Read Hazaragi متی 10 Bible Online

متی 10 - Hazaragi bible

متی 10

¹عیسیٰ دوازده یار خُو ره پیش خُو طلب کد و دَزوا اُختیار-و-قُدرت دَد تا اَرواحِ ناپاک ره بُر کُنه و هر مَرَض و هر ناجوری ره شفا بِدیه۔

²نام های دوازده رسُول اینیا اَسته: اوّل شمعون مشهُور دَ پِطرُس و بِرار شی اَندریاس، یعقُوب باچِه زِبدی و بِرار شی یوحَنّا،

³فِلِیپُس و بَرتولما، توما و متّای مالیه‌گِیر، یعقُوب باچِه حَلفی و تَدَّی،

⁴شمعونِ غَیرَتی و یهُودای اِسخَریوطی که یهُودای اِسخَریوطی عیسیٰ ره تسلِیم کد۔

⁵امی دوازده ره عیسیٰ رَیی کد و دَزیا نصیحَت کده گُفت: ”دَ سَرزمِینای غَیرِ یهُود نَرَوِید و دَ هیچ کُدَمِ از شارای سامِریا داخِل نَشُنِید،

⁶بَلکِه دَ پیشِ گوسپندوی گُم شُدِه خانَوارِ اِسرائیل بورِید۔

⁷و دَ حالِیکه مورِید، اِعلان کده بُگِید که، ’پادشاهی آسمو نزدِیک شُده۔‘

⁸ناجورا ره شفا بِدِید، مُرده‌ها ره زِنده کُنِید، کولی‌گِرِفته ها ره پاک کُنِید و جِنیات ره بُر کُنِید۔ مُفت پَیدا کدِید، مُفت بِدِید۔

⁹هیچ طِلّا یا نُقره یا سِکه مِسی دَ کمربندای خُو قد خُو نَبرِید،

¹⁰و نَه ام خلطه بَلدِه راه یا دُو کالای یا کَوشره یا تَیاق، چراکه کارگر حقدارِ خوراک-و-پوشاک خُو اَسته۔

¹¹دَ هر شار و آغِیل که داخِل مُوشِید، یگو آدم ره سُراغ کُنِید که لایق شُمو ره دَشته بَشه، و دَ اَمُونجی بُمَنِید تا وختِیکه ازُونجی بُر نَشُدِید۔

¹²وختِیکه دَ خانه داخِل مُوشِید، سلام بُگِید۔

¹³اگه امُو خانه لایق شُمو ره دَشت، بیلِید که سلام شُمو دَ سرِ ازوا قرار بِگِیره و اگه لایق شُمو ره نَدَشت، سلام شُمو پس دَ خودُن شُمو مییه۔

¹⁴و اگه کسی شُمو ره پَذِیرایی نَمُونه و یا دَ تورای شُمو گوش نَمِیدیه، دَ وختِ بُر شُدو امزُو خانه یا شار خاکِ پایای خُو ره بِتَکَنِید۔

¹⁵ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، دَ روزِ قَضاوت بَلدِه سرزمِینِ سدُوم و عموره مَجازات کَلو سُبُکتَر مُوشه نِسبَت دَ امزُو شار۔“

¹⁶”اینه، ما شُمو ره رقمِ گوسپندو دَ مینکلِ گُرگا رَیی مُونُم۔ پس رقمِ مارها هُوشیار و رقمِ کوتَرا بےآزار بَشِید۔“

¹⁷”و از مردُم اِحتیاط کُنِید، چراکه اُونا شُمو ره دَ محکمه ها تسلِیم مُونه و دَ عِبادت خانه های خُو قد قَمچی مِیزَنه

¹⁸و شُمو بخاطر ازمه دَ پیشِ والی ها و پادشایو کش مُوشِید تا بَلدِه ازوا و مردُمای غَیرِ یهُود شاهِدی بِدِید۔

¹⁹مگم وختِیکه شُمو ره تسلِیم مُونه، غُصه نَکُنِید که چِی رقم توره بُگِید و یا چِی بُگِید؛ چُون دَ امزُو غَیت دَز شُمو گُفته مُوشه که چِی بُگِید،

²⁰چراکه توره‌گوی شُمو نِیستِید، بَلکِه روحِ آتِه آسمانی شُمو اَسته که از طرِیقِ از شُمو توره مُوگه۔“

²¹”بِرار، بِرار ره و آته، باچه ره دَ مرگ تسلِیم مُونه۔ و بچکِیچا دَ رُوی آته و آبِه خُو مِیخیزه و باعِثِ کُشته شُدونِ ازوا مُوشه۔

²²از خاطرِ نامِ ازمه، تمامِ مردُم از شُمو بَد مُوبَره، مگم هرکس که تا آخِر صَبر-و-حَوصِله کُنه، نِجات پَیدا مُونه۔“

