Read Hazaragi امثال 29 Bible Online

امثال 29 - Hazaragi bible

امثال 29

¹کسِیکه بعد از سرزنِشِ زیاد، بِسم کَلّه شَخی کُنه اولغهتله مَیده مُوشه و دِیگه عِلاج نَدَره۔

²وختِیکه آدمای نیک دَ اَکثریَت بَشه مردُم خوش اَسته، مگم آدمِ بَدکار که حُکُمرانی کُنه، مردُم ناله مُونه۔

³آدمِ که حِکمَت ره دوست دَره آتِه خُو ره خوشحال مُونه لیکِن کسِیکه قد خاتُونوی بَدکار دوستی کُنه مال و دارایی خُو ره برباد مِیدیه۔

⁴پادشاهِ عادِل مَملَکَت خُو ره محکم و قَوی جور مُونه، مگم کسِیکه رِشوَت کَلو مِیگِیره، اُو مُلک خُو ره خراب مُونه۔

⁵کسی که قد ھمسایِه خُو چاپلُوسی مُونه، حَلقِه دام ره دَ پای شی مِیندَزه۔

⁶آدمِ بَد دَ دامِ گُناهِ خُو گِرِفتار مُوشه، مگم آدمِ نیک سرُود میخانه و خوشی مُونه۔

⁷آدمِ نیک حقِ غرِیبا ره دَرک مُونه، لیکِن آدمِ بَدکار دَ فِکرِ ازوا نِییه۔

⁸آدمای لَوڈه دَ شار شورِش مِیندَزه، مگم آدمای دانا قار ره تا مِیشَنّه۔

⁹اگه آدمِ دانا قد آدمِ جاھِل دعوا دَره، آدمِ جاھِل یا قار مُوشه و یا رِیشخَندی مُونه، مگم آرام نَمُوشه۔

¹⁰آدمای که تُشنِه خُون اَسته، دَ حقِیقَت از آدمِ بےگُناه نَفرَت دَره، مگم آدمای راستکار، سلامَتی جانِ ازُو ره میخایه۔

¹¹آدمِ بےعقل قار و خَشم خُو ره یگرهای از خُو بُر مُونه، مگم آدمِ دانا جِلَوِ قار خُو ره مِیگِیره۔

¹²اگه حاکِم دَ تورای دروغ کَلو گوش بِدیه، تمامِ خادِمای شی بَدکار جور مُوشه۔

¹³آدمِ غرِیب و آدمِ ظالِم یگ رَنگی شی دَ اِی اَسته که خُداوند چِیمای ھر دُوی شی ره بِینا کده۔

¹⁴پادشاهِ که غرِیبا ره دَ راستی قَضاوَت کُنه، تَختِ پادشاھی شی تا اَبَد پایَدار مُومَنه۔

¹⁵چوب زَدو و سرزنِش، حِکمَت ره دَ بار میره، مگم بَچِه بےجِلَو آبِه خُو ره شرمِنده مُونه۔

¹⁶وختِیکه تعدادِ آدمای بَدکار کَلو شُنه گُناه غَدَر مُوشه، مگم آدمای نیک نابُودی از وا ره دَ چِیم خُو مِینگره۔

¹⁷بچکِیچای خُو ره تَربیه و اِصلاح کُو تاکه باعِثِ آرامِش تُو شُنه، و دَ جان تُو خوشی و لِذَّت بَیره۔

¹⁸دَ جای که پَیغامِ خُدا نِییه، مردُم بےراه مُوشه، مگم نیک دَ بَختِ کسِیکه احکامِ خُدا ره پُوره کُنه۔

¹⁹خِدمتگار تَنھا دَ نَصِیحَت اِصلاح نَمُوشه، اگرچِه تورای تُو ره مُوفامه، مگم از اَید تُو نَمُوشه۔

²⁰امُو آدم ره مِینگری که دَ عجَله جواب مِیدیه؟ نِسبَت دَ امزُو آدم بَلدِه آدمِ بےعقل اُمِید کَلوتَر اَسته۔

²¹کسِیکه نوکر خُو ره از ریزگی دَ ناز پَروَرِش مُونه، اُو دَ آخِرِکار بَلدِه بادار خُو کوٹَو جور مُوشه۔

²²آدمِ بَدقار جنجال پَیدا مُونه، و آدمِ تُند خُوی باعِثِ گُناه ھای کَلو مُوشه۔

²³کِبر و غُرُورِ اِنسان اُو ره دَ زمی مِیزَنه، لیکِن فروتنی اِنسان باعِثِ سربِلندی شی مُوشه۔

²⁴کسِیکه قد دُز شرِیگ اَسته، اُو دُشمونِ جانِ خود خُو یَه، چراکه اُو دَ محکمه قَسم دَده مُوشه مگم راستی ره اِقرار نَمُوکُنه۔

²⁵کسِیکه از اِنسان تَرس مُوخوره، دَ دام گِرِفتار مُوشه، لیکِن آدمِ که دَ خُداوند تَوَکُل کُنه محفُوظ مُومَنه۔

²⁶غَدَر مردُم از حاکِم اِنتِظارِ لُطف و مِھربانی ره دَره، لیکِن قَضاوَت و اِنصاف دَ سرِ اِنسان، فقط از طرفِ خُداوند اَسته۔

²⁷آدمِ نیک از بَدکارا نَفرَت دَره، و بَدکارا از آدمِ نیک۔