Read Kitab Sutji, 1981 AYUB 21 Bible Online

AYUB 21 - Kitab Sutji, 1981 bible

AYUB 21

¹Nanging Ayub mangsuli, pangucape:

²“Rungokna kang temenan ta calathuku, iku minangkaa panglipurmu.

³Aku sabarana, aku dakcalathu, sawuse iku kowe padha kena memada.

⁴Apa marang manungsa anggonku sesambat sarta kapriye anggonku ora pegel atiku?

⁵Aku ingetna, temah kowe bakal padha kaeraman lan nutup tutukmu kalawan tangan.

⁶Manawa dakpikir, aku dadi wedi lan awakku banjur gumeter.

⁷Yagene wong duraka kok lestari urip, dadi tuwa, malah wuwuh-wuwuh kakuwatane?

⁸Tansah rinubung ing anak putune, turune padha ana ing ngareping mripate.

⁹Omahe padha tentrem, ora ana rasa wedi ora ketiban ing gebaging Allah.

¹⁰Sapine lanang padha macek lan mesthi dadi, sapine wadon padha manak ora tau keluron.

¹¹Anak-anake lanang padha diumbar kaya pepanthan wedhus; anak-anake padha alincak-lincak,

¹²padha tetembangan digameli trebang lan clempung, sarta padha bungah-bungah manut swaraning suling.

¹³Sajege urip padha ngrasakake kamukten lan kalawan tentrem anggone tumurun ing jagate wong mati.

¹⁴Nanging ujare marang Gusti Allah: Sumingkira saka ing aku! Aku padha ora seneng nyumurupi dalan-dalanmu.

¹⁵Kang Mahakuwasa iku sapa ta, dene aku kok padha kudu ngabekti marang Panjenengane, sarta apa gunane, manawa aku padha nyenyuwun marang Panjenengane?

¹⁶Pancen, kabegjane iku ora dumunung ana ing tangane. Rancangane wong duraka iku adoh saka ing aku.

¹⁷Damare wong duraka iku kerep dipateni; padha ketaman ing sangsara, sarta padha kapanduman kasusahan dening Allah sajroning bendu.

¹⁸Padha kaya dami ana ing ngareping angin, kaya mrambut kabur ing prahara.

¹⁹Bilaine kasimpen dening Allah kanggo anak-anake. Prayogane wong iku dhewe kang diganjar dening Gusti Allah, supaya krasa,

²⁰prayogane mripate dhewe supaya nyumurupi karusakane, lan awake dhewe ngombe bebendune Kang Mahakuwasa!

²¹Awit dheweke isih mreduli apa marang brayate sawuse mati, yen wus entek gunggunging sasine?

²²Mangsa Gusti Allah kok dicaosi piwulang dening manungsa, Panjenengane kang ngadili wong-wong mau saka ing ngaluhur!

²³Ana wong kang matine isih kadunungan kakuwatan pepak, kalawan tentrem lan santosa,

²⁴bangkekane lemu dening gajih, lan sungsume balung-balunge isih seger.

²⁵Ana maneh kang matine kalawan lara atine, lan ora tau ngrasakake kanikmatan.

²⁶Nanging kabeh padha sumeleh ing sajroning lemah, lan padha karubung ing set.

²⁷Lah aku wus sumurup, kang dadi pikiranmu, lan akal kaculikan kang kokrancang tumrap aku.

²⁸Ujarmu: Ngendi omahe kang nyekel pangwasa, endi tarub kang dienggoni dening wong-wong duraka?

²⁹Apa kowe padha durung tau takon marang wong-wong kang lumaku ing dalan? Apa kowe bisa mbantah marang pituduhe,

³⁰yaiku manawa wong ala dieman samangsa dina bilai, lan diuwalake ing dina bebenduning Allah?

³¹Sapa kang bakal terus nggugat bab kalakuane lan ngganjar marang panggawene?

³²Dheweke digawa menyang ing pakuburan, lan kubure direksa ing wong.

³³Kapenak anggone katutupan ing prongkalan-prongkalan lemah ing lebak; saben wong ngetutake dheweke, lan kang wus ndhisiki tanpa wilangan.

³⁴Banget kothonge panglipurmu marang aku iku! Kabeh wangsulanmu iku mung apus-apus blaka.”