²³”وختِیکه شُمو ره دَ یگ شار آزار-و-اَذیَت مُونه، دَ شارِ دِیگه دُوتا کُنِید۔ ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، پیش از اَمَدونِ «باچِه اِنسان» شُمو نَمِیتنِید دَ تمامِ شارای اِسرائیل بورِید۔“

²⁴”شاگِرد از مُعلِم خُو کده باله‌تَر نِییه و نَه ام غُلام از بادار خُو کده باله‌تَر اَسته۔

²⁵بَلدِه شاگِرد امِیقَس بس اَسته که رقمِ اُستاد خُو شُنه و غُلام رقمِ بادار خُو۔ اگه اُونا کٹِه خانه ره «بَعلزِبُول» گُفت، پس چِیقس کَلوتَر عَیالِ خانِه ازُو ره بَد مُوگیه۔“

²⁶”پس ترس نَخورِید ازوا، چُون هیچ چِیزی نِیَسته که پوشِیده بَشه و بَرمَلا نَشُنه و هیچ چِیزی نِییه که تاشه بَشه و معلُومدار نَشُنه۔

²⁷چِیزی ره که دَ ترِیکی دَز شُمو مُوگُم، دَ روشنَیی بُگِید و چِیزی که دَ گوش شُمو گُفته شُد، از سرِ بام ها اِعلان کُنِید۔

²⁸و از کسای که جِسم ره مُوکُشه، ولے روح ره کُشته نَمِیتنه، ترس نَخورِید، بَلکِه امزُو ترس بُخورِید که مِیتنه ام روح و ام جِسم ره دَ دوزخ نابُود کُنه۔

²⁹آیا دُو مُرغَک دَ یگ پَیسه سَودا نَمُوشه؟ مگم باوجُودِ ازی، یکی ازوا ام بِدُونِ خاست-و-اِرادِه آتِه آسمانی شُمو دَ زِمی نَموفته۔

³⁰و حتیٰ تمامِ مُویای سر شُمو ام حِساب شُده۔

³¹پس ترس نَخورِید، چراکه شُمو از مُرغَکو کده غَدر بااَرزِش اَستِید۔“

³²”پس هرکسی که مَره دَ پیشِ مردُم اِقرار کُنه، ما ام اُو ره دَ حُضُورِ آتِه خُو که دَ آسمو اَسته، اِقرار مُونُم۔

³³لیکِن هرکسی که مَره دَ پیشِ مردُم اِنکار کُنه، ما ام اُو ره دَ حُضُورِ آتِه خُو که دَ آسمو اَسته، اِنکار مُونُم۔“

³⁴”خیال نَکُنِید که ما اَمَدیم تا صُلح-و-سلامَتی ره دَ زِمی بیرُم۔ ما نَمَدیم که صُلح-و-سلامَتی ره بیرُم، بَلکِه اَمَدیم تا شمشیر ره بیرُم۔

³⁵چُون ما اَمَدیم تا باچه ره دَ ضِدِ آتِه شی، دُختر ره دَ ضِدِ آبِه شی، بیری ره دَ ضِدِ خُسُرمادر شی قَرار بِدیُم

³⁶و دُشمونِ یگ شخص، عَیالِ خانِه خود شی مُوشه۔“

³⁷”هر کسی که آته یا آبِه خُو ره از مه کده کَلوتَر دوست دَشته بَشه، لایقِ ازمه ره نَدَره و هرکسی که دُختر یا باچِه خُو ره ازمه کده کَلوتَر دوست دَشته بَشه، ام لایقِ ازمه ره نَدره۔

³⁸و هر کسی که صلِیب خُو ره باله نَکُنه و از پُشتِ ازمه نَییه، لایقِ ازمه ره نَدَره۔

³⁹هرکسی که دَ طلبِ جان خُو بَشه اُو ره از دِست مِیدیه و هرکسی که جان خُو ره از خاطرِ ازمه از دِست بِدیه، اُو ره دَ دِست میره۔“

⁴⁰”هر کسی که شُمو ره قبُول کُنه، مَره قبُول کده و هرکسی که مَره قبُول کُنه، امُو ره قبُول کده که مَره رَیی کده۔

⁴¹هرکسی که یگ پَیغمبر ره دَ عِنوانِ پَیغمبر قبُول کُنه، اَجرِ یگ پَیغمبر ره دَ دِست میره و هرکسی که یگ آدمِ عادِل ره دَ عِنوانِ یگ آدمِ عادِل قبُول کُنه، اَجرِ یگ آدمِ عادِل ره دَ دِست میره۔

⁴²هرکسی که حتیٰ یگ پیله آوِ یَخ دَ یگی امزی آدمای ریزه دَ عِنوانِ یارِ ازمه بِدیه، ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، هیچ کُدَمِ ازوا بےاَجر نَمُومَنه۔“