Read Hazaragi امثال 28 Bible Online

امثال 28 - Hazaragi bible

امثال 28

¹بَدکارا دُوتا مُونه دَ حالِ که ھیچ کس اُونا ره دُمبال نَمُونه، مگم آدمای صادِق رقمِ شیر اَلّی دِلاوَر اَسته۔

²اگه یگ مُلک دُچارِ فِساد شُنه، حُکُمرانای شی زیاد مُوشه؛ لیکِن یگ رَھبرِ ھُوشیار و دانا مَملَکَت ره اُستوار و آرام نِگاه مُونه۔

³حاکِمِ پَست که دَ بَلِه غرِیبا ظُلم مُونه رقم بارِش تیز وَری اَسته که حاصِلات ره از بَین مُوبَره۔

⁴کسای که شریعت ره ایله مُونه، اُونا بَدکارا ره صِفَت مُونه، لیکِن کسای که از شریعت اِطاعَت مُونه، دَ خِلافِ بَدکارا دَ حالِ مُبارزه اَسته۔

⁵بَدکارا اَرزِشِ عدالت ره نَمِیدَنه، مگم کسای که دَ جُستُجوی خُداوند اَسته تمامِ چِیز ره مُوفامه۔

⁶آدمِ غرِیب که دُرُستکار بَشه از آدمِ پُولدارِ که بیراه بَشه، بِهتر اَسته۔

⁷کسِیکه از شریعت اِطاعَت مُونه، بَچِه دانا یَه، مگم کسی که قد آدمای خراب اَنڈِیوال اَسته، آتِه خُو ره رَسوا مُونه۔

⁸کسِیکه مال و دارایی خُو ره از راهِ سُود خوری و مَنفَعت جویی دَ دِست میره، اُو ره بَلدِه کسی جَم مُوکُنه که اُو دَ غرِیبا رَحم دَره۔

⁹آدمِ که گوش خُو ره از شِنِیدونِ شریعت دَور مِیدیه، خُداوند حتّیٰ از دُعای امزُو آدم بَد شی مییه۔

¹⁰کسِیکه آدمِ دُرُستکار ره دَ راهِ بَد دعوَت مُونه خود شی دَ چاه موفته؛ مگم پاداش و میراثِ خُوب نصِیبِ آدمای پاک مُوشه۔

¹¹آدمِ دَولَتمَند دَ نظرِ خود خُو ھُوشیار اَسته، مگم شخصِ غرِیب که دانا بَشه، از حقِیقَتِ ازُو خبر دَره۔

¹²وختِیکه آدمای نیک کامیاب مُوشه تمامِ کسا خوشی مُونه، مگم غَیتِیکه بَدکارا دَ قُدرَت مِیرَسه مردُم خود ره تاشه مُونه۔

¹³شخصِ که خَطای خُو ره بُپوشَنه، کامیاب نَمُوشه، مگم ھر کسِیکه اُو ره اِقرار کُنه و ازُو دِست بِکشه، رَحمَت کَمایی مُونه۔

¹⁴نیک دَ بَختِ آدمِ که تَرسِ خُداوند ره ھمیشه دَ دِل خُو دَره، مگم کسِیکه سنگ دِل اَسته دَ بَلا گِرِفتار مُوشه۔

¹⁵آدمِ بَدکارِ که دَ بَلِه مردُمِ بیچاره حُکُمرانی مُونه، مِثلِ شیرِ دَرِنده و خِرسِ حَمله‌گَر اَسته۔

¹⁶حُکُمرانِ کمعقل دَ سرِ مردُم خُو ظُلم مُونه، مگم پادشاهِ که از بےاِنصافی و رِشوَت خوری نَفرَت دَشته بَشه، حُکُمرانی شی دَوام دار مُومَنه۔

¹⁷یگ آدم که خُونِ کُدَم کس دَ گَردون شی بَشه، اُو تا دَمِ مرگ فراری اَسته۔ نَه ایل که کس اُو ره کومَک کُنه۔

¹⁸اُو کسِیکه دَ راهِ راست گام میله نِجات پَیدا مُونه، لیکِن اُو کسِیکه دَ راھای کَج موره، یگ دَم چَپه مُوشه۔

¹⁹شخصِ که دَ زمِین خُو کِشت و کار مُونه از نان سیر مُوشه، مگم کسِیکه از چِیزای فضُول پَیرَوی مُونه، سخت دُوچارِ غرِیبی مُوشه۔

²⁰آدمِ نیک، خَیر و بَرکت کَلو نصِیب شی مُوشه، مگم کسِیکه میخایه دَ عجَله دَولَتمَند شُنه، اُو بےجَزا نَمُومَنه۔

²¹طرفداری کدو کارِ خُوب نِییه، لیکِن یگو کس اَسته که حتّیٰ بَلدِه یگ لُغمه نان اَم، خود ره خَطاکار مُونه۔

²²آدمِ سُخ سرگَرمِ جَم کدونِ دارایی اَسته، و نَمُوفامه که اِحتیاجی و تنگدِستی دَ اِنتِظار شی اَسته۔

²³کسی که یگ آدم ره سرزنِش مُونه دَ آخِر خَیر و بَرکتِ کَلو مِینگره، نِسبَت دَزُو کسی که قد زِبون خُو چاپلُوسی کده۔

²⁴کسِیکه آته و آبِه خُو ره چُور مُونه و مُوگه که ”اِی گُناه نِییه،“ اُو آدم رَفِیقِ تَخرِیبکارا حِساب مُوشه۔

²⁵آدمِ حَرِیص باعِثِ جَنگ و جنجال اَسته؛ مگم کسِیکه دَ خُداوند تَوَکُل کُنه، کامیاب مُوشه۔

²⁶کسِیکه دَ خود خُو تَکیه کُنه بےعقل اَسته؛ لیکِن کسِیکه دَ راهِ حِکمَت گام بیله، اُو دَ اَمن و سُکُون زِندَگی مُونه۔

²⁷شخصِ که دَ مردُمِ غرِیب کومَک کُنه، دَ ھیچ چِیز مُحتاج نَمُوشه، مگم آدمِ که چِیمای خُو ره ازوا پُوٹ کُنه، نالَت ھای کَلو دَ بَلِه شی مییه۔

²⁸وختِیکه آدمای بَدکار دَ قُدرَت مِیرَسه، مردُم خود ره ازوا پُوٹ مُونه، مگم غَیتِیکه اُونا تَباه مُوشه، تعدادِ آدمای نیک بِسم کَلو مُوشه۔