Read Hazaragi متی 5 Bible Online

متی 5 - Hazaragi bible

متی 5

¹وختی عیسیٰ جمعیتِ کٹه ره دِید، اُو دَ بَلِه کوه رفت و امی که شِشت، یارای شی ام دَ پیش ازُو اَمَد۔

²اوخته اُو دان خُو ره واز کد و اُونا ره تعلِیم دَده گُفت:

³نیک دَ بَختِ کسای که دَ روح فروتن اَسته، چراکه پادشاهی آسمو ازوا یَه۔

⁴نیک دَ بَختِ کسای که ماتم مُونه، چراکه اُونا تَسلّی پَیدا مُونه۔

⁵نیک دَ بَختِ کسای که حَلِیم-و-شِکسته نفس اَسته، چراکه اُونا وارِثِ زِمی مُوشه۔

⁶نیک دَ بَختِ کسای که گُشنه و تُشنِه عدالت اَسته، چراکه اُونا سیر مُوشه۔

⁷نیک دَ بَختِ کسای که رَحم مُونه، چراکه دَزوا رَحم مُوشه۔

⁸نیک دَ بَختِ کسای که دِل های ازوا پاک اَسته، چراکه اُونا خُدا ره مِینگره۔

⁹نیک دَ بَختِ کسای که صُلح مُوکُنه، چراکه اُونا بچکِیچای خُدا گُفته مُوشه۔

¹⁰نیک دَ بَختِ کسای که بخاطرِ عدالت آزار-و-اَذیَت مُوشه، چراکه پادشاهی آسمو ازوا اَسته۔

¹¹نیک دَ بَخت شُمو وختِیکه مردُم شُمو ره از خاطرِ ازمه دَو-و-دَشنام مِیدیه و آزار-و-اَذیَت مُونه و هر رقم تورِه بَد ره دَ ضِد شُمو بَطورِ دروغ مُوگیه۔

¹²خوشی کُنِید و خوشحال بَشِید، چُون اَجر شُمو دَ عالمِ باله غَدر بُزُرگ اَسته، چراکه دَ امزی طرِیق اُونا پَیغمبرای ره که پیش از شُمو بُود ام آزار-و-اَذیَت کد۔

¹³”شُمو نمکِ دُنیا اَستِید! لیکِن اگه نمک مَزِه خُو ره از دِست بِدیه، چِطور مِیتنه که شوری شی پس بییه؟ اُو دِیگه دَ هیچ چِیز کار نَمییه بغَیرِ که پورته شُده زیرِ پای مردُم پایمال شُنه۔

¹⁴شُمو نُورِ دُنیا اَستِید۔ شاری که دَ سرِ یگ تِپه آباد شُده بَشه، اُو تاشه شُده نَمِیتنه۔

¹⁵هیچ کس چِراغ ره روشو نَمُونه که اُو ره دَ زیرِ یگ کاسه بیله، بَلکِه دَ سرِ یگ چِراغدان میله تا روشنَیی شی بَلدِه پگِ کسای که دَ خانه اَسته بِرَسه۔

¹⁶دَمزی رقم بیلِید که نُورِ ازشُمو ام دَ مردُم روشنَیی بِدیه تا اُونا کارای نیک شُمو ره دِیده آتِه شُمو ره که دَ آسمو اَسته، ستایش کُنه۔

¹⁷فِکر نَکنِید که اَمَدیم تا تَورات یا نوِشته های پَیغمبرا ره باطِل کُنم۔ ما نَمَدیم که باطِل کنُم، بَلکِه اَمَدیم تا اُونا ره پُوره کُنم۔

¹⁸ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم: تا آسمو و زِمی از بَین نَرَفته، ریزه‌ترِین حرف یا نُقطِه تَورات هرگِز از بَین نَموره تا اِی که پگ شی پُوره شُنه۔

¹⁹پس هرکسی که یگی از ریزه‌ترِینِ امزی احکام ره مَیده کُنه و دَ مردُم ام تعلِیم بِدیه که امُو رقم کُنه، اُو دَ پادشاهی آسمو کَم‌ترِین شخص حِساب مُوشه۔

²⁰چُون ما دَز شُمو مُوگیُم: تا عدالت شُمو از عدالتِ عالِمای دِین و فرِیسیا کده کَلو نَشُنه، شُمو هرگِز دَ پادشاهی آسمو داخِل نَمُوشِید۔

²¹شُمو شِنِیدِید که دَ مردُمای زمانِ قدِیم گُفته شُدُد، ’قتل نَکُو؛ و هر کسی که قتل کُنه سَزاوارِ قضاوَت اَسته۔‘

²²مگم ما دَز شُمو مُوگُم، هرکس که بِدُونِ کُدَم دلِیل دَ سرِ بِرار خُو قار شُنه، سَزاوارِ قضاوَت اَسته و هرکس که دَ بِرار خُو بُگیه ’او لَوڈه!‘ اُو سَزاوارِ محاکمه دَ شورا اَسته؛ و هرکس که بُگیه ’او اَحمَق!‘ اُو سَزاوارِ آتِشِ دوزَخ اَسته۔

²³پس وختِیکه ھَدیِه خُو ره دَ قُربانگاه مُوبری و دَ اُونجی دَ یاد تُو مییه که بِرار تُو دَ ضِد تُو کُدَم شِکایَت دَره،

²⁴ھَدیِه خُو ره دَ اَمُونجی دَ پیشِ قُربانگاه ایله بِدی و رفته اوّل قد بِرار خُو آشتی کُو و بعد ازُو اَمَده هدیِه خُو ره تقدِیم کُو۔

