Read Hindi, Fiji Methiu 25 Bible Online

Methiu 25 - Hindi, Fiji bible

Methiu 25

¹“Swarag ke raaj i rakam hoi, jeise ek dafe das laṛki log ke sañghe bhais raha, jab ulog aapan tel ke batti le ke saadi meñ dulha se mile gain.

²Ulog meñ se paañch muurakh rahin aur paañch husiaar rahin.

³Jon muurakh laṛki log rahin, ulog batti to leen lekin uske sañghe aur tel nai leen.

⁴U paañch laṛki log jon husiaar rahin, ulog aapan batti ke sañghe aur tel bhi leen.

⁵Jab dulha ke aay meñ deri bhais, tab ulog uñghaay lagin aur soy gain.

⁶Achaanak aadha raat meñ koi chillaay ke bolis, ‘Dulha aay gais! Aao aur usse milo!’

⁷Tab u laṛki log uṭhin aur aapan aapan batti taiyaar karin.

⁸U muurakh laṛki log husiaar laṛki log se bolin, ‘Hamme aapan tel meñ se kuchh tel deo, kaahe ke hamaar batti bute waala hei.’

⁹Lekin u samajhdaar laṛki log bolin, ‘Nai, i hamaar aur tumhaar waaste puura nai hoi. Jaao aur aapan waaste tel khareedo.’

¹⁰Jab ulog tel khareede ke waaste chala gain, tab dulha aay gais, aur jon taiyaar rahin, saadi meñ chala gain, aur palla band hoi gais.

¹¹Baad meñ u muurakh laṛki log tel leke lauṭin aur jor jor se bolaain, ‘E guru, E guru hamaar waaste palla kholo!’

¹²Dulha bolis, ‘Ham tumme nai janta!” ’

¹³Yeeshu bolis, “Yahi khaatir hardam taiyaar raho! Tum nai janta kon ṭaaim aur kon roj i sab hoi.”

¹⁴“Swarag ke raaj i rakam bhi hei jab ek admi ghuume gais aur aapan sab sampati teen naukar ke haath meñ chhoṛ dees.

¹⁵U admi jaanat raha ki u teeno kon kon cheej kare sake hei. Pahila ke u paañch hajaar sona ke sikka dees, dusra ke dui hajaar aur tisra ke ek hajaar. Aur u ghuume chala gais.

¹⁶Jiske paañch hajaar mila raha, u jurte jaay ke biznes meñ lagaay dees aur paañch hajaar aur kamaais.

¹⁷Yahi rakam jiske dui hajaar mila raha, u bhi dui hajaar aur kamaais.

¹⁸Lekin jiske ek hajaar mila raha, u jaay ke jameen khod ke usman aapan maalik ke peisa lukaay dees.

¹⁹Bahut din ke baad u naukar log ke maalik lauṭis aur aapan hisaab maañgis.

²⁰Tab jiske paañch hajaar mila raha, u paañch hajaar jon u kamaais raha, laay ke bolis, ‘Swaami, tum hamme paañch hajaar peisa dia raha. Dekho ham isse paañch hajaar aur kamaaya.’

²¹Uske maalik usse bolis, ‘Shaabaash! Tum achchha aur biswaas kare laayk naukar hei! Tumme ham thoṛa dia raha, lekin ab ham tumme baṛa jimmewaari dega. Aao aur hamaar khusi meñ bhaag leo.’

²²Jiske dui hajaar mila raha, u aay ke bolis, ‘Swaami, tum hamme dui hajaar dia raha. Dekho ham dui hajaar aur kamaay lia.’

²³Swaami usse bolis, ‘Shaabaash! Tum achchha aur samajhdaar naukar hei, ham tumme bahut baṛa kaam ke jimmewaari dega. Aao aur hamaar khusi meñ sañghe hoy leo!’

²⁴Tab jon naukar ke ek hajaar mila raha, u aay ke bolis, ‘E maalik, ham janta hei ki tum ketna kharaab hei, jahañ nai bota hei, huañ se kaaṭta hei aur jahañ nai bota hei huañ se baṭorta hei.

²⁵Yahi khaatir ham ḍar gaya aur jaay ke peisa ke maṭṭi meñ lukaay dia. Leo, i jon tumhaar hei, le leo.’

