Read Kitab Sutji, 1981 PURWANING DUMADI 23 Bible Online

PURWANING DUMADI 23 - Kitab Sutji, 1981 bible

PURWANING DUMADI 23

¹Bareng yuswane Ibu Sara wus satus pitu likur taun, -- iya samono iku yuswane Ibu Sara --

²Ibu Sara banjur seda ana ing Kiryat-Arba, yaiku Hebron ing tanah Kanaan. Rama Abraham tumuli lumebet lan ngadhuh-adhuh sarta muwuni Ibu Sara.

³Sawuse mangkono Rama Abraham tumuli jumeneng lan nilar garwane kang seda iku, sarta rembagan karo bani Het, pangandikane:

⁴“Kula punika tiyang ngamanca saha neneka wonten ing antawis panjenengan, keparenga kula nggadhahi pakuburan pamijen wonten ing tanah panjenengan punika, supados kula saged ngeteraken lan ngubur semah kula, ingkang tilar donya punika.”

⁵Wangsulane bani Het marang Rama Abraham:

⁶“Panjenengan mugi miyarsakaken atur kula, dhuh bendara! Panjenengan punika wonten ing tengah-tengah kula ngriki kados dene raja agung; milanipun sumangga ingkang seda kula aturi nyarekaken wonten pakuburan kula ingkang pilihan, mesthi boten wonten panunggilan kula ingkang kawratan, pakuburanipun panjenengan agem nyarekaken ingkang seda.”

⁷Rama Abraham banjur tumelung ana ngarepe bani Het, pendhudhuke tanah kono,

⁸sarta padha dipangandikani mangkene: “Manawi panjenengan sadaya sami sarujuk, kula ngubur tiyang kula ingkang tilar donya, sumangga kula aturi mirengaken rembag kula: kula mugi panjenengan tembungaken dhateng sadherek Efron bin Zohar,

⁹supados kula dipun paringana kagunganipun guwa ing Makhpela, ingkang kaprenah wonten in pungkasaning pasitenipun; guwa punika kaparingna dhateng kula sapintena reginipun, supados kenginga kula damel pakuburan pamijen wonten ing tengah panjenengan ngriki.”

¹⁰Ing nalika iku Efron mbeneri linggih ana ing satengahe bani Het. Efron wong Het mangsuli marang Rama Abraham keprungu dening wong-wong bani Het, dening kabeh wong kang padha nekani ing gapurane kutha,

¹¹ature: Sampun ta, dhuh bendara kula, panjenengan piyarsakaken atur kula punika: Pasitenipun dalah guwanipun ingkang wonten ngriku kula aturaken dhateng panjenengan, kula aturi ngagem; wonten ing sangajenging para tiyang bangsa kula, punika kula caosaken dhateng panjenengan; kula aturi nyarekaken ingkang seda.”

¹²Rama Abraham tumuli tumelung ana ing ngarepe pendhudhuk ing tanah kono,

¹³sarta ngandika marang Efron karungu dening wong-wong mau: “Manawi sami dhangan, mugi atur kula punika kapiyarsakna! Kula badhe ngaturaken arta pangaosipun pasiten, mugi karsaa nampeni, ingkang tilar donya lajeng badhe kula patak wonten ing ngriku.”

¹⁴Efron banjur mangsuli marang Rama Abraham, ature:

¹⁵“Ah, bendara! Kula aturi miyarsakaken atur kula: pasiten ingkang namung pangaos sekawan atus sekel selaka punika, rak sanes punapa-punapa tumrap kita. Bok ingkang seda tumunten panjenengan sarekaken kemawon.”

¹⁶Rama Abraham banjur ndhahar ature Efron, sarta Efron dibobotake dhuwit pangajine lemah kaya kang dipratelakake lan dirungu dening wong-wong bani Het mau, patang atus sekel selaka kang laku tumrape dagang.

¹⁷Mangkono palemahane Efron kang ana ing Makhpela, ing sawetane Mamre, palemahan dalah guwane kang ana ing kono, dalah sakehe wit-witan kang ana ing palemahan mau ing sawewengkone kabeh,

¹⁸iku kapasrahake dadi kagungane Rama Abraham sineksenan dening bani Het, dening wong-wong kang padha nekani ing gapurane kutha.

¹⁹Sawuse mangkono Rama Abraham banjur nyarekake Ibu Sara ana ing guwane palemahan ing Makhpela, ing sawetane Mamre, yaiku ing Hebron tanah Kanaan.

²⁰Mangkono palemahan dalah guwane kang ana ing kono kapasrahake dadi kagungane Rama Abrham dening bani Het, kadadekake pakuburan pamijen. [64†]