Read Hazaragi امثال 19 Bible Online

امثال 19 - Hazaragi bible

امثال 19

¹بِهتر اَسته که یگ آدم غرِیب بَشه و دَ صداقت زِندَگی کُنه، نِسبَت دَزی که بےعقل بَشه و تورای زِشت بُگه۔

²غَیرَت بِدُونِ عِلم، خُوب نِییه و کسِیکه عجَله کُنه دَ خطا گِرِفتار مُوشه۔

³جھالَتِ اِنسان، اُو ره گُمراه مُوکُنه، ولے بعد ازُو اِنسان قار کده خُداوند ره ملامَت مُونه۔

⁴مال و دارایی دَ اِنسان دوستای کَلو پَیدا مُونه، مگم غرِیبی حتّیٰ رَفِیقِ نزدِیک ره از آدم جدا مُونه۔

⁵شاھِدِ دروغگویی بےجَزا نَمُومَنه، و کسِیکه دروغ تِیت کُنه دُوتا نَمِیتنه۔

⁶غَدَر کسا کوشِش مُونه دَ پیش آدمِ کلان رُوی کُنه، و ھر کس خوش دَره که دوستِ آدمِ سَخی بَشه۔

⁷تمامِ بِرارای آدمِ مُحتاج ازُو نَفرَت دَره؛ و دوستای شی اَم ازُو دُوری مُونه۔ و ھر چند که آدمِ مُحتاج دَ عُذر و زاری از پُشتِ ازوا موره، اُونا اُو ره قبُول نَمُونه۔

⁸کسِیکه دانایی ره حاصِل مُونه جان خُو ره دوست دَره، و کسِیکه قدرِ حِکمَت ره مِیدَنه، اُو خوش بَخت مُوشه۔

⁹شاھِدِ دروغگویی بےجَزا نَمُومَنه، و کسِیکه تورِه دروغ ره تِیت مُونه تَباه مُوشه۔

¹⁰خُوب نِییه که آدمِ بےعقل دَ عَیش و نوش زِندَگی کُنه، یا اِی که یگ غُلام دَ سرِ بادارا حُکُمرانی کُنه۔

¹¹عقلِ یگ آدم جِلَوِ قار شی ره مِیگِیره، و کسِیکه خطا ھای دِیگرو ره نادِیده مِیگِیره، بُزُرگی خُو ره نِشو مِیدیه۔

¹²قارِ پادشاه رقمِ غُرِیشِ شیر اَلّی اَسته، مگم لُطف و مِھربانی شی مِثلِ شَبنَم دَ بَلِه علف۔

¹³بَچِه بےعقل بَلای جانِ آتِه خُو اَسته، و نِق نِقِ خاتُونِ بانه طلب رقمِ چَقَکِ دایمی وَری۔

¹⁴خانه و دارایی از بابه کَلونا دَ میراث مُومَنه، مگم خاتُونِ دانا نِعمَتِ خُداوند اَسته۔

¹⁵تَمبَلی خاوِ غَوُوج ره دَ وجُود میره، و آدمِ جُوربَغَل گُشنه مُومَنه۔

¹⁶کسِیکه حُکُمِ خُداوند ره نِگاه کُنه، دَ واقِع اُو زِندَگی خُو ره نِگاه مُونه، و کسِیکه اُو ره خار حِساب کُنه، مُومُره۔

¹⁷رَحم کدو دَ یگ آدمِ غرِیب مِثلِ ازی اَسته، که یگ آدم دَ خُداوند قَرض بِدیه، و خُداوند اِحسان شی ره پس مِیدیه۔

¹⁸بچکِیچای خُو ره تَربیه کُو، چراکه اُمِیدِ اِصلاح شُدونِ از وا اَسته، مگم ھُوش خُو ره بِگِیر که اُونا ره تَباه نَکُنی۔

¹⁹آدمِ که تُندخُویی مُونه بیل که عاقبَت خُو ره بِنگره؛ اگه اُو ره خلاص کُنی اُو امی کار خُو ره تِکرار کده موره۔

²⁰دَ پَند و نَصِیحَت گوش بِدی، و از اِصلاح شُدو بَد نَبَر، تاکه بَلدِه آینده دانا شُنی۔

²¹اِنسان نَقشه ھای کَلو دَ دِل خُو دَره، مگم تَنھا مقصدِ خُداوند عملی مُوشه۔

²²زِینَتِ اِنسان لُطف و مُحَبَّت شی یَه، و آدمِ غرِیب از آدمِ دروغگویی کده بِهتر اَسته۔

²³تَرسِ خُداوند دَ اِنسان زِندَگی مِیدیه؛ کسِیکه از خُداوند مِیتَرسه، سیر مُوشه و دَ ھیچ بَلا گِرِفتار نَمُوشه۔

²⁴آدمِ تَمبَل دِست خُو ره سُونِ کاسه دِراز مُونه، ولے حتّیٰ لُغمه ره سُونِ دان خُو اَوُرده نَمِیتنه۔

²⁵آدمِ لَوڈه ره قَمچی‌کوی کُو تاکه آدمِ نادو عِبرَت بِگِیره، شخصِ فامِیده ره سرزنِش کُو که اُو فامِیدهتَر شُنه۔

²⁶یگ بَچه که قد آتِه خُو بَد رفتاری کُنه و آبِه خُو ره از خانه بُر کُنه، اُو خِجالَتی و رَسوایی ره دَ بار میره۔

²⁷بَچِه مه! اگه از گوش کدونِ نَصِیحَت دُوری کُنی، باخبر بَش که از کلِیمِه عِلم و دانِش دُور شُده گُمراه مُوشی!

²⁸شاھِدِ فاسِد و خراب دَ سرِ عدالت رِیشخَندی مُونه، و آدمای بَدکار از گُناه لِذَّت مُوبَره، رقمِ که یگ لُغمِه نان ره قُرت کُنه۔

²⁹قَضاوَت و جَزا بَلدِه رِیشخَندگرا تَیار و آماده یَه، و قَمچی بَلدِه پُشتِ آدمای اَحمَق و بےعقل۔