Read Hazaragi امثال 23 Bible Online

امثال 23 - Hazaragi bible

امثال 23

¹وختِیکه قد یگ حُکُمران دَ سرِ دِستَرخو میشِینی، دَ بارِه چِیزای که دَ پیشِ رُوی تُو چِنده یَه خُوب فِکر کُو۔

²و اگه آدمِ پُرخور اَستی کارد ره دَ بَلِه گُلُون خُو بیل

³و دَ خوراک ھای خوش مَزِه شی سُخ نَشُو، چُون اِمکان دَره که قد ازی نان یگو چال بَشه۔

⁴بَلدِه پُولدار شُدو خود ره خار و زار نَکُو؛ حتّیٰ دَ بارِه شی فِکر اَم نَکُو۔

⁵وختِیکه دَ سرِ از اُو چِیزا چِیم سُرخ مُونی، اُونا از پیش تُو گُم مُوشه، چراکه مال و دَولَت بَلدِه خُو پَر مِیکشه و مِثلِ بُرگُج اَلّی سُون آسمو پَر زَده موره۔

⁶از نانِ آدمِ مُوزی نَخور، و دَ بَلِه خوراکای مَزَدار شی سُخ نَشُو،

⁷چُون اُو دَ دِل خُو ھمیشه دَ بارِه ھر چِیز حِساب مِیگِیره اُو دَز تُو مُوگه: ’بُخور و وُچی کُو‘ مگم اِی ره از تَی دِل خُو نَمُوگیه۔

⁸لُغمِه ره که خوردی اِستِفراق مُونی، و ’تَشَکُر و خَیر بِنگری‘ که دَزُو گُفتی بَرباد مُوشه۔

⁹دَ حُضُورِ آدمِ بےعقل گب نَزو، ازی که اُو تورای حَکِیمانِه تُو ره خار حِساب مُونه۔

¹⁰پُلوانِ زمی ره که از قدِیم ںِشانی شُده تَغِیر نَدی و زمِینِ یَتِیما ره قَبضه نَکُو،

¹¹چراکه پُشتبانِ ازوا قُدرَتمَند اَسته، و قد ازتُو دَ دعوا کدو بَلدِه حقِ از وا محکم ایسته مُوشه۔

¹²دِل خُو ره طرفِ نَصِیحَت و دانایی مایل کُو، و گوش خُو ره طرفِ عِلم و معرِفَت۔

¹³از نَصِیحَت و سرزنِش کدونِ بَچِه خُو کوتاھی نَکُو؛ اگه اُو ره قد چوب بِزنی، اُو نَمُومره۔

¹⁴چُون وختِیکه اُو ره قد چوب میزَنی، جان شی ره از دوزَخ نِجات مِیدی۔

¹⁵بَچِه مه، اگه حِکمَت دَ دِل تُو بَشه، دِلِ ازمه اَم خوش مُوشه۔

¹⁶روح و رَوان مه خوشی مُونه، وختِیکه لبای تُو دَ راستی توره مُوگه۔

¹⁷نَه ایل که دِل تُو حَسَدِ خطاکارا ره بُخوره، بَلکِه شَوقِ دِل تُو تمامِ روزھا تَرسِ خُداوند بَشه۔

¹⁸چُون دَمزی رقم آیندِه تُو خُوب مُوشه، و اُمِید تُو از بَین نَموره۔

¹⁹بَچِه مه، گوش کُو! ھُوشیار و دانا بَش، و دِل خُو ره دَ راهِ راست ھِدایَت بِدی۔

²⁰از جُملِه آدمای شرابی و نفرای پُرخور نَبَش،

²¹چراکه آدمِ شرابی و شِکَم پَرَست مُحتاج مُوشه، و خاوشِلَگی اُونا ره مُفلِس مُونه تا حَدِّ که اُونا خود ره قد کالای ڈِنڈه مُوپوشَنّه۔

²²نَصِیحَتِ آتِه خُو ره گوش بِگِیر که اُو تُو ره پَیدا کده، و آبِه خُو ره که پِیر شُده، خار و دَربَدَر نَکُو۔

²³راستی ره بِخر و اُو ره سَودا نَکُو؛ حِکمَت، اَدَب و دانایی ره حاصِل کُو۔

²⁴آتِه اَولادِ صالِح و صادِق غَدَر خوشی مُونه؛ و کسِیکه صاحِبِ بَچِه دانا بَشه، اُو خوشحال مُوشه۔

²⁵بیل که آته و آبِه تُو شاد بَشه، و آبِه که تُو ره زَیده، دَز تُو اِفتِخار کُنه۔

²⁶بَچِه مه! دِل خُو ره دَز مه بَسته کُو و چِیمای تُو از راه ھای مه دُور نَشُنه،

²⁷چُون خاتُونِ بَدکار رقمِ یگ چُقُری تاتُو اَلّی اَسته، و زَنِ فاحِشه مِثلِ یگ چاهِ تنگ۔

²⁸اُو مِثلِ دُز وَری دَ گیته یَه، و تعدادِ بےایمانا ره دَ مینکل مردا کَلو مُونه۔

²⁹کِی ناله دَره؟ کِی غَم و غُصّه دَره؟ کِی جنجال دَره؟ کِی شِکایَت دَره؟ کِی زَخمای بےعِلّت دَره؟ و کِی دَ چِیمای خُو سُرخی دَره؟

³⁰اُو کسای که دایم شراب مُوخوره، و اُونای که دَ پُشتِ شرابِ گَٹشُده مِیگرده۔

³¹دَ شرابِ که رَنگ شی سُرخ شُده و دَ مَنِه پیله جَلجَل مُونه دِل خُو ره بَسته نَکُو، چراکه اُو دَ نَرمی از گُلُون تُو تا موره،

³²و دَ آخِر رقمِ مار وَری تُو ره مِیگزه، و مِثلِ کَبچه مار تُو ره نیش مِیزَنه۔

³³چِیمای تُو چِیزای عجِیب ره مِینگره، و دِل تُو دَ خیالاتِ کَج اَندیشه مُونه۔

³⁴تُو رقمِ کسی جور مُوشی که دَ مَنِه دَریا خاو مُونه، و مِثلِ کسی که دَ بِلندترِین جای کِشتی اِستراحت مُونه۔

³⁵و تُو مُوگی: ’مَره زَد، مگم ما دَرد ره نَفامِیدُم۔ مَره عذاب کد، لیکِن احساس نَکدوم۔ پس کَی ازی حالت بیدار مُوشُم تاکه یگ پیلِه دِیگه اَم وُچی کُنُم؟‘