'n cael fy achub ganddo.

¹⁰Bydd fy ngelynion yn gweld hyn, a byddan nhw'n profi siom ac embaras. Fi fydd yn dathlu, wrth eu gweld nhw, y rhai oedd yn dweud, ‘Ble mae dy Dduw di?’, yn cael eu sathru fel baw ar y strydoedd.”

¹¹Y fath ddiwrnod fydd hwnnw! — diwrnod i ailadeiladu dy waliau; diwrnod i ehangu dy ffiniau!

¹²Diwrnod pan fydd pobl yn dod atat yr holl ffordd o Asyria i drefi'r Aifft, o'r Aifft i'r Afon Ewffrates, o un arfordir i'r llall, ac o'r mynyddoedd pellaf.

¹³Ond bydd gweddill y ddaear yn ddiffaith, o achos y ffordd mae pobl wedi byw.

¹⁴ ARGLWYDD, tyrd i fugeilio dy bobl, dy braidd arbennig dy hun; y rhai sy'n byw'n unig mewn tir llawn drysni tra mae porfa fras o'u cwmpas. Gad iddyn nhw bori ar gaeau Bashan a Gilead, [41] fel roedden nhw'n gwneud ers talwm.

¹⁵Gad iddyn nhw weld dy wyrthiau, fel yr adeg pan aethon nhw allan o wlad yr Aifft!

¹⁶Bydd y gwledydd yn gweld hyn, a bydd eu grym yn troi'n gywilydd. Byddan nhw'n sefyll yn syn, ac fel petaen nhw'n clywed dim!

¹⁷Byddan nhw'n llyfu'r llwch fel nadroedd neu bryfed yn llusgo ar y llawr. Byddan nhw'n ofni am eu bywydau, ac yn crynu wrth ddod allan o'u cuddfannau [42†] i dy wynebu di, yr ARGLWYDD ein Duw.

¹⁸Oes duw tebyg i ti? — Na! Ti'n maddau pechod ac yn anghofio gwrthryfel y rhai sydd ar ôl o dy bobl. [43†] Dwyt ti ddim yn digio am byth; rwyt wrth dy fodd yn bod yn garedig a hael.

¹⁹Byddi'n tosturio wrthon ni eto. Byddi'n delio gyda'n drygioni, ac yn taflu'n pechodau i waelod y môr.

²⁰Byddi'n ffyddlon i bobl Jacob ac yn dangos dy drugaredd i blant Abraham — fel gwnest ti addo i'n hynafiaid amser maith yn ôl.