Read Hazaragi امثال 15 Bible Online

امثال 15 - Hazaragi bible

امثال 15

¹جوابِ مُلایم قار و غَضَب ره تا مِیشَنّه، مگم تورِه سخت خَشمِ اِنسان ره کَلو مُونه۔

²زِبونِ آدمِ دانا، عِلم و معرِفَت ره قابِلِ قبُول جور مُونه، مگم از دانِ آدمای جاھِل حَماقَت بُر مُوشه۔

³تمامِ جایا دَ پیشِ چِیمِ خُداوند اَسته، و اُو مردُمِ خُوب و بَد ره تَشخِیص مُونه۔

⁴زِبونِ که سلامَتی دَ وجُود میره، مِثلِ یگ دِرختِ حَیات اَسته۔ مگم زِبونِ فِریبکار روحِ اِنسان ره مَیده مُونه۔

⁵آدمِ جاھِل نَصِیحَتِ آتِه خُو ره خار حِساب مُونه، لیکِن شخصِ ھُوشیار پَند و سرزنِش ره قبُول مُونه۔

⁶دَ خانِه آدمِ نیک مال و دَولَت کَلو اَسته، لیکِن عایدِ شخصِ بَد، زَحمَت و جنجال دَز شی پَیدا مُونه۔

⁷لب ھای آدمای دانا عِلم و معرِفَت ره تِیت مُونه، مگم دِلِ آدمای بےعقل اُوطور نِییه۔

⁸خُداوند از قُربانی بَدکارا نَفرَت دَره، لیکِن از دُعای مردُمای نیک خوش شی مییه۔

⁹خُداوند از طرِیقِه آدمِ بَدکار بَد مُوبَره، مگم اُو پَیرَوِ راستی ره دوست دَره۔

¹⁰کسی که راهِ راست ره ایله کنه، جَزای سخت دَ اِنتِظار شی اَسته، و کسِیکه از اِصلاح شُدو نَفرَت دَشته بَشه، اُو مُومُره۔

¹¹اگه دوزَخ و عالمِ مُردا دَ نظرِ خُداوند بَرمَلا یَه پس دِلِ اِنسان چِیقس کَلوتَر دَزُو معلُومدار اَسته۔

¹²آدمِ لَوڈه سرزنِش و تَنبیه ره دوست نَدَره و پیشِ آدمای دانا نَموره۔

¹³دِلِ خوش، چِھره ره خوشحال مُونه، مگم غَم و غُصِّه دِل، روحِ اِنسان ره پژمُرده۔

¹⁴دِلِ آدمِ دانا، دَ تَلاشِ دانایی اَسته، مگم دانِ آدمای بےعقل خود ره از جھالَت سیر مُونه۔

¹⁵تمامِ روز ھای زِندَگی مردُمِ بَدبَخت، سراسر پُر از جنجال اَسته، مگم دِلِ خوش، زِندَگی شی مِثلِ مِھمانی دایمی اَلّی اَسته۔

¹⁶مال و دارایی کم، قد تَرسِ خُداوند بِهتر اَسته نِسبَت دَ دارایی کَلونِ که قد جنجال و تَشوِیش یگ جای بَشه۔

¹⁷نان و پیاز دَ جای که مُحَبَّت بَشه بِهتر اَسته، نسبَت دَ گوشتِ گاو که قد نَفرَت قتی بَشه۔

¹⁸آدمِ تُند خُوی جنجال پَیدا مُوکُنه، مگم آدمِ با صَبر و حَوصِله جنجال ره قُوی مُونه۔

¹⁹راهِ آدمِ سُست قد خار پوشَنده یَه، مگم راهِ دُرُستکارا اَوار اَسته۔

²⁰بَچِه دانا آتِه خُو ره خوشحال مُونه، مگم آدمِ بےعقل آبِه خُو ره پوسخَند مِیزَنه۔

²¹آدمِ کمعقل از لَوڈه‌گی خوشی حاصِل مُونه، لیکِن آدمِ فامِیده دَ راهِ راست قَدَم میله۔

²²نَقشِه که بِدُونِ مَشوَره کشِیده مُوشه ناکام مُومَنه، لیکِن مُشاوِرای کَلو باعِثِ کامیابی مُوشه۔

²³اِنسان وختِیکه جوابِ خُوب مِیدیه ازُو لِذَّت مُوبَره، و تورِه که دَ جای شی گُفته شُنه، چِیقس خُوب اَسته!

²⁴راهِ حَیات، آدمِ دانا ره سُون باله مُوبَره، و نَمیله که اُو دَ عالمِ مُردا بوره۔

²⁵خُداوند خانِه آدمای مَغرُور ره از بَین مُوبَره، لیکِن پُلوانِ زمِینِ بیوه زَن ره ثابِت نِگاه مُونه۔

²⁶خُداوند از نَقشه ھای بَد نَفرَت دَره، لیکِن از توره ھای پاک و خالِص خوش شی مییه۔

²⁷کسِیکه دَ پُشتِ فایدِه ناحق مِیگرده دَ خانَوادِه خُو نُقص مِیرسَنه، مگم کسِیکه از رِشوَت بَد شی مییه، عُمرِ ازُو دِراز مُوشه۔

²⁸آدمِ نیک و صادِق پیش از جواب دَدو فِکر مُونه، لیکِن از دانِ بَدکارا چِیزای خراب بُر مُوشه۔

²⁹خُداوند از بَدکارا دُوری مُونه، لیکِن اُو دُعای آدمای نیک و صادِق ره گوش مُونه۔

³⁰نُورِ چِیما دِل ره خوش مُونه، و خبرِ خوش اِستُغونا ره تازه و سالِم نِگاه مُونه۔

³¹کسِیکه سرزنِشِ زِندَگی بَخش ره قبُول کُنه، از جُملِه آدمای دانا حِساب مُوشه۔

³²کسِیکه پَند و نَصِیحَت ره رَد مُونه، اُو دَ جانِ خود خُو رِیشخَندی مُونه، لیکِن کسِیکه سرزنِش ره قبُول مُوکُنه دِلِ ازُو دانا مُوشه۔

³³تَرسِ خُداوند دَ اِنسان حِکمَت یاد مِیدیه، و فروتنی، عِزَّت و اِحتِرام ره دَ وجُود میره۔