Read Hazaragi امثال 6 Bible Online

امثال 6 - Hazaragi bible

امثال 6

¹او بَچِه مه، اگه ضامِنِ ھمسایِه خُو شُدے و اگه از خاطرِ یگو آدمِ بیگَنه قَول دَدے،

²و یا اگه قد تورای خُو، خود ره دَ دام اَندختے، و دَ تورای دان خُو بَند مَندے،

³پس اَی بَچِه مه، دَمزی طرِیقه خود ره ازی دام خلاص کُو، چراکه دَ دِستِ ھمسایِه خُو اُفتَدی: بُرو دَ پیشِ ازُو و خود ره خَم کُو و عُذر و زاری کُو تاکه اُو تُو ره ازُو ضَمانَت خلاص کُنه۔

⁴خاو ره دَ چِیمای خُو راه نَدی و کِرپَکای تُو خاو نَکُنه۔

⁵رقمِ آھُو وَری و رقمِ مُرغاک اَلّی خود ره از دِستِ شِکارچی نِجات بِدی۔

⁶اَی آدمِ خاوشِله، بُرو و مُورچه ره بِنگر، طرِیقِه ازُو ره سَنجِش کُو و حِکمَت یاد بِگِیر!

⁷اُو نَه کُدَم رَھبر دَره، و نَه کُدَم ناظِر و حُکُمران،

⁸لیکِن اُو خوراک خُو ره دَ تایستو ذَخِیره مُونه و اُو ره دَ فصلِ دِرَو جَم کده میله۔

⁹او خاوشِله! تا کَی خاو مُوکُنی و چی وخت از خاو باله مُوشی؟

¹⁰تُو مُوگی: ”بیل که یگ لَحظه چِیمای خُو ره پیش بِگِیرُم، یگ لَحظه دِستای خُو ره تَی سر خُو ایشته اِستراحت کنُم۔“

¹¹پس غرِیبی رقمِ دُز اَلّی، و ناداری رقمِ آدمِ مُسَلَّح وَری دَ سر تُو مییه۔

¹²آدم بےاَرزِش و بَدنیّت لَوظِ خراب از دان شی بُر مُوشه؛

¹³قد چِیمای خُو چِشمَک مِیزَنه و قد پایا و ناخُونای خُو اِشاره مُونه،

¹⁴و شرارَت و فِسادِ که دَ دِل شی اَسته اُو ھمیشه قد ازُو نَقشه ھای بَد مِیکشه و نِزاع پَیدا مُوکُنه۔

¹⁵امزی خاطر اولغهتله یگو بَلا دَ سر شی مییه، و اُو یگ دَم تَباه مُوشه و عِلاج پَیدا نَمِیتنه۔

¹⁶شَش چِیز اَسته که خُداوند ازوا نَفرَت دَره، بَلکِه ھفت چِیز که دَ نظر ازُو زِشت معلُوم مُوشه:

¹⁷چِیمای پُر کِبر، زِبونِ دروغگویی، دِستای که خُونِ بےگُناه ره لَوُو مُونه،

¹⁸دِلِ که نَقشه ھای بَد و تَباه کُنِنده مِیکشه، پایای که زُود طرفِ بَدی کدو مُودَوه،

¹⁹شاھِدِ که شاھِدی دروغ مِیدیه، و آدمِ که دَ مَنِه بِرارو بےاِتِفاقی مِیندَزه۔

²⁰بَچِه مه، اَمرِ آتِه خُو ره نِگاه کُو و پَندِ آبِه خُو ره پُرمُشت نَکُو۔

²¹اُونا ره بَلدِه ھمیشه دَ دِل خُو نِگاه کُو و دَ گردون خُو اَوزو کُو۔

²²وختِیکه راه موری، اُونا تُو ره ھِدایَت مُونه، غَیتِیکه خاو مُونی، اُونا از تُو نِگاهبانی مُونه، و وختِیکه بیدار مُوشی، اُونا قد تُو گب مِیزَنه۔

²³چُون اَمر مِثلِ چِراغ اَلّی، و پَند رقمِ نُور وَری اَسته، و سرزنِشِ که بَلدِه اِصلاح کدو یَه تُو ره سُون راهِ حَیات مُوبَره۔

²⁴اِی چِیزا تُو ره از خاتُونِ بَدکاره، و از زِبونِ لَخشُمِ ازُو دُور نِگاه مُونه۔

²⁵دَ دِل خُو عاشقِ نُوربَندی ازُو نَشُو، و نَه ایل که کِرپَکای شی تُو ره گِرِفتار خُو کُنه؛

²⁶چُون خاتُونِ فاحِشه تُو ره مُحتاجِ یگ لُغمه نان مُونه، و زَنِ یگو کسِ دِیگه جانِ عزِیز تُو ره شِکار مُونه۔

²⁷آیا اُوطور کس اَسته که آتِش ره دَ بَغَل خُو بِگِیره و کالای شی نَسوزه؟

²⁸یا اُوطور کس بَشه که دَ بَلِه قوغ راه بِگرده و پایای شی نَسوزه؟

²⁹پس اُو مردی که دَ بغلِ خاتُونِ ھمسایِه خُو دَر مییه عَینی امُو چِیز اَسته؛ چُون کسی که دَ اُو رقم خاتُو دِست بِزنه بےجَزا نَمُومَنه۔

³⁰اگه کسی از خاطرِ گُشنَگی دِست دَ دُزی بِزنه مردُم اُو ره سرزنِش نَمُوکُنه۔

³¹لیکِن اگه گِرِفتار شُنه، ھفت برابر تاوو مِیدیه، حتّیٰ اگه تمامِ مالِ خانِه خُو ره اَم از دِست بِدیه۔

³²کسی که زِنا کُنه بےعقل اَسته، اُو خود خُو ره تَباه مُونه،

³³اُو لَت و کوب شُده بےآبرُوی مُوشه، و رَسوایی ازُو ھیچ وخت پاک نَمُوشه،

³⁴چراکه از غَیرَتِ مرد، شِدَّتِ قار پَیدا مُوشه و اُو دَ روزِ اِنتِقام رَحم نَمُوکُنه۔

³⁵اُو دَ ھیچ رقم تاوو راضی نَمُوشه و ھر قدر پَیسِه کَلو اَم که بِدی، قبُول نَمُونه۔