Read Hiligaynon Psalms 104 Bible Online

Psalms 104 - Hiligaynon bible

Psalms 104

¹Pagdayaw sa Dios nga Manunuga Dapat dayawon ko gid ang Ginoo. Ginoo nga akon Dios, gamhanan ka gid. Ang imo pagkadungganon kag pagkahalangdon daw amo ang imo bayo.

²Ginatabunan mo ang imo kaugalingon sang kasanag nga daw sa bayo kag ginahumlad mo ang langit nga daw sa tolda.

³Ginpatindog mo ang imo puluy-an sa ibabaw pa sang kahawaan. Ginahimo mo ang mga panganod nga imo karwahe, kag nagasakay ka nga ginapalid sang hangin.

⁴Ginahimo mo ang hangin nga imo mga mensahero, kag ang nagadabdab nga kalayo nga imo mga suluguon.

⁵Ginpahamtang mo ang kalibutan sa iya nga pundasyon, kag indi ini mauyog hasta san-o.

⁶Gintabunan mo ang kalibutan sang tubig nga daw sa panapton, kag naglapaw ini sa mga bukid.

⁷Sa imo nga pagsabdong nga nagadaguob, naghawa ang tubig.

⁸Kag nag-ilig sila sa mga bukid kag sa mga patag, kag sa iban pa nga mga lugar nga ginpreparar mo para sa ila.

⁹Ginbutangan mo sila sang mga dulunan nga indi nila malapawan, agod indi nila liwat matabunan ang kalibutan.

¹⁰Ginpailig mo ang mga tuburan sa mga ililigan sang tubig, kag nag-ilig ang tubig sa gin-utlan sang mga bukid.

¹¹Gani ang tanan nga talunon nga mga sapat, pati ang talunon nga mga asno, makainom.

¹²Kag malapit didto sa tubig, nagapugad ang mga pispis sa mga sanga kag nagakanta.

¹³Halin sa imo puluy-an sa langit, ginapaulanan mo ang mga bukid. Kag tungod sa sining imo ginahimo, nagabaton sang pagpakamaayo ang kalibutan.

¹⁴Ginapatubo mo ang mga hilamon para sa mga kasapatan, kag ang mga tanom para sa mga tawo agod may kalan-on sila halin sa mga patubas—

¹⁵may bino nga makalipay sa ila, may lana nga makapahining sang ila guya, kag may tinapay nga makapabaskog sa ila.

¹⁶Natubigan sing maayo ang imo mga kahoy nga sedro sa Lebanon nga imo mismo gintanom.

¹⁷Nagapugad ang mga pispis sa sina nga mga kahoy; ang mga pispis nga dugwak nagapugad sa mga kahoy nga abeto.

¹⁸Ang talunon nga mga kanding nagaestar sa mataas nga mga bukid, kag ang mga sapat nga badier nagapanago sa mga kabatuhan.

¹⁹Gintuga mo ang bulan bilang palatandaan sang panahon; kag ang adlaw ginapasalop mo sa husto nga oras.

²⁰Ginhimo mo ang kadulom; kag kon gab-i nagaguluwa ang madamo nga mga sapat sa kagulangan.

²¹Nagangurob ang mga leon samtang nagapangita sang ila pagkaon nga ginahatag mo sa ila.

²²Kag kon magbutlak na ang adlaw nagabalik sila sa ila palanaguan kag didto nagaluko.

²³Ang mga tawo iya nagaguwa sa ila mga balay sa pag-obra hasta magsirom.

²⁴Ginoo, kadamo sang imo mga ginhimo. Ginhimo mo sila tanan suno sa imo nga kaalam. Ang kalibutan puno sang imo mga ginhimo.

²⁵Ang dagat puwerte kalapad, kag may madamo ini nga mga tinuga nga indi maisip, dalagko kag magagmay.

²⁶Ang mga barko nagapakadto-pakari dira, kag dira man nagalangoy-langoy ang dragon nga Leviatan nga imo gintuga.

²⁷Ang tanan nga buhi nga tinuga nagasalig sa imo sang ila pagkaon sa tion nga kinahanglan nila.

²⁸Ginahatagan mo sila sang pagkaon kag ginakaon nila, kag nagakabusog sila.

²⁹Pero kon pabay-an mo sila, nagakahadlok sila; kon kuhaon mo ang ila ginhawa, nagakapatay sila kag nagabalik sila sa duta nga amo ang ila ginhalinan.

³⁰Nagakatuga sila kon hatagan mo sila sang ginhawa. Sa sina nga paagi ginahatagan mo sang bag-o nga mga tinuga ang kalibutan.

³¹Kabay pa nga ang imo gahom, Ginoo, magapadayon sa wala sing katapusan. Kabay pa nga magkalipay ka sa imo mga ginhimo.

³²Kon tulukon mo ang kalibutan, nagatay-og ini. Kon tandugon mo ang mga bukid, nagaaso ini.

³³Magakanta ako sa Ginoo sa bug-os ko nga kabuhi. Magakanta ako sang mga pagdayaw sa akon Dios samtang nagakabuhi ako.

³⁴Kabay pa nga malipay siya sa akon pagpamalandong. Magakalipay ako sa Ginoo;

³⁵pero ang mga malaot kag makasasala laglagon sa kalibutan kag indi na sila makita pa. Dapat dayawon ko gid ang Ginoo. Dayawa ang Ginoo!