²⁵قد مُدَعی خُو دَ حالِیکه قد شی دَ راهِ محکمه اَستی صُلح کُو؛ اگه نَه، مُدَعی تُو، تُو ره دَ دِستِ قاضی تسلِیم مُونه و قاضی تُو ره دَ دِستِ عسکر مِیدیه و تُو دَ بَندی خانه اَندخته مُوشی۔

²⁶ما حقِیقت ره دَز تُو مُوگُم، تاکه آخرِین پَیسه ره نَدی، ازُونجی بُر شُده نَمِیتنی۔

²⁷شُمو شِنِیدِید که گُفته شُده، ’زِنا نَکُو۔‘

²⁸لیکِن ما دَز شُمو مُوگُم، هرکس که سُون یگ خاتُو قد نِگاهِ شَهوت‌آمیز توخ کُنه، اُو امُو لحظه دَ دِل خُو قد ازُو زِنا کده۔

²⁹پس اگه چِیمِ راست تُو باعِث مُوشه که تُو سرنِگون شُنی، اُو ره بُر کده دُور پورته کُو؛ چُون بَلدِه تُو خُوبتَر اَسته که یگی از اَعضای جِسم خُو ره از دِست بِدی تا اِی که تمامِ جِسم تُو دَ دوزَخ اَندخته شُنه۔

³⁰اگه دِستِ راست تُو باعِث مُوشه که تُو سرنِگون شُنی، اُو ره مُنٹی کده دُور پورته کُو؛ چُون بَلدِه تُو خُوبتَر اَسته که یگی از اَعضای جِسم خُو ره از دِست بِدی تا اِی که تمامِ جِسم تُو دَ دوزَخ اَندخته شُنه۔

³¹امچُنان گُفته شُده، ’هرکس که خاتُون خُو ره طلاق بِدیه، باید یگ طلاق-خط دَزُو بِدیه۔‘

³²مگم ما دَز شُمو مُوگُم، هرکس که خاتُون خُو ره بَغَیر از علّتِ زِنا طلاق بِدیه، باعِث مُوشه که اُو زِناکاری کُنه و هرکس که قد خاتُونِ طلاق شُده توی کُنه، زِنا مُونه۔

³³بسم شُمو شِنِیدِید که دَ مردُمای زمانِ قدِیم گُفته شُدُد، ’قَسمِ دروغ نَخور، بَلکِه قَسم های ره که دَ نامِ خُداوند خوردے دَزوا وفا کُو۔‘

³⁴مگم ما دَز شُمو مُوگُم، هرگِز قَسم نَخورِید، نَه دَ آسمو چراکه تختِ خُدا اَسته،

³⁵و نَه دَ زِمی چراکه چَوکی تَی پَی شی اَسته، و نَه دَ اورُشَلیم چراکه شارِ امزُو پادشاهِ بُزُرگ اَسته،

³⁶و نَه ام دَ سر خُو قَسم بُخور، چراکه تُو حتیٰ یگ تارِ مُوی ره سیاه یا سفید کده نَمِیتنی۔

³⁷بَلکِه تورِه شُمو که ’اَرے‘ اَسته، ’اَرے‘ بَشه و ’نَهِ‘ شُمو ’نَه‘، چراکه کَلوتَر ازی از شَیطو اَسته۔

³⁸"شُمو شِنِیدِید که گُفته شُده، ’چِیم دَ عِوَضِ چِیم و دَندو دَ عِوَضِ دَندو۔‘

³⁹مگم ما دَز شُمو مُوگُم، دَ برابرِ شخصِ شرِیر ایسته نَشُنِید؛ بَلکِه اگه یگو کس دَ کومِه راست تُو قد چَپات مِیزَنه کومِه دِیگِه خُو ره ام سُون شی دَور بِدی۔

⁴⁰و اگه یگو کس بِخایه که تُو ره دَ محکمه بُرده پیرون تُو ره بِگِیره، چَپن خُو ره ام دَزُو ایله بِدی۔

⁴¹و اگه یگو کس تُو ره مجبُور مُونه که یگ کَجی راه بوری، دُو کَجی قد شی بورُو۔

⁴²هر کس که از تُو یگو چِیز طلب مُونه، دَزُو بِدی و کسی که از تُو قرض طلب مُونه، رُوی خُو ره ازُو دَور نَدی۔

⁴³شُمو شِنِیدید که گُفته شُده، ’همسایِه خُو ره دوست دَشته بَش‘ و ’قد دُشمون خُو دُشمَنی کُو۔‘

⁴⁴مگم ما دَز شُمو مُوگُم، دُشمونای خُو ره دوست دَشته بَشِید و بَلدِه کسای که شُمو ره آزار-و-اَذیَت مُونه دُعا کُنِید

⁴⁵تا شُمو بچکِیچای آتِه خُو که دَ آسمو اَسته شُنِید، چراکه اُو آفتَو خُو ره دَ بَلِه مردُمای بَد و خُوب بِلند مُونه و بارِش خُو ره دَ بَلِه نیکُوکارا و بَدکارا مُوبارَنه۔

⁴⁶اگه تنها کسای ره دوست دَشته بَشِید که شُمو ره دوست دَره، شُمو چِی اَجر دَرِید؟ آیا مالیه‌گِیرا ام امی کار ره نَمُوکُنه؟

⁴⁷اگه تنها بِرارون خُو ره سلام بِدِید، شُمو از دِیگرو کده چِی زیادی دَرِید؟ آیا حتیٰ مردُمای غَیرِ یهُود ام امی کار ره نَمُونه؟

⁴⁸پس شُمو کامِل بَشِید، امُو رقمِ که آتِه آسمانی شُمو کامِل اَسته۔