Read Hazaragi متی 7 Bible Online

متی 7 - Hazaragi bible

متی 7

¹دَ باره دِیگرو قضاوَت نَکُنِید تا قضاوَت نَشُنِید۔

²چُون هر رقمِ که شُمو دَ بارِه دِیگرو قضاوَت کُنِید، امُو رقم دَ بارِه شُمو قضاوَت مُوشه؛ و قد هر مَنَکِ که اندازه کُنِید، قد امزُو بَلدِه شُمو اندازه مُوشه۔

³چرا پرِ کاه ره دَ چِیمِ بِرار خُو مِینگری، ولے از دِستَک‌چیوی که دَ چِیمِ خود تُو اَسته، بےخبری؟

⁴یا چِطور مِیتنی که دَ بِرار خُو بُگی، ’مَره بیل که پرِ کاه ره از چِیم تُو بُر کنُم‘ دَ حالِیکه دَ چِیمِ خود تُو دِستَک‌چیو اَسته؟

⁵او ریاکار، اوّل دِستَک‌چیو ره از چِیمِ خود خُو بُر کُو، اوخته خُوبتَر مِینگری و مِیتنی پرِ کاه ره از چِیمِ بِرار خُو بُر کُنی۔

⁶چِیزای ره که مُقَدَّس اَسته، دَ سگا نَدِید و مُرواری های خُو ره دَ پیشِ خُوگا پورته نَکُنِید۔ نَشُنه که خُوکا مُرواری ها ره پایمال کُنه و سگا دَور خورده شُمو ره پاره پاره کُنه۔

⁷طلب کُنِید و دَز شُمو دَده مُوشه؛ بُپالِید و شُمو پَیدا مُونِید؛ ٹَخ ٹَخ کُنِید که درگه بَلدِه شُمو واز مُوشه؛

⁸چُون هرکسی که طلب کُنه، دَ دِست میره و هرکسی که بُپاله، پَیدا مُونه و هرکسی که ٹَخ ٹَخ کُنه، درگه بَلدِه شی واز مُوشه۔

⁹آیا دَ مینکل شُمو اُوطور کسی اَسته که اگه باچِه شی ازُو نان طلب کُنه، اُو دَزشی سنگ بِدیه؟

¹⁰و یا اگه ماھی طلب کُنه، دَزُو مار بِدیه؟

¹¹پس اگه شُمو که آدمای شرِیر اَستِید، مُوفامِید که چِی رقم تُحفه های خُوب ره دَ بچکِیچای خُو بِدِید، چِیقس کَلوتَر آتِه شُمو که دَ آسمو اَسته، چِیزای خُوب ره دَ کسای مِیدیِه که از شی طلب مُونه!

¹²پس هرچِیزی که میخاھِید مردُم دَز شُمو انجام بِدیه، شُمو ام امُو چِیز ره بَلدِه ازوا انجام بِدِید؛ چُون اینَمی اَسته خُلاصِه تَورات و نوِشته های پَیغمبرا۔

¹³از درگِه تنگ داخِل شُنِید؛ چُون درگِه که کَٹه و راهِ که پِیراخ اَسته دَ نابُودی آخِر مُوشه و کسای که دَزشی داخِل مُوشه کَلو یَه۔

¹⁴مگم درگِه که تنگ و راهِ که مُشکِل اَسته، اُو دَ زِندگی آخِر مُوشه و کسای که اُو ره پَیدا مُونه کم اَسته۔

¹⁵از پَیغمبرای دروغی اِحتیاط کُنِید چراکه دَ کالای گوسپو دَ پیش شُمو مییه، ولے دَ باطِن گُرگای دَرِنده اَسته۔

¹⁶اُونا ره از میوه های ازوا مِینَخشِید۔ آیا انگُور از بُوتِه خار و انجِیر از بُوتِه جارُو چِینده مُوشه؟ نَه!

¹⁷دَ امزی رقم، ھر دِرختِ خُوب میوِه خُوب مِیدیه و هر دِرختِ بَد میوِه شی بَد اَسته۔

¹⁸دِرختِ خُوب نَمِیتنه میوِه بَد بِدیه و دِرختِ بَد ام نَمِیتنه که میوِه خُوب بِدیه۔

¹⁹هر دِرختِ که میوِه خُوب نَدیه، قطع شُده دَ آتِش اَندخته مُوشه۔

²⁰پس دَ امزی طرِیقه، شُمو اُونا ره از میوه ھای ازوا مِینَخشِید۔

²¹نَه هرکسی که مَره ’ یا مَولا، یا مَولا‘ بُگیه دَ پادشاهی آسمو داخِل مُوشه، بَلکِه تَنھا کسی که اِرادِه آتِه مَره که دَ آسمو اَسته، دَ جای بیره۔

²²دَ امزُو روز غَدر کسا دَز مه مُوگیه، ’ یا مَولا، یا مَولا، آیا مو دَ نامِ ازتُو نَبُوَت نَکدی و دَ نامِ ازتُو جِنیات ره بُر نَکدی و دَ نامِ ازتُو مُعجزای کَلو نَکدی؟‘

²³اوخته ما دَزوا واضح مُوگُم که ’ما هرگِز شُمو ره نَشِنَختُم۔ از پیشِ مه دُور شُنِید، او بَدکارا!‘

²⁴پس هرکسی که امی تورای مَره بِشنَوه و دَزوا عمل کُنه، رقمِ آدمِ دانای اَسته که خانِه خُو ره دَ بَلِه سنگ آباد کده۔

²⁵بارِش بارِید، سیل ها اَمَد و باد ها پُف کده امُو خانه ره زَد، مگم اُو چَپه نَشُد، چراکه تادَو شی دَ بَلِه سنگ ایشته شُدُد۔

²⁶ولے هرکسی که تورای مَره بِشنَوه و دَزوا عمل نَکُنه، رقمِ آدمِ نادانی اَسته که خانِه خُو ره دَ بَلِه ریگ آباد کده۔

²⁷بارِش بارِید، سیل ها اَمَد و باد ها پُف کده امُو خانه ره زَد و اُو چَپه شُد و خرابی شی غَدر کَلو بُود۔“

²⁸وختِیکه عیسیٰ امی تورا ره خلاص کد، مردُم از تعلِیم شی حَیرو مَند،

²⁹چُون اُو رقمِ کسی که صاحبِ قُدرت-و-اِختیار بَشه دَزوا تعلِیم دَد، نَه رقمِ عالِمای دِین۔