Read Hazaragi متی 8 Bible Online

متی 8 - Hazaragi bible

متی 8

¹وختِیکه عیسیٰ از کوه تا اَمَد، یگ جمعیتِ کٹه از پُشتِ ازُو رَیی شُد۔

²دَ امزُو لحظه یگ آدمِ کولی‌گِرِفته اَمَد و دَ پیشِ ازُو زانُو زَده گُفت: ”یا مَولا، اگه تُو بِخاهی، مِیتنی مَره پاک کنی۔“

³عیسیٰ دِست خُو ره دِراز کد و دَ بَلِه شی ایشته گُفت: ”ما میخایُم، پاک شُو۔“ فَوری مَرَضِ کولی ازُو پاک شُد۔

⁴اوخته عیسیٰ دَزُو گُفت: ”توخ کُو که دَزی باره دَ کس چِیزی نَگی، بَلکِه بورُو خود ره دَ پیشوا نِشو بِدی و هدیِه‌ ره که مُوسیٰ اَمر کده، تقدِیم کُو تا بَلدِه ازوا یگ شاهِدی بَشه۔“

⁵وختی عیسیٰ دَ کَفرناحُوم داخِل شُد، یگ قومَندانِ رُومی پیش شی اَمَد و عُذر-و-زاری کده دَزُو گُفت:

⁶”یا مَولا، خِدمتگار مه شَل شُده دَ خانه اُفتَده و غَدر دَ رَنج-و-عذاب اَسته۔“

⁷عیسیٰ دَزُو گُفت: ”ما اَمَده اُو ره شفا مِیدیُم۔“

⁸مگم قومَندان دَ جواب شی گُفت: ”یا مَولا، ما لایقِ ازی ره نَدرُم که دَ زیرِ چَتِ خانِه مه بیی؛ بَلکِه فقط یگ کلِمه بُگی و خِدمتگار مه شفا پَیدا مُونه۔

⁹چُون خود مه آدمِ زیرِ اَمر اَستُم و عَسکرا زیرِ اَمرِ ازمه اَسته؛ وختی دَ یگ شی مُوگُم، ‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎’بورُو!‘ اُو موره و دَ دِیگِه شی مُوگُم ’بیه!‘ اُو مییه و دَ غُلام خُو مُوگُم ’اینی کار ره بُکُو!‘ اُو مُوکُنه۔“

¹⁰وختِیکه عیسیٰ اِی تورا ره شِنِید، تعجُب کد و دَ جمعیَتی که از پُشت شی میمَد گُفت: ”ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، دَ مینکلِ مردُمِ اِسرائیل امی رقم ایمان پَیدا نَکدیم۔

¹¹ما دَز شُمو مُوگُم که غَدر کسا از شَرق و غَرب مییه و قد اِبراهِیم و اِسحاق و یعقُوب دَ پادشاهی آسمو دَ یگ دِستَرخو مِیشِینه،

¹²مگم بچکِیچای امزی پادشاهی دَ ترِیکی بُرو پورته مُوشه، دَ جایی که چخرا و دَندوخَیی اَسته۔“

¹³اوخته عیسیٰ دَ قومَندانِ رُومی گُفت: ”بورُو، دَ مُطابِقِ ایمان تُو دَز تُو دَده شُنه۔“ و دَ امزُو لحظه خِدمتگارِ ازُو شفا پَیدا کد۔

¹⁴وختی عیسیٰ دَ خانِه پِطرُس رفت، دِید که خُسُرمادر شی تاو کده و دَ جاگه خاو اَسته۔

¹⁵عیسیٰ دِست خُو ره دَ بَلِه دِست ازُو ایشت و تاو اُو ره ایله کد و اُو باله شُده دَ خِدمتِ ازوا مَشغُول شُد۔

¹⁶وختِیکه شام شُد، غَدر جِندیا ره دَ پیشِ عیسیٰ اَوُرد و اُو قد گُفتونِ یگ کلِمه اَرواحِ ناپاک ره بُر کد و تمامِ ناجورا ره شفا دَد۔

