Read Gujarati Common Language Bible - પવિત્ર બાઇબલ C.L. યોબ 29 Bible Online

યોબ 29 - Gujarati Common Language Bible - પવિત્ર બાઇબલ C.L. bible

યોબ 29

¹યોબે ફરીથી પોતાનો સંવાદ જારી રાખતાં કહ્યું;

²“જે દિવસોમાં ઈશ્વર મારી સંભાળ લેતા હતા એ પ્રથમના સમયમાં હું જેવો હતો તેવો ફરીથી બની જાઉં તો કેવું સારું!

³ત્યારે તો તેમનો દીવો મારા માથા પર પ્રકાશતો હતો. હું અંધકારમાં થઈને ચાલતો ત્યારે તે મને પ્રકાશ આપતા.

⁴ત્યારે હું મારા જીવનની ચડતી દશામાં હતો અને ઈશ્વર મારા તંબૂની રક્ષા કરતા હતા.

⁵ત્યારે સર્વસમર્થ મારી સાથે હતા, અને મારાં સંતાનો મને વીંટળાયેલાં હતાં.

⁶મારાં પગથિયાં જાણે દૂધે ધોવાતાં અને ખડકોમાંથી તેલની ધારાઓ વહેતી.

⁷જ્યારે નગરના વડીલો ચોકમાં મળતા, અને હું ચોકમાં તેઓ વચ્ચે મારું સ્થાન લેતો;

⁸ત્યારે યુવાનો મને જોઈને માર્ગ આપતા, અને વૃદ્ધો આસન પરથી ઊભા થતા.

⁹આગેવાનો તેમની વાતચીત બંધ કરી દેતા, અને પોતાના મુખ પર હાથ મૂકીને મૌન થઈ જતા.

¹⁰અમીરો બોલતા બંધ થઈ જતા; તેમની જીભ તાળવે ચોંટી જતી.

¹¹મારા વિષે સાંભળનારા મને ધન્યવાદ આપતા, અને મને જોનારા મારું સન્માન કરતા.

¹²કારણ, મેં રડતા ગરીબોને ઉગાર્યા હતા, અને અનાથ નિરાશ્રિતોને હું સહાય કરતો.

¹³વિનાશને આરે આવી ગયેલાં મારી મદદને લીધે મને આશિષ આપતા, અને વિધવાઓનાં દિલને હું હર્ષનાં ગીતોથી ભરી દેતો.

¹⁴મેં સદાચાર પહેરી લીધો હતો અને તેણે મને ઢાંકી દીધો હતો, મારી નેકી મારા ઝભ્ભા અને પાઘડી સમાન હતી.

¹⁵હું આંધળાની આંખો હતો, અને પાંગળાનો પગ હતો.

¹⁶હું કંગાલોને પિતાની ગરજ સારતો, અને અજાણ્યાઓની ગરજ જાણીને તેમને સહાય કરતો.

¹⁷હું નિર્દય માણસોનાં જડબાં તોડી નાખતો, અને તેમના દાંતમાંથી હું તેમનો શિકાર છોડાવતો.

¹⁸મેં તો ધારેલું કે મારી જિંદગીના દિવસો રેતીના કણ જેટલા અસંખ્ય હશે, અને હું મારા પરિવાર વચ્ચે મરણ પામીશ.

¹⁹પાણી સુધી જેનાં મૂળ પ્રસરેલાં હોય, અને જેની ડાળીઓ ઝાકળથી ભીંજાતી હોય તેવા વૃક્ષ જેવો હું હતો.

²⁰મારી પ્રતિભા હમેશા તાજી રહેતી, અને મારા હાથમાંનું ધનુષ્ય બળવત્તર થતું હતું.

²¹ત્યારે લોકો મારી સલાહ ધ્યનથી સાંભળતા, મારો અભિપ્રાય જાણવા તેઓ ચૂપ રહેતા.

²²મારું બોલવાનું પૂરું થયા પછી તેઓ આગળ બોલતા નહિ, અને મારી વાતો વરસાદના ટીંપાની જેમ સોંસરી ઊતરી જતી.

²³તેઓ વરસાદની જેમ મારી વાટ જોતા, અને પાછલા વરસાદની જેમ મોં વકાસીને મારી આતુરતાથી રાહ જોતા.

²⁴તેઓ હતાશ થઈ ગયા હોય ત્યારે હું તેમને મોં મલકાવીને ઉત્તેજન આપતો, અને મારો ખુશમિજાજી ચહેરો તેમને નિરાશાથી બચાવતો.

²⁵હું તેમની સભામાં આગેવાન તરીકે બિરાજતો. રાજા પોતાના સૈન્યને દોરે તેમ હું તેમને દોરવણી આપતો, અને તેમની હતાશાના સમયમાં તેમને સાંત્વન આપતો.