Read Hazaragi امثال 3 Bible Online

امثال 3 - Hazaragi bible

امثال 3

¹بَچِه مه، تعلِیم مَره پُرمُشت نَکُو و احکام مَره دَ دِل خُو نِگاه کُو،

²چراکه اُونا عُمر تُو ره دِراز مُونه و دَز تُو صُلح و سلامَتی مُوبَخشه۔

³رَحمَت و راستی ره ھرگِز از دِست نَدی، بَلکِه اُونا ره دَ گردون خُو اَوزو کُو و دَ وَرَقِ دِل خُو نوِشته کُو۔

⁴اگه اِی رقم بُکُنی اَم خُدا از تُو راضی مُوشه و اَم بَنده۔

⁵قد تمامِ دِل خُو دَ خُداوند تَوَکُّل کُو و دَ عقلِ خود خُو تَکیه نَکُو۔

⁶دَ تمامِ راه ھای خُو خُدا ره دَ نظر بِگِیر و اُو راه ھای تُو ره اَوار مُونه۔

⁷خود ره حَکِیم و دانا فِکر نَکُو؛ از خُداوند بِتَرس و از بَدی دُوری کُو۔

⁸اِی چِیزا بَلدِه جان تُو سلامَتی مِیدیه و دَ اِستُغونای تُو طاقت و تازگی مُوبَخشه۔

⁹قد دارایی خُو خُداوند ره اِحتِرام کُو، از اوّلِین حاصِلات خُو بَلدِه ازُو تَقدِیم کُو۔

¹⁰اُو غَیت دَیخانای تُو پُر از نِعمَت مُوشه و کُوزه ھای تُو از شرابِ تازِه انگُور پُر شُده لَبریز مُوشه۔

¹¹باچِه مه، اِصلاح-و-تربیِه خُداوند ره رَد نَکُو و سرزنِشِ ازُو ره خار حِساب نَکُو،

¹²چراکه خُداوند ھر کسی ره که دوست دَشته بَشه، سرزنِش مُونه، امُو رقمِ که یگ آته بَچِه دوست دَشتنی خُو ره سرزنِش کده اِصلاح مُونه۔

¹³نیک دَ بَختِ کسی که حِکمَت ره پَیدا کُنه و نیک دَ بَختِ آدمِ که دانایی و بِینایی ره حاصِل کُنه،

¹⁴چُون فایدِه شی از فایدِه تُجارَتِ نُقره کده بِهتر و از مَنفَعتِ طِلّا کده خُوبتَر اَسته۔

¹⁵اَرزِشِ حِکمَت از دانه ھای قِیمَتی کده کَلو اَسته، و ھر چِیزی که تُو دَزُو شَوق دَشته بَشی قد حِکمَت برابر نَمُوشه۔

¹⁶دِرازی عُمر دَ دِستِ راست شی، و دَولَت و جَلال دَ دِستِ چَپ شی اَسته۔

¹⁷راه ھای حِکمَت، راه ھای خوشی یَه، و تمامِ مَسِیر ھای شی صُلح و سلامَتی اَسته۔

¹⁸بَلدِه کسای که اُو ره دَ دِست میره، اُو یگ دِرختِ حَیات اَسته، و کسای که خود ره دَزُو بِچَسپَنه، اُونا خوشبَخت مُوشه۔

¹⁹خُداوند تَوَسُطِ حِکمَت خُو پایسَنگِ زمی ره ایشت و قد عقل و دانایی خُو آسمونا ره تَیار کد۔

²⁰اُو دَ وسِیلِه عِلم خُو از چُقُری ھای زمی آو ره جاری کد و از آوُر ھا بارِش بارَند۔

²¹بَچِه مه، نَه ایل که امی چِیزا از نظر تُو دُور شُنه؛ حِکمَت و عقل و دانایی ره خُوب حِفظ کُو۔

²²اُونا بَلدِه جان تُو زِندَگی و بَلدِه گردون تُو زِینَت اَسته۔

²³پس تُو دَ صُلح و اَمنیَت دَ راهِ خُو موری و پای پیچَلَک نَمُوخوری۔

²⁴وختِیکه دِراز مِیکشی راحَت و بِدُونِ تَرس اَستی و غَیتِیکه خاو مُوکُنی خاو تُو شِیرِین اَسته۔

²⁵پس از بَلای ناگھانی تَرس نَخور، و نَه اَم از تَباھی که اولغهتله دَ سرِ بَدکارا نازِل مُوشه،

²⁶چراکه خُداوند تَکیهگاهِ تُو اَسته و پای تُو ره از دام نِگاه مُونه۔

²⁷دَ حالِ که قُدرَت دَری و خُوبی از دِست تُو مییه، از کسی که حَقدار شی اَسته، دِریغ نَکُو۔

²⁸اگه ھَمسایِه تُو پُشتِ یگو چِیز مییه و امُو چِیز ره تُو دَری، دَز شی نَگوی که ”بُرو، صَباح بیه، که تُو ره بِدُم۔“

²⁹دَ ضِدِ ھمسایه خُو که دَ اِعتِمادِ کامِل دَ پالُوی تُو زِندَگی مُونه، قَصدِ بَد نَکُو۔

³⁰قد کسی که دَز تُو بَدی نَکده بےدَلِیل جنجال نَکُو۔

³¹قد آدمِ ظالِم ھمچِشمی نَکُو و ھیچ کُدَم از راه ھای شی ره اِنتِخاب نَکُو،

³²چراکه خُداوند از آدمای کَجرَو بَد مُوبَره، مگم بَلدِه آدمای صادِق اُو راز خُو ره بَرمَلا مُونه۔

³³نالَتِ خُداوند دَ سرِ خانِه بَدکارا اَسته مگم بَرکت و رَحمَت شی دَ بَلِه جایدادِ آدمای نیک۔

³⁴خُداوند رِیشخَندگَرا و لَوڈه ھا ره مَسخَره مُونه، مگم آدمای بےکِبر ره فَیض و بَرکت مِیدیه۔

³⁵آدمای حَکِیم و دانا صاحِبِ آبرُو و عِزَّت مُوشه، لیکِن مردُمای اَبله و بےعقل رَسوا و شرمِنده۔