Read Kitab Sutji, 1981 AYUB 29 Bible Online

AYUB 29 - Kitab Sutji, 1981 bible

AYUB 29

¹Ayub tumuli mbacutake andharane, calathune:

²“Ah, bok iya aku kaya sasi-sasi kang kepungkur, kaya ing dina-dina nalika Gusti Allah rumeksa marang aku,

³nalika dilahe mayungi sirahku, sarta kalawan sinuluhan ing padhange anggonku lumaku ing pepeteng;

⁴kaya nalika mempeng-mempenging umurku, nalika tarubku kayoman ing pitepanganing Allah,

⁵nalika Kang Mahakuwasa isih nunggil karo aku, tuwin aku rinubung ing anak-anakku,

⁶nalika tapaking sikilku adus susu, lan gunung parang padha metu kaline lenga ana ing sacedhakku.

⁷Samangsa aku metu menyang ing sakethenging kutha, tuwin nata palungguhanku ana ing tengahing alun-alun,

⁸para nonoman bareng weruh tekaku banjur padha mundur, dene para wong kang wus uwanen padha ngadeg mapan;

⁹para panggedhe padha leren anggone guneman padha nutupi tutuke;

¹⁰sidhem swarane para pangarep, ilate kraket ing cethake.

¹¹Samangsa kuping krungu bab aku, aku banjur diarani rahayu, lan saben mripat kang ndeleng, aku mesthi dialembana.

¹²Awit wong kang sangsara kang njaluk tulung iya banjur dakpitulungi, samono uga bocah lola lan wong kang sepi ing pitulungan.

¹³Wong kang arep nemu bilai ngucapake berkah marang aku, sarta aku gawe bungahing atine randha.

¹⁴Kabeneran kang dadi sandhanganku tuwin aku nganggo kaadilan kayajubah lan sreban.

¹⁵Aku dadi mripat tumrap wong wuta, sarta dadi sikil tumrap wong lumpuh.

¹⁶Aku dadi bapa tumrap wong miskin, tuwin prakarane wong kang dudu kawanuhanku daktiti-priksa.

¹⁷Wong dursila dakremuk untune, lan memangsane dakrebut saka ing cangkeme.

¹⁸Osikku mangkene: Aku bakal sirna bareng karo susuhku, lan ngakehake dinaku kaya manuk feniks.

¹⁹Oyodku tekan ing banyu, lan pang-pangku padha kainepan ebun.

²⁰Aku tansah kadunungan kamulyan kang seger, sarta gandhewaku pulih nom ana ing tanganku.

²¹Wong padha ngrungokake sapituturku kalawan panganti-anti, padha nampani pituduhku kalawan meneng.

²²Sarampunging pituturku, ora ana wong kang calathu maneh, sarta tembung-tembungku padha tumetes marang wong-wong mau.

²³Aku diarep-arep kayadene ngenteni tibane udan, tuwin padha ngangapake cangkeme kaya nadhahi udan kiriman.

²⁴Padha daksumehi manawa padha semplah, lan padha ora bisa nyuremake cahyaning raiku.

²⁵Aku kang nemtokake dalane lan dadi pemimpine. Aku lungguh kaya ratu ana ing satengahing rakyat, kayadene wong kang nglipur marang kang padha nandhang susah.”