Read Kitab Sutji, 1981 PURWANING DUMADI 34 Bible Online

PURWANING DUMADI 34 - Kitab Sutji, 1981 bible

PURWANING DUMADI 34

¹Ing sawijining dina Dina anake wadon Lea patutan saka Yakub niliki bocah-bocah wadon ing nagara kono.

²Bareng kapirsan Sang Sikhem putrane Sang Prabu Hemor, wong agung Hewi, raja negara kono, tumuli diplajengake lan ditunggil sare nganggo dirodapeksa.

³Nanging Sang Sikhem banget kayungyune marang Dina, anake Yakub; sarta kasmaran banget marang bocah wadon mau, mulane tansah dibujuk sarana tembung manis.

⁴Banjur matur marang kang rama Sang Prabu Hemor, ature: “Lare estri punika panjenengan dalem pundhut dadosa semah kawula.”

⁵Anadene Yakub wus krungu yen Dina anake iku wus dirusuhi Sang Sikhem. Nanging anake lanang mbeneri lagi padha ngreksa raja-kayane ana ing ara-ara, dadine Yakub meneng bae ngenteni saulihe.

⁶Sang Prabu Hemor ramane Sang Sikhem, tumuli miyos manggihi Yakub karsa rerembagan.

⁷Nalika iku anak-anake Yakub mulih saka ing ara-ara, bareng krungu prakara iku banget lara atine sarta nepsu banget, marga Sang Sikhem wus nindakake pratingkah nistha tumrape wong Israel, marga ngrodapeksa marang anake wadon Yakub; patrap mangkono iku ora patut.

⁸Sang Prabu Hemor banjur rerembagan karo Yakub lan anak-anake: “Anak kula Sikhem punika sanget anggenipun kasmaran dhateng ingkang putra, mugi panjenengan paringaken supados dados semahipun,

⁹sarta sumangga sami bebesanan, ingkang putra putri sami kaparingna dhateng kula, saha anak-anak kula estri panjenengan pundhut mantu.

¹⁰Kula aturi dedalem sesarengan kaliyan kula, sawontenipun tanah kula sumanggakaken, kula aturi dedalem ing ngriki, kula aturi ndlajahi nagari punika kanthi merdika, saha kula aturi tetep dedalem wonten ngriki.”

¹¹Sang Sikhem banjur ngandika marang bapakne lan para sadulure Dina: “Kula mugi angsala sih wonten ngarsa panjenengan, kula badhe ngaturaken punapa ingkang panjenengan pundhut.

¹²Sanadyan panjenengan ngarsakaken arta tumbasan lan arta sasrahan pinten kemawon kathahipun, badhe kula caosi manut sapamundhut panjenengan, namung larenipun estri mugi panjenengan paringaken dadosa semah kula.”

¹³Anak-anake Yakub banjur matur marang Sang Sikhem lan Sang Prabu Hemor nganggo dijlomprongake, marga Dina sadulure wus dirusuhi Sang Sikhem,

¹⁴ature mangkene: “Kawula sami boten saged nglampahi ingkang kados makaten punika, dene ngulungaken adhi estri dhateng priya ingkang boten supit, margi punika satunggaling kanisthan tumrap kawula sadaya.

¹⁵Namung kemawon kawula inggih kedugi minangkani pamundhut dalem, anggeripun panjenengan dalem sami nglampahi kados kawula makaten, inggih punika: sadaya tiyang jaler panunggilan dalem samia dipun supiti.

¹⁶Manawi sampun makaten, anak-anak kawula estri badhe kawula aturaken dhateng bangsa dalem, sarta kawula sami badhe mendhet anak-anakipun estri bangsa dalem; kawula badhe manggen tunggil kaliyan panjenengan dalem, sami dados bangsa satunggal.

¹⁷Nanging manawi panjenengan dalem boten karsa ndhahar atur kawula punika, saha boten karsa nglampahi supit, anak kawula estri badhe kawula pendhet lajeng sami kesah saking ngriki.”

¹⁸Sang Prabu Hemor lan Sang Sikhem putrane padha ngrujuki usul mangkono mau.

¹⁹Sang anem mau tumuli nindakake mangkono, marga saka kasmarane marang anake Yakub, kajaba iku Sang Sikhem mau ana ing antarane brayate kajen-keringan dhewe.

²⁰Sang Prabu Hemor lan kang putra Sikhem tumuli padha tedhak menyang ing sakethenging kutha prelu ndhawuhake marang para wong ing kutha kono, mangkene:

²¹“Wong-wong iku padha gelem rerukunan karo kita, mulane kareben padha manggon ana ing tanah kene lan ndlajahi kanthi merdika; tanah kene iki rak cukup jembar kanggo wong-wong iku! Kita padha bisa njupuk anak-anake wadon dadi sisihan kita, lan anak-anak kita wadon padha kita wenehake mrana.

²²Mung bae wong-wong mau anggone padha gelem nuruti marang kita, supaya bisa nunggal manggon lan dadi bangsa siji, yaiku anggere sadhengah wong lanang panunggalan kita padha tetak, dikaya wong-wong mau iya padha tetak.

²³Raja-kayane, raja-darbeke, apamaneh sakehe kewane iku kabeh rak bakal dadi darbek kita! Mung bae becik padha dilegani kang dadi panjaluke iku, temah mesthi bakal manggon awor karo kita.”

²⁴Pangandikane Sang Prabu Hemor lan Sang Sikhem putrane mau dirujuki dening wong-wong kabeh kang padha teka nglumpuk ing sakethenging kutha, temah kelakon saben wong lanang ing kutha kono kang diwasa padha ditetaki.

²⁵Kacarita bareng telung dinane, wong-wong mau lagi ngrasakake lara-larane, tumuli ditekani anake Yakub loro, yaiku Simeon lan Lewi, kangmase Dina, padha sikep pedhang nempuh kutha mau klawan ora kadunungan rasa wedi lan mateni sadhengah wong lanang.

²⁶Dalah Sang Prabu Hemor lan kang putra Sikhem iya disedani klawan pedhang, Dina dijupuk saka daleme Sikhem, banjur digawa lunga.

²⁷Sawuse mangkono para anake Yakub padha ngrayahi barang-barange kang padha dipateni mau, njarah-rayah kutha kono, awit sadulure dirusuhi.

²⁸Wedhuse, sapine, kuldine apadene samubarang kang ana jero lan jaban kutha padha digawani,

²⁹karodene sakehe kasugihane, kabeh anake lan wong wadon padha ditawan, sarta samubarang kang ana jero ngomahe iya dirayah kabeh.

³⁰Ing kono Yakub celathu marang Simeon lan Lewi: “Kowe iku padha gawe sangsaraku, marga jenengku kokgawe bacin ana ing nagara kene, ing antarane bangsa Kanaan lan wong Feris, mangka wong-wong kita iki mung sathithik; manawa wong-wong mau padha sabiyantu nglawan kita, mesthi aku bakal padha dikalahake lan ditumpes, iya aku dalah sabrayatku kabeh.”

³¹Ature kang didukani: “Kenging punapa adhi kula kok dipun garap kados tiyang estri tunasusila?”