Read Gujarati Old Version અયૂબ 39 Bible Online

અયૂબ 39 - Gujarati Old Version bible

અયૂબ 39

¹શું જંગલી પહાડી બકરીઓનો વિયાવાનો વખત તું જાણે છે? કે હરણીઓનો ફળવાનો વખત તું ઠરાવી શકે છે શું?

²તેમના ગર્ભના પૂરા મહિનાની સંખ્યા તું જાણી શકે છે? અથવા તેઓ ક્યારે વિયાય તે સમય તું જાણે છે શું?

³તેઓ નમીને તેમનાં બચ્ચાંને જણે છે, તેઓ પોતાનું દરદ નિવારે છે.

⁴તેમનાં બચ્ચાં ખાસાં મઝેનાં હોય છે, તેઓ ખુલ્લા મેદાનમાં ઊછરે છે; તેઓ બહાર [ફરવા] નીકળે છે, અને તેમની પાસે પાછાં આવતાં નથી.

⁵જંગલી ગધેડાને કોણે છૂટો મૂકી દીધો છે? અથવા જંગલી ગધેડાના બંધ કોણે છોડી નાખ્યા છે?

⁶તેનું ઘર મેં વેરાનમાં, તથા તેનું રહેઠાણ મેં ખારવાળા પ્રદેશમાં ઠરાવ્યું છે.

⁷તે નગરની ધાંધલને તુચ્છ ગણે છે, અને હાંકનારની બૂમો તેને સાંભળવી પડતી નથી.

⁸પર્વતોની હાર તેનું ચરવાનું બીડ છે, અને દરેક વનસ્પતિને તે શોધતો ફરે છે.

⁹જંગલી ગોધા શું ખુશીથી તારી સેવા બજાવશે? અથવા શું તે તારા કોઢિયામાં રહેશે?

¹⁰શું તું જંગલી બળદને અછોડાથી બાંધીને [ખેતરના] ચાસમાં ચલાવી શકે છે? કે શું તે તારી મરજી પ્રમાણે [ચાલીને] ખીણનાં ખેતરો ખેડશે?

¹¹તેનું બળ ઘણું છે માટે શું તું તેનો ભરોસો કરશે? અથવા શું તું તારી મહેનતનો આધાર તેના પર રાખશે?

¹²શું તું તેના પર એવો ભરોસો રાખશે કે તે તારા દાણા ઘેર લાવશે? અને તારા ખળા [ના દાણા] વખારમાં ભરશે?

¹³શાહમૃગ પોતાની પાંખો આનંદથી હલાવે છે; [પણ] તેનાં પીછાં અને રૂવાં શું માયાળુ હોય છે?

¹⁴કેમ કે તે પોતાનાં ઈંડા જમીન પર મૂકીને જતી રહે છે, અને ધૂળ તેમને સેવે છે,

¹⁵કદાચ કોઈનો પગ તેમને કચરી નાખે કે, કદાચ રાની પશુ તેમને પગથી ખૂંદી નાખે, તે તે ભૂલી જાય છે.

¹⁶તે પોતાનાં બચ્ચાં વિષે એવી નિર્દય થઈ જાય છે કે જાણે તેઓ તેનાં હોય જ નહિ. તેનો શ્રમ નિષ્ફળ જાય તોપણ તે બીતી નથી.

¹⁷કેમ કે ઈશ્વરે તેને બુદ્ધિહીન સરજી છે, તેણે તેને અક્કલ આપી નથી.

¹⁸તે પોતાની [પાંખ વડે] ઊંચી ચઢે છે તે સમયે તે ઘોડાને તથા તેના સવારને તુચ્છ ગણે છે.

¹⁹શું ઘોડાને તેં બળ આપ્યું છે? શું તેં તેની ગરદનને ફરફરતી કેશવાળીથી ઢાંકી છે?

²⁰શું તેં તેને તીડની જેમ કુદાવ્યો છે? તેના હણહણાટની ધમક ભયંકર છે.

²¹તે નીચા પ્રદેશમાં પગથી જમીન ખોતરે છે. અને પોતાના બળથી મઝા માણે છે; તે હથિયારબંધ માણસોની ભેટ લેવા જાય છે.

²²તે ભયને હસી કાઢે છે, અને ગભરાતો નથી; અથવા તરવાર સામે પીઠ ફેરવતો નથી.

²³ભાથો, ઝળકતો ભાલો તથા બરછી તેના પર ખણખણે છે.

²⁴તે જુસ્સાથી અને ક્રોધથી જમીનને ગળી જાય છે; અને રણશિંગડાનો અવાજ સાંભળે છે ત્યારે તે તેને ગણકારતો નથી.

²⁵જ્યારે જ્યારે રણશિંગડું [વાગે] ત્યારે ત્યારે તે કહે છે, ‘વાહ!’ અને તેને દૂરથી યુદ્ધની વાસ આવે છે, સરદારોનો ધમકાર તથા હોકારા પણ [સાંભળે છે].

²⁶શું બાજ પક્ષી તારા ડહાપણથી ઊડે છે, અને પોતાની પાંખો દક્ષિણ તરફ ફેલાવે છે?

²⁷શું ગરૂડ તારા હુકમથી ઊંચે ચઢે છે, અને પોતાનો માળો ઊંચે બાંધે છે?

²⁸તે ખડક પર વસે છે, ત્યાં ખડકના કરાડા પર તથા ગઢમાં તેનું રહેઠાણ છે.

²⁹ત્યાંથી તે પોતાનો શિકાર શોધી કાઢે છે; તેની આંખો તેને દૂરથી જુએ છે.

³⁰તેનાં બચ્ચાં પણ લોહી ચૂસે છે; અને જ્યાં મુડદાં છે, ત્યાં તે હોય છે.”