Read Hindi, Fiji Luuk 11 Bible Online

Luuk 11 - Hindi, Fiji bible

Luuk 11

¹Ek roj ek jagha pe Yeeshu preya karat raha, tab uske ek chela usse bolis, “Prabhu, hamme preya kare ke sikhaao wahi rakam jeise Yuhanna aapan chela log ke sikhaais raha.”

²Yeeshu usse bolis, “Jab tum preya karo, to bolo, ‘E Pita, madat kar ki tumhaar naam pawitr maana jaay, aay ke aapan raaj banaao.

³Hamaar din bhar ke roṭi, hardam hamme dena.

⁴Hamaar paap ke maafi karna, Jeise ham u sab ke maaf karta hei jon hamaar sañghe kharaab karis hei. Aur hamme ṭesṭ meñ nai laana.’ ”

⁵Tab Yeeshu aapan chela log se bolis, Maan lo tum meñ se ek aadha raat ke aapan dost ke lage gay aur bolis, ‘Dost, hamme teen roṭi deo.

⁶Hamaar ek dost hamaar ghare ghuume aais hei, lekin uske khaatir hamaar lage kuchh khaana nai hei!’

⁷Aur maan lo u dost ghar meñ se bole, ‘Hamme tang nai karo! Palla band hei, aur hamaar sab laṛkan aur ham sota hei. Aur ham uṭh ke tumme kuchh nai de sakta.’

⁸U tumhaar dost hei, fir bhi u uṭh ke tumme roṭi nai de hei. Lekin agar tum sarmaayga nai aur fir se usse mañgte rahega, tab u jaruur uṭh ke tumme jetna tum maañgega, otna dei.

⁹Yahi kaaran ham tum se bolta hei, maañgo to tumme mili, khojo to tum paayga, nok karo to tumhaar khaatir khola jaai.

¹⁰Kaahe ki jon koi maañgi, uske mili, jon khoji, u paai, aur jon nok kari, uske khaatir khola jaai.

¹¹Tum meñ se kon eisan baap hei ki jab tumhaar laṛka roṭi maañgi, to tum uske patthar dega, ya machhri maañgi to tum uske saañp dega?

¹²Tum meñ se kon aapan laṛka ke añḍa ke badle bichchhu dei?

¹³Tum kharaab hoy ke bhi aapan laṛkan ke achchha achchha cheej deta hei. To tumhaar swarag ke Pita se, agar koi Pawitr Aatma maañgi to u dewe ke waaste hardam taiyaar rahi.”

¹⁴Yeeshu ek dushṭ aatma, jon guuñgi rahi, ek admi ke bhittar se nikaaris. Aur jeisehiyeñ u guuñgi aatma nikar gais, u admi baat kare laga, aur huañ pe jon bheeṛ rahis, u sab ekdam hairaan hoy gais.

¹⁵Lekin kuchh admi log bolin, “I Baalazbul jon dushṭ aatma log ke agua hei, wahi iske sakti de hei ki i dushṭ aatma ke bahire nikaare sake!”

¹⁶Kuchh aur log bhi Yeeshu ke ṭesṭ kare maañgat rahin. Aur ulog asmaan se ek saain maañgin.

¹⁷Lekin Yeeshu jaanat raha ki ulog kon cheej soche hei, aur u bolis, “Ek raaj meñ jahañ sab koi ek dusra se jhagaṛe hei, u raaj ke naas hoy jaai. Aur ek ghar meñ jahañ jhagṛa hoy hei, uske bhi naas hoi.

¹⁸Agar saitaan apne meñ jhagṛa kare, to uske raaj keise chali? Tum log bolta hei ki ham Baalazbul ke sahaara se dushṭ aatma ke nikaarta hei.

¹⁹Agar ham Baalazbul ke sahaara se dushṭ aatma ke nikaarta hei, tab jon sab tumhaar pichchhe chale hei, u sab kiske sahaara se dushṭ aatma ke nikaare hei? Ulog bhi tum se yahi jaane maañgi.

²⁰Lekin agar ham Parmeshwar ke taagat se dushṭ aatma nikaarta hei, to Parmeshwar ke raaj tumhaar lage aay gais hei.

²¹Agar ek tagṛa admi apne aap hatiaar leke aapan ghar ke rakhwaali kare, to uske ghar baar bacha rahi.

²²Lekin agar ek usse bhi tagṛa admi aay ke uske haraay de, tab u wahi hatiaar jon pe ghar waala ke bharosa raha, sab leke chala jaai. Aur fir u luuṭmaari ke sab cheej baaṭ dei.

²³Jon hamaar sañghe nai hei, u hamaar agaiñsṭ hei. Agar tum hamaar sañghe anaaj nai baṭorta, tab tum uske chhitraata hei.”

²⁴“Jab ek dushṭ aatma ek admi meñ se nikre hei, tab u araam kare ke waaste ek jagha khoje hei. Aur jab uske weisan jagha nai mile hei, tab u bole hei, ‘Ham wahiñ lauṭ jaayga jahañ se ham nikra hei.” ’

²⁵Jab u huañ lauṭe hei, tab u ghar ke safa aur sab kuchh ṭheek ṭhaak dekhe hei,

²⁶aur tab u jaay ke apne se kharaab saat aur dushṭ aatma ke bolaay le hei, aur ghar meñ ghus jaay hei aur wahiñ rahe lage hei. Ab to u ghar ke admi ke dasa to pahile se bhi aur kharaab hoy jaay hei.

²⁷Jab Yeeshu baat karat raha, to bheeṛ meñ se ek aurat bol paṛi, “Khus kismat hei u aurat jon tumme peida karke baṛa karis hei!”

