Read Hazaragi امثال 22 Bible Online

امثال 22 - Hazaragi bible

امثال 22

¹نامِ نیک از مال و دَولَتِ کَلو بِلندتَره، و تَوفِیق از طِلّا و نُقره کده بِهتر۔

²یگ رَنگی غرِیب و سرمایهدار دَزی اَسته که ھر دُوی شی ره خُداوند خَلق کده۔

³آدمِ ھُوشیار خطر ره مِینگره و خود ره تاشه مُونه، مگم آدمِ نادو پیش موره و خود ره گِرِفتار مُونه۔

⁴نَتِیجِه بےکِبری و تَرسِ خُداوند اینی اَسته: مال و دَولَت، اِحتِرام و زِندَگی۔

⁵خار ھا و دام ھا دَ راهِ آدمِ کَجرَو وجُود دَره، مگم کسِیکه جان خُو ره نِگاه کُنه ازوا دُور مُومَنه۔

⁶بَچِه خُو ره دَ راهِ که باید بوره تَربیه کُو، و اُو تا غَیتِ پِیری خُو، امُو راه ره ایله نَمُونه۔

⁷آدمِ پُولدار دَ سرِ غرِیب حُکُمرانی مُونه، و قَرضدار غُلامِ قَرض دِھِنده یَه۔

⁸کسِیکه ظُلم کِشت کُنه بَلا و مُصِیبَت دِرَو مُونه، و تَیاقِ غَضَب شی از بَین موره۔

⁹خَیر و بَرکت نصِیبِ آدمِ دِستواز مُوشه، چراکه دَ فقِیرا و غرِیبا از نان خُو مِیدیه۔

¹⁰آدمِ رِیشخَندگر ره از مَنطقه بُر کُو تاکه جنجال از بَین بوره، و حتّیٰ نِزاع و دَو زَدو اَم خلاص مُوشه۔

¹¹کسِیکه دِلِ پاک ره دوست مِیدَنه، تورِه شی مِھربو اَسته؛ دَمزی دَلِیل پادشاه اَم دوستِ ازُو مُوشه۔

¹²چِیمای خُداوند دانایی ره نِگاه مُونه، مگم تورای فِریبکارا ره باطِل۔

¹³آدمِ تَمبَل مُوگه: ”دَ بُرو شیر اَسته؛ اگه دَ کوچه بورُم مَره مُوکُشه!“

¹⁴گبِ دانِ خاتُونِ بَدکار رقمِ یگ چاه اَلّی غَوُوج اَسته؛ و کسِیکه دَ غَضَبِ خُداوند گِرِفتار مُوشه دَمزُو چاه موفته۔

¹⁵جھالَت دَ دِلِ ھر بَچکِیچه پیچ خورده، مگم تَیاقِ سرزنِش اُو ره از شی دُور مُونه۔

¹⁶کسِیکه دَ بَلِه غرِیبا ظُلم مُونه تا سرمایِه خُو ره کَلو کنه و کسی که دَ پُولدارا تُحفه مِیدیه، ھر دُوی شی دَ آخِر مُحتاج مُوشه۔

¹⁷”گوش خُو ره واز کُو و تورای آدمای دانا ره بِشنَو؛ ھُوش و دِل خُو ره دَ تعلِیمِ ازمه آموخته کُو،

¹⁸چُون حِفظ کدونِ ازوا دَ دِل، و جاری کدونِ ازوا دَ لب، لِذَّتبَخش اَسته۔

¹⁹اینه! امی چِیزا ره ما اِمروز تُو ره یاد دَدُم، تاکه اِعتِماد و تَوَکُل تُو دَ خُداوند بَشه۔

²⁰آیا ما دَز تُو سی مِثال نوِشته نَکدیم؟ اُو مِثالا پُر از مَشوَره و دانایی اَسته،

²¹تا تورای حقِیقَت و راستی ره دَز تُو دَرس بِدُم، و تاکه بِتَنی دَ امزُو کسای که تُو ره رَیی کده، جواب ھای راست ره بُگی۔

²²آدمِ غرِیب ره چُور و چَپاوُل نَکُو که اُو مُفلِس اَسته، و حقِ بیچاره‌گو ره دَ محکمه پایمال نَکُو،

²³چراکه خُداوند دعوای ازوا ره فَیصَله مُوکُنه و اُو کسای که اُونا ره چُور کده بَشه، خُداوند اُونا ره اَم چُور مُونه۔

²⁴قد آدمِ تُند خُوی شِشت و بَرخاست نَکُو، و قد شخصِ که زُود قار مُوشه رَفِیق نَشُو،

²⁵تاکه دَ راه ھای ازوا نَرَوی و جان تُو دَ دام گِرِفتار نَشُنه۔

²⁶ضامِنِ کس نَشُو و یگو چِیز خُو ره بَلدِه کسِ دِیگه گِرَو نَدی۔

²⁷چُون اگه چِیزی نَدَشته بَشی که قَرض شی ره بِدی، اُونا حتّیٰ لیاف و توشَک تُو ره از زیرِ پای تُو جَم کده مُوبَره۔

²⁸پُلوانِ ره که اَجداد تُو از قدِیم نِشانی کده، اُو ره تَغِیر نَدی۔

²⁹امُو کس ره مِینگری که دَ کار خُو قابِل اَسته؟ اُو آدم نَه دَ پیشِ نفرای عام، بَلکِه دَ حُضُورِ پادشاھا بَلدِه خِذمَت ایسته مُوشه۔