²⁶Uske maalik usse bolis, ‘Tum laizi aur koi kaam ke nai hei! Tum janta hei ki jahañ ham nai bota hei, huañ se kaaṭta hei, aur jahañ nai bota hei, huañ se baṭorta hei.

²⁷Tumme chaahat raha ki hamaar peisa benk meñ rakh de ke, aur ham aay ke aapan peisa ke biyaaj uṭhaay leta.’

²⁸Tab maalik bolis, ‘Ab isse u peisa bhi le leo, aur jis ke lage das hajaar hei, uske de deo!’

²⁹Kaahe ke jiske lage hei, uske aur bhi dewa jaai, aur uske lage aur hoy jaai. Lekin jiske lage nai hei, usse u bhi le lewa jaai, jon uske lage hei.

³⁰I bekaar naukar ke bahire añdhiyaar meñ feñk deo, jahañ pe rowe aur daañt peese ke hei.”

³¹“Jab Manush ke laṛka aapan mahima meñ aai aur sab ainjals uske sañghe aiheñ, to u aapan raajsi (royal) siñghaasan pe beiṭhi.

³²Sab jaati ke log uske saamne laawa jaai, aur u ulog ke alag kari, jeise ek shepaḍ, bheṛa aur bakri ke alge kare hei.

³³U bheṛa ke aapan raaiṭ saaiḍ aur bakri ke aapan lefṭ saaiḍ kari.

³⁴Tab raaja aapan raaiṭ saaiḍ beiṭha log se boli, ‘E hamaar Pita ke achchha log, aao, u raaj ke apnaao jon dunia ke banaay se pahile tumhaar waaste taiyaar kara gais raha.

³⁵Kaahe ke jab ham bhuuka raha, tum hamme kuchh khaay ke dia raha. Ham pyaasa raha, aur tum hamme paani piaaya. Ham hiañ ke nai raha, lekin tum hamme welkam kara.

³⁶Ham nañge raha, tum hamme kapṛa pahinaaya, bimaar raha, tum hamaar dekh bhaal kara, jel meñ raha, tum hamme mile aaya.

³⁷Tab ulog jon Prabhu ke khusi karin raha puuchhi, ‘Prabhu, ham tumme kab bhuuka dekha aur khaana dia, ya pyaasa dekha aur paani piaaya?

³⁸Aur ham kab anjaan admi ke dekha aur welkam kara, nañga ke dekh ke kapṛa pahinaaya?

³⁹Ham kab tumme bimaar dekha ya jel meñ dekh ke tumme mile aaya?’

⁴⁰Is pe raaja ulog ke jawaab dei, ‘Ham tumme bataata hei ki jon kuchh tum hamaar chhoṭa se chhoṭa bhaiya log meñ se koi ke sañghe kara, u hamaar sañghe kara!’

⁴¹Tab raaja ulog jon lefṭ meñ rahin usse boli, ‘Ham se duur hoy jaao! Tumme Parmeshwar ke saraap hei. Huañ jaao jahañ kabhi nai bute waala aagi hei, jon saitaan aur uske duut ke waaste taiyaar kara gais hei!

⁴²Ham bhuuka raha, tum hamme kuchh khaay ke nai dia, pyaasa raha, tum hamme paani nai piaaya.

⁴³Anjaan admi raha, tum hamme aapan ghar meñ jagha nai dia, nañge raha, tum hamme kapṛa nai pahinaaya, bimaar raha aur jel meñ raha, tum hamme dekhe nai aaya.’

⁴⁴Ispe ulog usse puuchhi, ‘Prabhu, ham kab tumme bhuuka ya pyaasa, ya anjaan admi ya nañge ya bimaar, ya jel meñ dekha aur sewa nai kara?’

⁴⁵Tab raaja ulog ke jawaab dei, ‘Ham tumme bataata hei ki tum hamaar log ke madat nai kara chaahe u ketna chhoṭa naa hoiyeñ, tab tum hamaar sañghe bhi nai kara.” ’

⁴⁶Tab Yeeshu bolis, “Ulog ke umar bhar ke saja mili. Lekin jon Parmeshwar ke khusi karis hei, ulog ke anant jeewan mili.”