Read Kitab Sutji, 1981 AYUB 15 Bible Online

AYUB 15 - Kitab Sutji, 1981 bible

AYUB 15

¹Elifas wong Teman banjur mangsuli, celathune:

²“Wong kang wicaksana apa mangsuli kalawan kawruh kang tanpa isi, sarta ngiseni pikirane kalawan angin?

³Apa iya anggone srengen iku kalawan tetembungan kang tanpa guna, lan kalawan ujar kang ora maedahi?

⁴Karodene kowe ngorakake pangabekti marang Gusti Allah, sarta ngurangi wedi-asihmu marang Gusti Allah.

⁵Kaluputanmu kang mulang tutukmu tuwin basane wong culika kang kokpilih,

⁶tutukmu dhewe kang ngluputake kowe, dudu aku; lambemu dhewe kang melehake kowe.

⁷Apa lairmu dadi manungsa kawitan? Anggonmu katitahake apa sadurunge ana gunung?

⁸Apa kowe krungu pepesthening Allah, lan apa kowe ngrayud kawicaksanan kanggo awakmu dhewe?

⁹Kowe sumurup apa, kang ora daksumurupi, kowe mangreti apa, kang ora cetha tumraping aku?

¹⁰Panunggalanmu ana kang wus uwanen, sarta kang wus tuwa banget, ngungkuli bapakmu.

¹¹Apa panglipuring Allah iku sepele tumraping kowe, tuwin pitutur kang alus kang tumanduk marang kowe iku apa karemehen?

¹²Yagene kowe kok kablingerake dening rasane atimu, sarta mripatmu kok mancereng,

¹³satemah atimu banjur dadi nglawan marang Gusti Allah. tuwin tutukmu ngwetokake tetembungan kang kaya mangkono?

¹⁴Manungsa iku mangsa yen suci, lan mangsa yen asipat bener kang lair saka wong wadon iku!

¹⁵Lah para abdine kang suci padha ora dipracaya, sarta langit dipirsani ora mulus resike,

¹⁶mendahane maneh wong kang jember tuwin awatek dursila kang nyruput duraka kaya banyu.

¹⁷Kowe dakkandhani, rungokna! Apa kang wus dakdeleng bakal dakcritakake,

¹⁸yaiku kang dipratelakake dening para wicaksana kang anggone sumurup saka para leluhure ora nganggo digawe wadi,

¹⁹nalika nagara mung kaparingake marang wong-wong mau, lan ora ana wong manca kang lumebu ing kono.

²⁰Wong duraka nandhang giris sajege urip, wong kang ambek siya iya mangkono uga ing sajroning taun-taun kang cinadhangake.

²¹Swara-swara kang nggegirisi tumama ing kupinge, ing mangsa tentrem dheweke ketekan juru pangrusak.

²²Wus ora duwe pangarep-arep yen bisa metu saka ing pepeteng, wus pinesthi dadi pakaning pedhang;

²³nglembara golek pangan, embuh menyang ngendi. Dheweke sumurup, manawa bakal ngalami dina pepeteng.

²⁴Atine kagawe giris dening kasangsaran lan karupekan, kang ngebyuki kayadene raja kang wus samekta ing perang,

²⁵awit ngathungake tangane sumedya nglawan marang Gusti Allah, tuwin mbalela marang Kang Mahakuwasa,

²⁶kalawan ndegeg anggone enggal-enggal mapagake Panjenenge, kambi nggawa tameng-tamenge kang kalapis-lapis kandel.

²⁷Raine wus kablonyo ing gajih, lan bangkekane dietrapi ing sabuk gajih lelapisan;

²⁸banjur ngenggoni kutha-kutha kang wus gempur, lan omah-omah kang ora kena dienggoni ing wong, kang cinadhangake dadi jugrugan.

²⁹Dheweke ora bakal dadi sugih sarta raja-darbeke ora tulus, tuwin barang-barange ora wuwuh ana ing bumi,

³⁰bakal ora bisa oncat saka ing pepeteng, trubus-trubusane bakal garing kena panasing geni, tuwin dheweke bakal kasirnakake dening napasing tutuke.

³¹Wong mau aja ngandel marang bab-bab kang tanpa isi, amarga bakal kapusan, awit oleh-olehane iya tanpa paedah.

³²Sadurunge titi-mangsane banjur wus mati, sarta pang-pange ora bakal bisa seger.

³³Kayadene wit anggur kang gogrog wohe, lan kaya wit jaitun kang gogrog kembange.

³⁴Awitdene golonganing wong duraka ora bakal ngetokake woh, sarta tarub-tarube wong kang nampani besel bakal kamangsa ing geni.

³⁵Iku padha meteng kasusahan lan nglairake piala, sarta atine ngandhut goroh.”