Read Hiligaynon Jeremiah 4 Bible Online

Jeremiah 4 - Hiligaynon bible

Jeremiah 4

¹Nagsiling ang Ginoo, “O Israel, kuntani magbalik ka na sa akon. Kon isikway mo ang imo makangilil-ad nga mga dios-dios kag indi ka na magbiya sa akon,

²kag kon magsumpa ka sa akon lang ngalan kag magkabuhi nga masaligan, husto kag matarong, mangin pagpakamaayo ka sa mga nasyon, kag padunggan ka nila.”

³Amo ini ang ginasiling sang Ginoo sa katawhan sang Juda kag Jerusalem: “Bag-uha ninyo ang inyo kaugalingon, pareho bala nga daw mag-arado kamo sang inyo duta nga wala pa maarado. Kag indi pag-isabwag ang inyo maayo nga binhi sa tunukon nga mga hilamon.

⁴Bag-uha ninyo ang inyo tagipusuon sa atubangan sang Ginoo, kamo nga katawhan sang Juda kag Jerusalem, kay kon indi, maagom ninyo ang akon kaakig pareho sang kalayo nga indi mapatay tungod sa kalautan nga inyo ginpanghimo.

⁵Ang Silot nga Magaabot sa Juda “Silinga ang Juda kag Jerusalem nga patunugon nila ang budyong sa bug-os nga duta! Isinggit sing mabaskog nga magpalagyo sila kag mapanago sa napaderan nga mga banwa.

⁶Magpahibalo ka sa mga taga-Jerusalem nga magpalagyo sila gilayon, kay magapadala ako sang puwerte nga kalaglagan halin sa aminhan.”

⁷Nagguwa na sa pagsalakay ang manuglaglag sang mga nasyon pareho sang isa ka leon nga nagguwa sa iya palanaguan. Nakahalin na siya sa iya lugar sa paglaglag sang inyo duta. Ang inyo mga banwa magakalaguba hasta nga indi na ini maestaran.

⁸Gani magsuksok kamo sang sako sa pagpakita sang inyo pagpangasubo. Maghilibion kamo kay ara pa gihapon ang puwerte nga kaakig sang Ginoo sa aton.

⁹Nagsiling ang Ginoo, “Sa sina nga adlaw, ang hari kag ang iya mga opisyal madulaan sang kaisog, ang mga pari maurungan, kag ang mga propeta matingala gid.”

¹⁰Dayon nagsiling ako, “O Ginoong Dios, nadayaan gid ang mga tawo sa imo ginsiling sadto, kay nagpromisa ka sang kalinong sa Jerusalem. Pero ang espada gali handa na sa pagpatay sa ila.”

¹¹Magaabot ang tion nga magasiling ang Ginoo sa katawhan sang Jerusalem, “Magahuyop ang mainit nga hangin halin sa mahawan nga mga bukid sa desierto pakadto sa akon katawhan. Pero indi para makapahangin sila sang ila mga trigo.

¹²Ining tama kabaskog nga hangin naghalin sa akon. Karon, ihambal ko na ang akon silot sa ila.”

¹³Tan-awa! Ang aton kaaway nagapadulong nga daw sa mga panganod. Ang iya mga karwahe daw sa buhawi, kag ang iya mga kabayo madasig pa sang sa mga agila. Kaluluoy kita! Malaglag gid kita.

¹⁴“Mga taga-Jerusalem, tinlui ang inyo tagipusuon sa kalautan agod maluwas kamo. Hasta san-o kamo maghunahuna sang malaot?

¹⁵Ang inyo kalaglagan ginpahibalo sang mga mensahero halin sa Dan kag sa mga kabukiran sang Efraim.

¹⁶Ginsugo sila nga paandaman ang mga nasyon kag ang Jerusalem nga may nagasalakay nga mga soldado halin sa malayo nga lugar nga nagapanghangkat sang inaway batok sa mga banwa sang Juda.

¹⁷Ginalibutan nila ang Jerusalem pareho sang mga tawo nga nagabantay sang uma, tungod kay kamo nga mga taga-Jerusalem nagrebelde sa akon.

¹⁸Ang inyo mismo batasan kag pagginawi amo ang nagdala sini sa inyo. Amo ini ang inyo silot. Daw ano ini kasakit! Daw ginbuno ang inyo tagipusuon.”

¹⁹Naghibi si Jeremias para sa Iya Kasimanwa Puwerte ang akon kasakit. Indi ko ini maagwanta! Puwerte gid ang akon pag-ugayong. Ang dughan ko nagakubakuba kag indi ako mapahamtang. Kay nabatian ko ang tunog sang budyong kag ang singgit sang inaway.

²⁰Nagasulunod-sunod lang ang kalaglagan. Ang bug-os nga duta nagkalaguba. Bisan ang akon mga tolda naguba gilayon, kag ang mga kurtina sini nagkalagisi.

²¹Hasta san-o ko pa bala makita ang bandera sang inaway kag mabatian ang tunog sang budyong?

²²Nagsiling ang Ginoo, “Buang-buang ang akon katawhan; wala sila makakilala sa akon. Mga balingag sila nga mga kabataan; indi sila makaintiendi. Sagad sila maghimo sang kalautan, pero indi sila makahibalo maghimo sang maayo.”

²³Ang Palanan-awon ni Jeremias Parte sa Manug-abot nga Kalaglagan Nakita ko ang kalibutan kag wala ini sing porma kag mahawan. Nakita ko man ang kalangitan kag wala ini sing kasanag.

²⁴Nakita ko nga ang mga bukid nagauyog.

²⁵Nakita ko man nga wala sing mga tawo, kag ang tanan nga pispis naglulupad palayo.

²⁶Nakita ko nga ang mapatubason nga duta nangin desierto. Ang tanan nga banwa nalaglag tungod sa puwerte nga kaakig sang Ginoo.

²⁷Amo ini ang ginasiling sang Ginoo: “Ang bug-os nga duta magakalaguba, pero indi ko ini paglaglagon sing bug-os.

²⁸Ang kalibutan magapangasubo kag ang kalangitan magadulom, kay nahambal ko na ang silot, kag indi ko na ini pagbawion pa. Nakadesisyon na ako kag indi na magbaylo ang akon hunahuna.”

²⁹Sa gahod sang mga manugkabayo kag mga manugpana, nagpalalagyo sa kahadlok ang mga pumuluyo sang tagsa ka banwa. Ang iban nagpalalagyo sa kakahuyan, kag ang iban nagsaka sa mga kabatuhan. Ginbayaan ang tanan nga banwa kag wala na sing may nagaestar sa sini.

³⁰Ano ang ginahimo mo, Jerusalem, nga malapit na nga laglagon? Ngaa nagasuksok ka pa sang matahom nga bayo kag sang alahas? Ngaa nagapamutang ka pa sang kolorete sa imo mga mata? Ang imo pagpatahom wala na sing pulos. Ang imo mga hinigugma nga mga nasyon nga imo kadampig nagsikway na sa imo kag gusto ka nila nga patyon.

³¹Nabatian ko ang hibi kag ugayong, pareho sang isa ka babayi nga nagabata sang iya kamagulangan nga anak. Ini hibi sang mga pumuluyo sang Jerusalem nga daw nagalagas sang ila pagginhawa. Nagabayaw sila sang ila mga kamot kag nagasiling, “Kaluluoy sa amon; daw malipong na kami. Kay ara na ang amon mga kaaway nga magapatay sa amon.”