Read Íslenska Biblían, Icelandic Bible Jobsbók 14 Bible Online

Jobsbók 14 - Íslenska Biblían, Icelandic Bible bible

Jobsbók 14

¹Maðurinn, af konu fæddur, lifir stutta stund og mettast órósemi.

²Hann rennur upp og fölnar eins og blóm, flýr burt eins og skuggi og hefir ekkert viðnám.

³Og yfir slíkum heldur þú opnum augum þínum og dregur mig fyrir dóm hjá þér!

⁴Hvernig ætti hreinn að koma af óhreinum? Ekki einn!

⁵Ef dagar hans eru ákvarðaðir, tala mánaða hans tiltekin hjá þér, hafir þú ákveðið takmark hans, er hann fær eigi yfir komist,

⁶þá lít þú af honum, til þess að hann fái hvíld, svo að hann megi fagna yfir degi sínum eins og daglaunamaður.

⁷Því að tréð hefir von, sé það höggvið, þá skýtur það nýjum frjóöngum, og teinungurinn kemur áreiðanlega upp.

⁸Jafnvel þótt rót þess eldist í jörðinni, og stofn þess deyi í moldinni,

⁹þá brumar það við ilminn af vatninu, og á það koma greinar eins og unga hríslu.

¹⁰En deyi maðurinn, þá liggur hann flatur, og gefi manneskjan upp andann _ hvar er hún þá?

¹¹Eins og vatnið hverfur úr stöðuvatninu og fljótið grynnist og þornar upp,

¹²þannig leggst maðurinn til hvíldar og rís eigi aftur á fætur. Hann rumskar ekki, meðan himnarnir standa og vaknar ekki af svefninum.

¹³Ó að þú vildir geyma mig í dánarheimum, fela mig, uns reiði þinni linnir, setja mér tímatakmark og síðan minnast mín!

¹⁴Þegar maðurinn deyr, lifnar hann þá aftur? þá skyldi ég þreyja alla daga herþjónustu minnar, þar til er lausnartíð mín kæmi.

¹⁵Þú mundir kalla, og ég _ ég mundi svara þér, þú mundir þrá verk handa þinna.

¹⁶Því að þá mundir þú telja spor mín, eigi vaka yfir synd minni.

¹⁷Afbrot mín lægju innsigluð í böggli, og á misgjörð mína drægir þú hvítan lit.

¹⁸En eins og fjallið molnar sundur, er það hrynur, og kletturinn færist úr stað sínum,

¹⁹eins og vatnið holar steinana og vatnsflóðin skola burt jarðarleirnum, svo hefir þú gjört von mannsins að engu.

²⁰Þú ber hann ofurliði að eilífu, og hann fer burt, þú afmyndar ásjónu hans og rekur hann á brott.

²¹Komist börn hans til virðingar, þá veit hann það ekki, séu þau lítilsvirt, verður hann þess ekki var.Aðeins kennir líkami hans eigin sársauka, og sál hans hryggist yfir sjálfum honum.

²²Aðeins kennir líkami hans eigin sársauka, og sál hans hryggist yfir sjálfum honum.