²⁸Lekin Yeeshu bolis, “I sach hei, lekin ulog khush kismat hei jon Parmeshwar ke vachan sune hei aur uspe chale hei!”

²⁹Jeise jeise bheeṛ jaada hote raha, Yeeshu aage bolte raha, “I jamaana ke log bahut kharaab hei, tum sab khali saain khojta hei, aur ilog ke to khali Jona ke saain ke chhoṛ ke aur koi saain nai mili.

³⁰Jeise Jona, Ninweh ke log ke khaatir ek saain raha, wahi rakam Manush ke laṛka bhi i jamaana ke log ke waaste saain hoi.

³¹Jab nyaay ke roj aai, tab saauth ke raani, Sheeba, i jamaana ke log ke beech meñ khaṛi hoy ke ulog pe dos lagaai, kaahe ke u bahut duur se Soloman ke gyaan ke baat sune aais hei, lekin hiañ to u hei jon Soloman se bhi baṛa hei.

³²Ninweh ke log bhi tumhaar sañghe khaṛa hoy ke tum pe dos lagaai, kaahe ke ulog Jona ke updes sun ke apne aap ke badlin, lekin hiañ to u hei jon Jona se bhi baṛa hei.”

³³“Koi bhi batti jaraay ke pyaala ke nichche ya kahiñ aur chhipaay ke nai rakkhe hei, lekin uske aur uppar ke jagha pe rakkhe hei ki jisse jon koi bhi ghar meñ aai u laaiṭ dekhi.

³⁴Tumhaar aañkhi tumhaar deñhi ke roshni hei. Jab tumhaar aañkhi ṭheek hei, tab tumhaar deñhi roshni se bhara hei. Lekin agar tumhaar aañkhi achchha nai hei, tab tumhaar deñhi meñ bhi añdhera bhar jaay hei.

³⁵To shua rahna ki tumhaar jon roshni hei, u añdhera nai hoy jaay.

³⁶Jab tumhaar deñhi meñ roshni hei, tab koi bhi bhaag añdhera nai rahi, sab bagal khali añjora hee añjora rahi, wahi rakam jeise jab batti bara rahe hei, tab sab bagal añjora rahe hei”

³⁷Jab Yeeshu sab bol lees, tab ek Farisi uske aapan ghare khaana pe bolaais. Yeeshu jaay ke khaana khaay beiṭhis.

³⁸U Farisi hairaan rahe gais, jab dekhis ki khaana khaay se pahile Yeeshu aapan haath nai dhois.

³⁹Lekin Prabhu Yeeshu usse bolis, “E Farisi log, tum to bartan aur pyaala bahire se dhoy deta hei, lekin bhittar se to tum laalchi, aur dushṭ hei.

⁴⁰Tum muurakh log! Kaa Parmeshwar duuno bahire aur bhittar nai banaais?

⁴¹Lekin, jon bhi kuchh tumhaar lage hei, agar gareeb meñ baaṭ dega, to jon bhi kuchh tum karega usse Parmeshwar khusi rahi.

⁴²“Lekin E Farisi log! Tum pe haay! Tum pudeena, sudaab aur sab rakam ke masaala ke daswa bhaag to de deta hei, lekin tum log dhoka deta hei aur Parmeshwar se pyaar nai karta. Tum sab ke ek rakam dekho aur sab pe daya karo, aur aapan daswa hissa bhi deo.”

⁴³“E Farisi log! Afsos hei tumpe! Chech meñ tum sab se aage waala kursi mañgta hei, aur mañgta hei ki bajaar meñ sab koi tumme haath joṛ ke namaste kare.

⁴⁴Tumhaar waaste i ketna kharaab hei! Tum sab to ulog ke rakam hei, jon bina jaane kabar ke uppar se chal de hei.”

⁴⁵Ek Maozas ke kaanuun pe chale waala bolis, “E guru, eise baat bol ke to tum hamaar apmaan karta hei!”

⁴⁶Yeeshu jawaab dees, “Tum kaanuun maane waala log pe bhi bahut afsos hei! Kaahe ke tum, sab pe khuub bojha laad deta hei, aur madat kare ke waaste ek uñgri bhi nai uṭhaata.

⁴⁷Tum sach much museebat meñ hei. Kaahe ke tum u nabi log ke waaste kabar banaaya hei, jon ke tumhaar baap daada log hatya kar deen raha.

⁴⁸Tum sab sochta hei ki tum raaiṭ kaam karta hei, nai to tum ulog ke waaste kabar nai banaata jon ke tumhaar baap daada maar ḍaaris raha.”

⁴⁹Yahi sab tumhaar kharaab kaam ke kaaran, Parmeshwar ke buddhi bolis, “Ham tumhaar lage nabi aur chela log ke bhejega. Aur tum usman se kuchh ke to hatya kar dega aur baaki ke sataayga.

⁵⁰Yahi kaaran abhi tak jetna nabi ke khuun, dunia ke suru hoy se bhais hei, uske saja ab sab log ke mili.

⁵¹Isman Aibal se le ke Zekraaya ke khuun tak ke saja mila hei, jon ke hatya Parmeshwar ke ghar meñ bedi ke beech meñ bhais raha. Tum sab to jaruur iske saja bhuktega.”

⁵²“Tum kaanuun ke guru log ke khaatir ketna dukh ke baat hei! Tum to gyaan ke chaabhi apnaay lia hei, lekin bhittar khud nai jaata hei aur jon jaay maañge hei, uske bhi rokta hei.”

⁵³Jab Yeeshu huañ se jaay waala raha, tab Farisi aur ṭeecha log uske saja de ke soche lagin. Ulog Yeeshu se bahut cheej ke sawaal jawaab karin,

⁵⁴ki jisse ulog uske fasaay sake aur ulṭa baat pe pakaṛ le.