Read Hazaragi امثال 4 Bible Online

امثال 4 - Hazaragi bible

امثال 4

¹او بچکِیچای مه! دَ نَصِیحَتِ آتِه خُو گوش بِدِید و فِکر خُو ره بِگِیرِید تاکه دانا شُنِید،

²چراکه پَندِ خُوب دَز شُمو مِیدُم۔ پس تورای مَره پُرمُشت نَکُنِید۔

³وختِیکه بَچه بُودُم دَ خانِه آتِه خُو، و تَنھا بَچِه عزِیزِ آبِه خُو بُودُم،

⁴آتِه مه دَز مه پَند دَده مُوگُفت که ”تورای مَره دَ تَی دِل خُو نِگاه کُو؛ از اَمرھای مه اِطاعَت کُو تا زِنده بُمَنی۔

⁵حِکمَت ره حاصِل کُو و عقل و دانایی پَیدا کُو، تورای مَره پُرمُشت نَکُو و ازوا دُور نَشُو۔

⁶حِکمَت ره ایله نَکُو و اُو تُو ره مُحافِظَت مُونه۔ اُو ره دوست دَشته بَش و اُو از تُو نِگاھداری مُونه۔

⁷شُروعِ حِکمَت اینی اَسته: حِکمَت ره حاصِل کُو۔ و دَ پالُوی ھر چِیزی که یاد گِرِفتے، عقل و دانایی ره اَم دَ دِست بَیرُو۔

⁸دَ حِکمَت اَرزِش قایل شُو و اُو تُو ره سربِلند مُونه۔ اگه اُو ره دَ بَغَل خُو بِگِیری، اُو دَز تُو عِزَّت مِیدیه۔

⁹اُو لُنگی فَیض و اِفتِخار ره دَ سر تُو پیچ مُونه، و تاجِ جَلال و بُزُرگی ره دَز تُو مِیدیه۔“

¹⁰بَچِه مه، گب ره گوش کُو: تورای مَره قبُول کُو، تاکه عُمر تُو دِراز شُنه۔

¹¹ما طرِیقِه حِکمَت ره دَز تُو یاد دَدُم و تُو ره سُون راه ھای راستی ھِدایَت کدُم۔

¹²وختِیکه راه بوری قَدَمای تُو پس نَمُومَنه، و اگه خیز کنی پای تُو نَمیلَخشه۔

¹³نَصِیحَت و اَدَب ره محکم بِگِیر و اُونا ره از دِست نَدی۔ اُونا ره حِفظ کُو، چراکه اُونا زِندَگی تُو اَسته۔

¹⁴دَ راهِ بَدکارا داخِل نَشُو، و دَ مَسِیرِ گُناهکارا پای خُو ره نَه ایل۔

¹⁵از راهِ ازوا دُوری کُو، و سُون ازوا نَرو۔ خود خُو ره یگ طرفه کُو و راهِ خُو ره از وا جدا کُو۔

¹⁶چُون اُونا تا بَدی نَکُنه، خاو نَموره، و تا یگو کس ره پای پیچَلَک دَده پورته نَکُنه، خاو دَ چِیمای ازوا نَمییه۔

¹⁷اُونا نانِ پُرگُناه ره مُوخوره و شرابِ ظُلم ره وُچی مُونه۔

¹⁸مگم راهِ آدمای صادِق مِثلِ بُر شُدونِ آفتَو اَلّی اَسته که رفته رفته روشوتَر مُوشه تا غَیتِیکه تَکمِیل شُنه۔

¹⁹لیکِن راهِ بَدکارا مِثلِ ترِیکی شاو اَلّی اَسته؛ اُونا چَپه مُوشه و نَمِیدَنه چِیز خیل باعِثِ چَپه شُدونِ ازوا شُده۔

²⁰بَچِه مه، دَ تورای مه فِکر خُو ره بِگِیر و دَ گُفته ھای مه گوش بِدی:

²¹اُونا ره از نظر خُو دُور نَکُو، بَلکِه دَ دِل خُو نِگاه کُو۔

²²چُون کسای که تورای مَره قبُول کُنه، تورای مه بَلدِه شی یگ سرچشمِه زِندَگی جور مُوشه و بَلدِه تمامِ جان شی تَندُرُستی مِیدیه۔

²³از پگ چِیزای دِیگه کده، دِل خُو ره خُوبتَر حِفاظَت کُو ازی که اُو سربَندِ زِندَگی اِنسان اَسته۔

²⁴تورِه دروغ ره از دان خُو پورته کُو و کَج گویی ره از لب ھای خُو دُور کُو۔

²⁵بیل که چِیمای تُو رُست پیشِ رُوی تُو ره بِنگره و دِید تُو سِیده سُون پیشِ پای تُو بَشه۔

²⁶راه ره بَلدِه پای خُو اَوار کُو، تاکه تمامِ مَسِیر ھای تُو اُستوار و سِیده بَشه۔

²⁷از راهِ راست گُمراه نَشُو و اِی سُو اُو سُو نَرو، و پای خُو ره از بَدی دُور نِگاه کُو۔