Read Kitab Sutji, 1981 AYUB 20 Bible Online

AYUB 20 - Kitab Sutji, 1981 bible

AYUB 20

¹Zofar wong Naama tumuli mangsuli, pangucape:

²“Mulane aku kapeksa mangsuli, lan atiku wus ora sabar maneh.

³Aku mentas krungu panutuh kang mirangake aku, nanging kang mangsuli aku iku akal-budi kang tanpa nalar.

⁴Apa kowe durung nyumurupi iku kabeh wiwit jaman kuna mula, wiwit nalika manungsa dipapanake ana ing bumi,

⁵manawa gambirane wong duraka iku ora awet, sarta kasenengane wong kang nyingkur marang Gusti Allah iku mung sadhela?

⁶Sanadyan anggone ngunggul-unggulake kaluhurane nganti sundhul ing langit, lan sirahe nganti sundhul ing mega,

⁷nanging bakal lebur ing salawase kayadene sesukere dhewe; wong kang tau ndeleng dheweke padha takon: Ana ngendi wong iku?

⁸Bakal sirna kaya impen tanpa tilas, ilang kaya wewarnan ing wayah bengi,

⁹ora katon maneh ing mripat kang ndeleng, lan papan padunungane ora bakal ndeleng maneh.

¹⁰Anak-anake kepeksa golek sih-piwelas marang wong miskin, sarta tangane dhewe kudu ngulungake barang darbeke.

¹¹Sanadyan balung-balunge kebak karosaning wong anom, nanging iku iya bakal melu sumeleh ing lebu.

¹²Sanadyan rasane piala iku legi ana ing cangkeme, lan didhelikake ing ngisore ilate,

¹³diiwit-iwit ora dilepeh-lepeh, malah diemut bae tumempel ing cethake,

¹⁴nanging pangane iku banjur owah ana ing sajroning ususe, dadi wisaning ula bedhudhak ana ing wetenge.

¹⁵Raja-brana diuntal nanging banjur diutahake maneh, Gusti Allah kang ngedalake saka ing wetenge.

¹⁶Wisaning ula bedhudhak bakal disesep, mulane iya bakal dipateni dening ilating ula.

¹⁷Wus ora diparengake oleh kasenengan saka kali-kali lan saka ing kali-kali kang mili madu lan susu.

¹⁸Kudu mbalekake apa-apa kang wus kena ginayuh mulane ora nganti ngrasakake oleh-olehane iku; ora bisa ngenyam kauntungane anggone dedagangan.

¹⁹Mulane mangkono awit wus gawe sangsarane wong miskin, banjur ditinggal nglenthar; ngrampas omah kang banjur ora dibangun.

²⁰Atine nyata-nyata ora tau tentrem, dheweke ora bakal bisa oncat kalawan nggawa raja-branane.

²¹Ora ana barang kang bisa oncat saka ing kamurkane, mulane kabegjane ora bisa lestari.

²²Sanadyan sugih nganti luber-luber nanging atine kebak rasa kwatir; kasangsaran kang tumempuh nggegirisi banget.

²³Kanggo ngiseni wetenge Gusti Allah ndhawahake bebendune kang mulad-mulad kang diudanake minangka pangane.

²⁴Sanadyan bisa ngoncati gegaman wesi, nanging banjur kena tinembus ing panah tembaga.

²⁵Panah mau kadudud lan metu saka ing gegere bedhoring panah katon gumilap metu saka ing rempelune. Wong mau banjur wedi banget.

²⁶Pepeteng wus cumawis kanggo dheweke, kang nuli kamangsa ing geni, geni kang ora dinamonan kang iya banjur nglebur apa kang isih kari ana ing tarube.

²⁷Pialane kabeber dening langit, sarta bumi tumuli gumregah nglawan marang dheweke.

²⁸Oleh-olehane pambudidayane kang ana ing omahe padha diangkut nganti entek kabeh ing dina bebenduning Allah.

²⁹Yaiku ganjaraning Allah marang wong duraka, panduman pusaka kang dijanjekake dening Allah marang wong mau.”