Read Hazaragi امثال 8 Bible Online

امثال 8 - Hazaragi bible

امثال 8

¹آیا، حِکمَت کُوی نَمُوکُنه، و دانایی آواز خُو ره بِلند نَمُونه؟

²دَ جایای بِلند، دَ لبِ راه، دَ مَنِه چار راھی ھا حِکمَت ایسته یَه؛

³دَ نزدِیکِ دَروازِه شار، دَ دانِ دَرگِه شی حِکمَت ایسته شُده، بِلند چِیغ مِیزَنه:

⁴”او مردَکو، شُمو ره کُوی مُونُم! ما بَلدِه پگِ مردُم جار مِیزَنُم۔

⁵او آدمای نادو! ھُوشیاری پَیدا کُنِید۔ اَی نفرای بےعقل، دانایی ره حاصِل کُنِید۔

⁶گبای مَره گوش کُنِید، چراکه تورای مه با اَرزِش و کم پَیدا اَسته، و از لب ھای مه چِیزای خُوب و نیک بُر مُوشه۔

⁷دان مه راستی ره بیان مُوکُنه، مگم لب ھای مه از بَد گُفتو بَد مُوبَره۔

⁸تمامِ تورای دان مه صادِق و راست اَسته و دَزُو ھیچ چِیزی کَج وجُود نَدَره۔

⁹دَ آدمای دانا پگِ امزی چِیزا واضِح اَسته و دَ کسای که عِلم و دانِش پَیدا کده، سِیده و ساده۔

¹⁰پَند و نَصِیحَت مَره دَ عِوَضِ نُقره قبُول کُنِید، و دانایی ره از طِلّا کده کَلو اَرزِش بِدِید،

¹¹چُون حِکمَت از لعل کده قِمَتتَر اَسته، و ھیچ چِیز ره قد ازُو برابر کده نَمِیتنِید۔“

¹²”ما حِکمَت اَستُم و قد ھُوشیاری دَ یگ جای زِندَگی مُونُم۔ ما دانایی و بِینایی ره پَیدا کدیم۔

¹³تَرس از خُداوند یعنی نَفرَت دَشتو از بَدی۔ ما از غُرُور، کِبر، و از رفتار و کِردارِ غَلَط نَفرَت دَرُم۔

¹⁴ما صاحِبِ مَشوَره و کامیابی اَستُم، ما دانایی اَستُم و قوَّت دَ دِستِ ازمه یَه۔

¹⁵دَ زورِ ازمه پادشاه ھا، پادشاھی مُوکُنه و حُکُمرانا دَ عدَل و اِنصاف قَضاوَت مُونه۔

¹⁶دَ وسِیلِه ازمه رَھبرا حُکُومَت مُونه و آدمای شرِیف دَ عدَل و اِنصاف قَضاوَت مُونه۔

¹⁷ما کسای ره دوست دَرُم که اُونا مَره دوست دَشته بَشه، و اُونای که دَ جُستُجوی ازمه اَسته، مَره پَیدا مُونه۔

¹⁸دَولَت، عِزَّت، مالِ دایمی، و کامیابی دَ اِختیار ازمه یَه۔

¹⁹فایده ھای مه از طِلّا کده کم پَیدا و حاصِل مه از نُقرِه خالِص کده بِهتر اَسته۔

²⁰ما دَ راهِ راستی و عدالت و دَ راه ھای اِنصاف قَدَم میلُم۔

²¹و ثُروَت ره دَ اُو کسای مِیدُم که مَره دوست دَره، و خَزانه ھا و گَوصَندُق ھای ازوا ره پُر مُونُم۔

²²خُداوند از اوّل، پیش از خِلقَتِ دُنیا مَره قد خود خُو دَشت۔

²³از اَزَل، از اِبتِدا، پیش از پَیدا شُدونِ دُنیا، ما مُقَرَّر شُدُم۔

²⁴پیش ازی که بَحر و دریا ھا دَ وجُود بیه، و پیش ازی که از چِشمه ھا آو جاری شُنه، ما پَیدا شُدُدُم۔

²⁵پیش ازی که کوهھا دَ جای خُو قرار بِگِیره، و پیش از جور شُدونِ تِپه ھا، ما پَیدا شُده بُودُم۔

²⁶وختِیکه خُداوند ھَنُوز زمی و دَشت ره اَست نَکدُد و خاکِ زمِی ره جور نَکدُد،

²⁷غَیتِیکه آسمونا ره جای دَ جای کد، ما دَ اُونجی بُودُم۔ وختِیکه خُداوند خطِ اُفُق ره دَ بَلِه بَحر کشِید،

²⁸و آوُرھا ره دَ آسمونا شکل دَد و چِشمه ھا ره از چُقُری زمی جاری کد؛

²⁹وختِیکه خُداوند اَندازِه دریا ھا ره تعِیین کد تاکه آو ھا از حَدّ خُو تَجاوز نَکُنه، و غَیتِیکه پای سنگِ زمی ره ایشت

³⁰ما دَ پیش ازُو مِثلِ یگ اُستا بُودُم، و روزانه یگ مَنبِع خوشی بَلدِه شی بُودُم و دَ حُضُور شی ھمیشه خوشحالی مُوکدُم۔

³¹خوشی ازمه دَ بارِه ازی دُنیا بُود و ما از دِیدونِ بَنی آدم لِذَّت بُردُم۔

³²و آلی، اَی بچکِیچای مه، دَز مه گوش بِدِید: نیک دَ رُوی کسای که از راهِ از مه پَیرَوی کُنه۔

³³نَصِیحَت مَره گوش کده ھُوشیار بَشِید و اُو ره رَد نَکُنِید۔

³⁴نیک دَ بَختِ امزُو نفرِ که دَز مه گوش بِدیه و ھر روز چِیم شی دَ دَرگِه مه بَشه، دَ لبِ چارچیوِ دَرگِه مه اِنتِظار مَره بِکشه۔

³⁵چُون ھر کسی که مَره پَیدا کُنه، زِندَگی ره پَیدا مُونه و اُو رضایَتِ خُداوند ره حاصِل مُونه۔

³⁶مگم کسی که مَره از دِست مِیدیه، اُو دَ جان خُو نُقصان مِیرسَنه و اُونای که از مه نَفرَت دَره، اُونا مرگ ره دوست دَره۔“