Read Hazaragi امثال 30 Bible Online

امثال 30 - Hazaragi bible

امثال 30

¹اینیا تورای آگُور، بَچِه یاقَه اَسته، که بَلدِه ازُو وَحی اَمَدُد، و اُو امی ره دَ اِیتِیئیل و اُوکال نقل کد:

²راستی که ما از پگِ آدما کده کَلو بےعقل اَستُم، و دانایی اِنسان ره نَدَرُم۔

³ما حِکمَت ره یاد نَگِرِفتیم، و ھیچ معلُومات دَ بارِه خُدا نَدَرُم۔

⁴اُو کِی اَسته که دَ آسمو باله رفت و ازُونجی تا اَمَد؟ اُو کِی اَسته که باد ره دَ مُشت خُو جَم کد؟ اُو کِی اَسته که آو ھا ره دَ جامِه خُو بَند کد؟ اُو کِی اَسته که حُدُودِ زمی ره تعیِین کد؟ نامِ ازُو چی اَسته و بَچِه شی چی نام دَره؟ بُگی اگه مِیدَنی!

⁵تمامِ تورای خُدا پاک و خالِص اَسته، اُو رقمِ سِپَر از تمام کسای که دَزُو پناه مُوبَره، حِفاظَت مُونه۔

⁶دَ تورای ازُو ھیچ چِیز اِضافه نَکُو، نَشُنه که تُو ره سرزنِش کُنه و تُو دروغگویی حِساب شُنی۔

⁷اَی خُدا، پیش ازی که بُمُرُم از تُو دُو چِیز طلب دَرُم که از مه دِریغ نَکنی:

⁸مَره از غَلَطی و دروغ گُفتو دُور نِگاه کُو؛ و مَره نَه غرِیب جور کُو و نَه دَولَتمَند، بَلکِه امُوقَس روزی بِدی که ضرُورَت دَرُم۔

⁹چُون اگه دَولَتمَند شُنُم اِمکان دَره تُو ره اِنکار کنُم و بُگُم: ”خُداوند کِی اَسته؟“ اگه غرِیب شُنُم اِمکان دَره، دُزی کنُم، و نامِ خُدای خُو ره بےحُرمَت کنُم۔

¹⁰نوکر ره پیشِ صاحِب شی بَد نَگوی؛ نَشُنه تُو ره نالَت کُنه و تُو مُجرِم حِساب شُنی۔

¹¹اُوطور یگ نَسلی اَم وجُود دَره که اُونا آته‌گون خُو ره نالَت مُونه، و آبه‌گون شی ازوا خَیر نَمِینگره۔

¹²و اُوطور یگ نَسلی اَم وجُود دَره که اُونا دَ نظرِ خود خُو پاک اَسته، مگم از نِجاسَت خُو پاک نَشُده۔

¹³باز اَم یگ نَسلِ دِیگه وجُود دَره که چِیمای شی پُر غُرُور اَسته، و کِرپَکای شی پُر کِبر۔

¹⁴گروهِ دِیگه اَسته که دَندونای شی رقمِ شمشیر، و اَلاشه ھای شی رقمِ چاقُو ھا اَسته، تاکه غرِیبا ره از رُوی زمی، و مُسکِینا ره از بَینِ مردُم قُرت کُنه۔

¹⁵زالُو دُو دُختر دَره، که اُونا مُوگه ”بِدی، بِدی۔“ سِه چِیز اَسته که سیر نَمُوشه، بَلکِه چار چِیز اَسته که ھرگِز نَمُوگه ”بَس اَسته:“

¹⁶عالمِ مُردا، رَحمِ نازای، زمِینِ که از آو سیر نَمُوشه، و آتِشِ که ھرگِز نَمُوگه ”بَس اَسته!“

¹⁷چِیمِ که آتِه خُو ره رِیشخَند مُونه و از اَیدِ آبِه خُو نَمُوشه، زاغ ھای دَرّه امُو چِیم ره از کاسِه سر بُر مُونه و چُوچه ھای بُرگُج اُو ره مُوخوره

¹⁸سِه چِیز بَلدِه مه کَلو عجِیب اَسته، بَلکِه چار چِیز اَسته که ما اُونا ره نَمُوفامُم:

¹⁹پَرواز کدونِ بُرگُج دَ آسمو، راه رَفتونِ مار دَ رُوی تَختِه سنگ، تیر شُدونِ کِشتی از بَحر، و پَیدا شُدونِ عِشق بَینِ دُختر و بَچه۔

²⁰رَوِشِ خاتُونِ بَدکار اینی رقم اَسته: اُو یگو چِیز ره مُوخوره و دان خُو ره پاک کده مُوگه که ”ما ھیچ گُناه نَکدیم۔“

²¹دَ سَبَبِ سِه چِیز زمی لَرزه مُونه، بَلکِه چار چِیز ره زمی بَرداشت کده نَمِیتنه:

²²غُلامِ که حُکُمرانی کُنه، آدمِ اَحمَق که از نان سیر شُده بَشه،

²³خاتُونِ نَفرِین شُده که شُوی کده بَشه و کنِیزی که جای خاتُونِ اَرباب خُو ره گِرِفته بَشه۔

²⁴چار چِیز اَسته که دَ زمی کَلو ریزه یَه، مگم غَدَر دانا:

²⁵مُورچه ھا که یگ مخلُوقِ ضَعِیف اَسته، لیکِن خوراک خُو ره دَ تایستو ذَخِیره مُونه؛

²⁶خرگوشِ کوهی که یگ قَومِ ناتو اَسته، مگم وُر خُو ره دَ مَنِه سنگای قاده جور مُونه؛

²⁷مَلَخ ھا که پادشاه نَدَره، لیکِن پگِ ازوا دِسته دِسته حَرکت مُونه؛

²⁸و چَلپاسه، که مِیتنی اُو ره دَ دِست خُو بِگِیری، مگم اُو دَ قصرھای پادشاه ھا اَم زِندَگی مُوکُنه۔

²⁹سِه چِیز وجُود دَره که دَ ھَوای بِلند قَدَم مِیزَنه، بَلکِه چار چِیز اَسته که راه رفتون شی با عِزَّت اَسته:

³⁰شیر، که پادشاهِ حَیوانا اَسته و از ھیچ چِیز پَسَکده نَمُونه؛

³¹خرُوسِ نَوبَنگی که کونتَی کونتَی راه مِیگرده، و یگ ٹَکه، و پادشاهِ که قد لشکر خُو بَشه۔

³²اگه از رُوی حَماقَت خُو مَغرُور شُدی یا اگه نَقشِه شَیطانی دَ دِل خُو کشِیدی، پس دِست خُو ره بَلِه دان خُو بیل۔

³³چُون از خِشپه کدونِ شِیر، پَنِیر جور مُوشه، و از خِشپه کدونِ بِینی خُون جاری مُوشه، و از پَیدا شُدونِ قار، جَنگ و جنجال دَر مِیگِیره۔