Read Hazaragi امثال 24 Bible Online

امثال 24 - Hazaragi bible

امثال 24

¹قد آدمای خراب ھمچِشمی نَکُو، و آرزُو نَکُو که قد ازوا شِشت و بَرخاست کُنی،

²چراکه دِلِ از وا دَ فِکرِ ظُلم کدو اَسته و لبای ازوا دَ بارِه شرارَت توره مُوگه۔

³خانه دَ وسِیلِه حِکمَت و دانِش جور مُوشه، و دَ سرِ دانایی اُستوار مُومَنه،

⁴و دَ وسِیلِه عِلم و دانایی اُطاقای شی از ھر رقم سامانای خُوب و قِیمَتبای پُر مُوشه۔

⁵آدمِ دانا قُدرَت شی کَلو یَه، و آدمِ دانِشمَند قوَّت شی زیاد شُده موره،

⁶چُون بَلدِه جَنگ کدو رَھنُمایی دُرُست لاظِم دَری، و مُشاوِرا که کَلو بَشه، پیروزی و کامیابی ره حاصِل مُونی۔

⁷آدمِ جاھِل دِست شی دَ حِکمَت نَمِیرَسه؛ اُو دَ مَجلِسا ھیچ چِیزی بَلدِه گُفتو نَدَره۔

⁸کسِیکه دَ فِکر بَدی کدو اَسته، اُو ره آدمِ فِتنهگَر مُوگه۔

⁹نَقشه ھای اَحمَقانه پُر از گُناه اَسته، و مردُم از رِیشخَندگر بَد شی مییه۔

¹⁰اگه دَ روزِ سختی، سُستی و بےجُرٲتی کنی، طاقت تُو کم و ضَعِیف مُوشه۔

¹¹کسای ره که ناحق دَ مرگ محکُوم شُده بَشه، نِجات بِدی، و از خلاص کدونِ کسای که ناحق سُون اِعدام بُرده مُوشه، کوتاھی نَکُو۔

¹²اگه بُگی: ’مو ازی توره خبر نَدَشتی۔‘ آیا اُو کسی که دِل اِنسانا ره مِینگره، نِیَّت تُو ره نَمُوفامه؟ و خُداوندِ که نِگاه بانِ جان تُو اَسته، از پگِ فِکرای تُو آگاه نِییه؟ یَقِین کُو، که اُو ھر کسی ره دَ اَندازِه اعمال شی اَجر مِیدیه۔

¹³بَچِه مه، از عسَل بُخور چُون چِیزی خُوب اَسته، و از شَھدِ غَلبِلَکِ زَمبُورِ عسَل که کام تُو ره شِیرِین مُونه، مَزه کُو؛

¹⁴پس اِی ره باید بُفامی، که حِکمَت اَم بَلدِه جان تُو امی رقم شِیرِین اَسته، و اگه اُو ره پَیدا کُنی آیندِه تُو خُوب مُوشه، و اُمِید تُو از بَین نَموره۔

¹⁵اَی آدمِ بَدکار! دَ گیتِه آدمِ صادِق نَشی، و خانِه ازُو ره خراب نَکُو،

¹⁶چُون آدمِ صادِق حتّیٰ اگه ھفت دَفعه بُفته، باز اَم باله مُوشه، مگم بَدکارا گِرِفتارِ بَلا شُده سرنِگون مُوشه۔

¹⁷وختِیکه دُشمون تُو چَپه مُوشه خوشی نَکُو، و غَیتِیکه اُو موفته دَ دِل خُو خوشحال نَشُو،

¹⁸نَشُنه که خُداوند اِی کار تُو ره بِنگره و دَ نظر شی بَد بیه، و اُو قار خُو ره از بَلِه آدمِ بَدکار دُور کُنه۔

¹⁹از خاطرِ آدمای شرِیر رَنج نَبَر و قد بَدکارا بَخِیلی نَکُو،

²⁰چراکه آدمِ بَد آینده نَدَره، و چِراغِ آدمای بَدکار گُل مُوشه۔

²¹بَچِه مه! از خُداوند و پادشاه بِتَرس، و قد آدمای سرکَش ھمدِست نَشُو،

²²چُون اولغهتله تَباھی دَ سرِ ازوا مییه، و کس نَمِیدَنه که خُداوند یا پادشاه چی بَلا ره دَ سرِ ازوا میره۔“

²³اینَمیا اَم توره ھای آدمای حَکِیم و دانا اَسته: دَ وختِ قَضاوَت، از کس طرفداری کدو کارِ خُوب نِییه۔

²⁴کسِیکه دَ آدمِ بَدکار بُگه: ”تُو بےگُناه اَستی۔“ از اُو کس مِلَّت ھا بَد مُوبَره و قَوما اُو ره نالَت مُونه۔

²⁵مگم اُو کسای که بَدکارا ره محکُوم مُونه، خوش بَختی نصِیب شی مُوشه، و اَم بَرکتِ پِیرَیمو دَز وا دَده مُوشه۔

²⁶جوابِ صادِقانه رقمِ ماخ کدونِ دوستِ صَمِیمی اَلّی اَسته۔

²⁷اوّل فِکر خُو ره دَ بَلِه زمِینا و کِشت و کار خُو بِگِیر؛ و بعد ازُو دَ فِکرِ خانه آباد کدون خُو شُو۔

²⁸دَ ضِدِ ھمسایِه خُو شاھِدی دروغ نَدی، و قد تورای خُو اُو ره بازی نَدی۔

²⁹اِیطور نَگوی ”امُو رقمِ که اُو دَ ضِدِ ازمه کده، ما اَم دَ ضِدِ ازُو امُو رقم مُونُم؛ و دَ مُطابِقِ عمل شی عمل مُونُم۔“

³⁰ما از گوشِه کِشتِ آدم تَمبَل و از پالُوی باغِ انگُورِ آدمِ کمعقل تیر شُدُم،

³¹و دِیدُم که دَ تمامِ جای شی خار سَوز کده و علفای پُوجی زمی ره گِرِفته، و دیوالِ سنگی شی چَپه شُده۔

³²پس ما توخ کده فِکر کدُم، و چورت زَده اِی دَرس ره یاد گِرِفتُم:

³³اگه دِست بَلِه دِست مِیشِینی، گاھی دَ خاو موری، گاھی دَ اورگِیله،

³⁴اوخته غرِیبی و اِحتیاجی، رقمِ آدمِ مُسَلَّح وَری دَ بَلِه تُو مییه۔