¹⁷دَ امزی رقم چِیزی که دَ وسِیلِه اشعیای نَبی گُفته شُدُد پُوره شُد: ”اُو ضَعِیفی های مو ره گِرِفت و ناجوری های مو ره دُور کد۔“

¹⁸وختِیکه عیسیٰ جمعیتِ کٹه ره دَ گِرد خُو دِید، اَمر کد که دَ اُو طرفِ دریا تیر شُنه۔

¹⁹دَمزُو غَیت یگ عالِمِ دِین پیش اَمَده گُفت: ”اَی اُستاد، هر جای که بوری ما از پُشت تُو مییُم۔“

²⁰عیسیٰ دَز شی گُفت: ”روباه ھا غار دَره و مُرغَکوی آسمو وور، مگم «باچِه اِنسان» جای بَلدِه سر ایشتو ام نَدَره۔“

²¹یگِ دِیگه از جَمِ یارای شی دَزُو گُفت: ”یا مَولا، مَره بیل که اوّل رفته آتِه خُو ره دَفن کنُم۔“

²²لیکِن عیسیٰ دَزُو گُفت: ”از پُشتِ ازمه بیه و بیل که مُرده ها، مُرده های خُو ره دَفن کُنه۔“

²³بعد ازُو عیسیٰ دَ کشتی سوار شُد و یارای شی از پُشتِ ازُو رفت۔

²⁴بےبلغه یگ طوفانِ شَدِید دَ دَریا پَیدا شُد، دَ اَندازِه که جَلپه های دَریا کِشتی ره مُوپوشَند۔ مگم عیسیٰ خاو بُود۔

²⁵اوخته، یارا رفته عیسیٰ ره بیدار کد و گُفت: ”یا مَولا، مو ره نِجات بِدی! مو نابُود مُوشی!“

²⁶عیسیٰ دَزوا گُفت: ”اَی کم ایمانا، چرا اِیقَس ترس خوردِید؟“ اوخته اُو باله شُد و دَ بَلِه باد و دریا ھَیبَت کد و آرامِشِ کامِل بَرقَرار شُد۔

²⁷و اُونا حَیرَت کده قد یگدِیگِه خُو گُفت: ”اِی چِی رقم آدم اَسته که حتیٰ باد و دریا از اَید شی مُوشه!“

²⁸وختِیکه عیسیٰ دَ اُو طرفِ دریا دَ سرزمِینِ گدَریا رسِید، دُو آدمِ جِندی از قدِ قبرا بُر شُده قد ازُو رُوی دَ رُوی شُد۔ اُونا اُوقَس خطرناک بُود که هیچ کس نَمِیتنِست ازُو راه تیر شُنه۔

²⁹اوخته امُو جِندیا چِیغ زَده گُفت: ”تُو دَز مو چِی غَرَض دَری، اَی باچِه خُدا؟ آیا تُو دَ اِینجی اَمَدے که پیش از وخت مو ره عذاب کُنی؟“

³⁰کم وری دُورتر ازوا یگ گلِه کٹِه خُوک ها مِیچَرِید۔

³¹اوخته جِنیات دَ پیشِ عیسیٰ عُذر-و-زاری کده گُفت: ”اگه مو ره بُر مُونی، مو ره دَ داخلِ گلِه خُوک ها رَیی کُو۔“

³²عیسیٰ دَزوا گُفت: ”بورِید!“ اوخته اُونا بُر شُده دَ پوستِ خُوک ها داخِل شُد و فَوراً تمامِ گلّه از دامَنِه تِپه دَ مَنِه دریا هُجُوم بُرد و دَ مَنِه آو غَرق شُده مُرد۔

³³، چوپونای خُوک ها دُوتا کده دَ شار رفت و تمامِ امزُو واقِعه و قِصِّه جِندیا ره بَلدِه مردُم نقل کد۔

³⁴اوخته تمامِ مردُمِ شار بُرو اَمَد تا عیسیٰ ره بِنگره۔ و غَیتِ که اُو ره دِید، دَزُو عُذر کد که مَنطقِه ازوا ره ایله کده بوره۔