Read Hazaragi متی 3 Bible Online

متی 3 - Hazaragi bible

متی 3

¹دَ امزُو روز ها یَحیای تعمِید دِھِنده دَ بیابونِ یهُودیه ظاهِر شُد۔ اُو اِعلان کده مُوگُفت:

²”از گُناه های خُو توبه کُنِید، چراکه اَمَدونِ پادشاهی آسمو نزدِیک شُده۔“

³یحییٰ امُو کسی اَسته که اشعیای نَبی دَ بارِه شی خبر دَده مُوگیه: ”آوازِ کسی که دَ بیابو چِیغ-و-فریاد مُونه: راه ره بَلدِه خُداوند آماده کُنِید و راه‌رَوی شی ره اَوار کُنِید۔“

⁴یحییٰ کالای ره که از پاشُمِ اُشتُر بُود مُوپوشِید و یگ کَمربندِ چَرمی دَ گِردِ کَمر خُو دَشت و خوراک شی مَلَخ و عسلِ صحرایی بُود۔

⁵مردُم از اورُشَلیم و تمامِ یهُودیه و از پگِ منطقه ھای گِردوبَرِ دریای اُردُن دَ پیشِ ازُو میمَد

⁶و گُناه های خُو ره اِقرار کده از دِستِ ازُو دَ دریای اُرُدن غُسلِ تعمِید مِیگِرِفت۔

⁷مگم وختی یحییٰ دِید که غَدر فرِیسیا و صَدُوقیا بَلدِه غُسلِ تعمِید دَ پیشِ ازُو مییه، دَزوا گُفت: ”او اَولادای تِیرمار! کِی دَز شُمو اَخطار دَد که از غَضَبی که اَمدَنی یَه دُوتا کنِید؟

⁸پس ثَمری بِدِید که لایقِ توبه بَشه

⁹و اِی توره ره دَ فِکر خُو جای نَدِید که بُگِید: ’اِبراهِیم بابه‌کَلون مو یَه،‘ چُون ما دَز شُمو مُوگُم که خُدا مِیتنه امزی سنگا بَلدِه اِبراهِیم اَولاده پَیدا کُنه۔

¹⁰و آلی تیشه دَ رِیشِه دِرختا ایشته شُده؛ پس هر دِرختِ که ثَمرِ خُوب نَدیه، قطع شُده دَ آتِش پورته مُوشه۔

¹¹ما شُمو ره بَلدِه توبِه شُمو قد آو غُسلِ تعمِید مِیدُم، ولے کسی که بعد از مه مییه از مه کده قُدرَتمَند اَسته؛ ما حتیٰ لایقِ باله کدونِ چپلی های شی ره ام نَدَرُم۔ اُو شُمو ره قد روح اُلقُدس و آتِش غُسلِ تعمِید مِیدیه۔

¹²شاخی ازُو دَ دِست شی اَسته و اُو خرمونجوی خُو ره پاک کده گندُم خُو ره دَ دَی‌خانه ذَخِیره مُوکُنه، ولے کاه ره دَ آتِشِ گُل ناشُدَنی دَر مِیدیه۔“

¹³دَ امزُو زمان عیسیٰ از جلِیلیه دَ دریای اُردُن پیشِ یحییٰ اَمَد تا از دِستِ ازُو غُسلِ تعمِید بِگِیره۔

¹⁴مگم یحییٰ اُو ره مَنع کده گُفت: ”ما ضرُورَت دَرُم که از دِستِ ازتُو غُسلِ تعمِید بِگِیرُم و تُو پیشِ ازمه مییی که غُسلِ تعمِید بِگِیری؟“

¹⁵عیسیٰ دَ جوابِ ازُو گُفت: ”آلی بیل که امی رقم شُنه، چُون بَلدِه ازمو مُناسِب اَسته که دَ امزی رقم تمامِ عدالت ره پُوره کُنی۔“ اوخته یحییٰ راضی شُد۔

¹⁶وختِیکه عیسیٰ غُسلِ تعمِید گِرِفت، فَوری از آو بُر شُد؛ دَمزُو لحظه آسمو بَلدِه شی واز شُد و اُو روحِ خُدا ره دِید که رقمِ کَوتر اَلّی نازِل شُده دَ بَلِه شی مییه۔

¹⁷دَ امزُو غَیت یگ آواز از آسمو اَمَده گُفت: ”اینَمی باچِه دوست دَشتَنی مه اَسته که ما از شی خوش اَستُم۔“