Read Kitab Sutji, 1981 AYUB 2 Bible Online

AYUB 2 - Kitab Sutji, 1981 bible

AYUB 2

¹Nuju ing sawijining dina, para putraning Allah padha seba marang ngarsane Pangeran Yehuwah, Iblis nuli iya seba uga ana ing satengahe para putra mau.

²Pandangune Sang Yehuwah marang Iblis: “Sira saka ing ngendi?” Atur wangsulane Iblis marang Sang Yehuwah: “Saweg saking mider ndlajahi bumi.”

³Pangandikane Pangeran Yehuwah marang Iblis: “Sira apa iya nggatekake marang abdiningSun Ayub? Awit ing salumahing bumi ora ana wong kang madhani bab anggone jujur lan mursid tuwin ngabekti ing Allah, apadene anggone nyingkiri piala, sarta tetep anggone ngantepi ing katemenane, sanadyan sira wus ngojok-ojoki Ingsun supaya Ayub Suntumpes tanpa sabab.”

⁴Iblis banjur ngunjuki wangsulan marang Sang Yehuwah: “Kulit gegentosing kulit; punapa sadarbekipun tiyang mesthi dipun tombokaken supados kapitulungan gesang.

⁵Nanging saupami Paduka ngagagaken asta saha nggepok balung sarta dagingipun, temtu badhe nyupaosi Paduka wonten ing ngarsa paduka.”

⁶Dhawuhe Pangeran Yehuwah marang Iblis: “Lah Ayub iku wus ana ing tanganira, nanging owelen uripe!”

⁷Samundure Iblis saka ing ngarsane Sang Yehuwah, Ayub tumuli diebyuki ing memala barang wiwit ing tlapakane nganti tekan ing embun-embunane.

⁸Ayub banjur njupuk wingka kagawe ngeroki awake, sarta nglosod ana ing pawuhan.

⁹Ing kono ature bojone: “Punapa panjenengan taksih ngantepi ing katemenan? Sumangga kula aturi nyupaosi Gusti Allah, lajeng kula aturi seda kemawon!”

¹⁰Ewadene wangsulane Ayub: “Calathumu iku kaya wong gemblung, sabarang peparinge Gusti Allah kang becik padha daktampani, kang ala apa ora kudu daktampani uga?” Sajrone iku kabeh Ayub ora nganti gawe dosa kalawan lambene.

¹¹Kacarita mitrane Ayub telu bareng krungu bab sakehe bilai kang tumama marang dheweke, banjur padha teka saka ing panggonane dhewe-dhewe, yaiku: Elifas wong Teman, Bildad wong Suah lan Zofar wong Naamah; iku wus padha sarujuk arep tilik Ayub prelu mratelakake bela-sungkawa lang nglipur.

¹²Kocapa, nalika ndeleng saka ing kadohan, padha pangling marang Ayub, sarta seru anggone padha nangis; apamaneh padha nyuwek-nyuwek jubahe, tuwin nyawurake lebu mandhuwur, nglarabi sirahe.

¹³Banjur padha lungguh nglosod ing lemah ana ing ngarepe Ayub, lawase pitung dina pitung bengi, ora ana kang muni sakecap bae, marga padha weruh ing sangsarane Ayub kang luwih dening banget iku. [1†]