Read Kitab Sutji, 1981 AYUB 30 Bible Online

AYUB 30 - Kitab Sutji, 1981 bible

AYUB 30

¹“Nanging saiki aku digeguyu dening wong, kang umure luwih enom katimbang aku, kang bapakne padha dakwawas ora pantes sanadyan mung dipapanake bebarengan karo asu kang njaga wedhus-wedhusku.

²Lan maneh kakuwataning tangane iku apa gunane tumrap aku, amarga wus kentekan kakuwatan;

³padha gering dening kecingkrangan lan keluwen, padha ngrikiti palemahan kang bera, grumbul ing pasamunan lan tanah kang mati;

⁴padha reramban gegodhongan asin ana ing grumbulan lan oyoding wit rotem dadi pangane,

⁵padha katundhung saka ing pasrawungan sarta dielok-elokake kaya maling,

⁶padha kepeksa manggon ing lembah-lembah kang nggegirisi, ing luweng-luwenging bumi lan ing sela-selaning gunung;

⁷padha gereng-gereng ana ing satengahing gegrumbulan, pating gloso ana ing sangisoring lateng-lateng;

⁸padha wong gemblung kang tanpa aji, kang wus digurak saka ing nagara.

⁹Nanging aku saiki dadi uran-uran semonan lan pepoyokan tumrap wong-wong iku.

¹⁰Aku dianggep njijiki, padha ngedohi aku lan ora bisa ngampah anggone ngidoni raiku,

¹¹awit talining tarubku wis diuculi dening Gusti Allah sarta aku diesorake apadene wong-wong padha tumindak tanpa rikuh-rikuh marang aku.

¹²Ing satengenku muncul grombolan, kang mbanjur njegal sikilku, sarta masangi aku dalaning karusakan;

¹³dalanku dibongkar-bongkar lan ngarah tibaku, ora ana kang ngalang-alangi tumindake.

¹⁴Anggone nempuh kaya ngliwati lowahaning tembok kang amba; tekane gegrombolan gilir gumanti ana ing tengahing jugrugan.

¹⁵Aku dibyuki ing pagiris, kamulyanku kabur sirna kayadene katut ing angin lan kabegjanku larud kaya mega.

¹⁶Awit saka iku nyawaku lebur ana ing jeroku; aku katukup ing dina-dina kasangsaran.

¹⁷Ing wayah bengi balung-balungku kaya dikrokoti, sarta rasa lara kaya dicocogi tanpa leren.

¹⁸Sandhanganku suwek marga dening tindak keras kang ora bisa dilawan, mulane pating klewer ana ing awakku kaya kemeja.

¹⁹Aku dijorogake dening Gusti Allah menyang ing jeblogan lan rupaku wus kaya lebu lan awu.

²⁰Kawula sesambat nyuwun tulung dhateng Paduka, nanging Paduka boten paring wangsulan, kawula ngadeg ngantos-antos, nanging Paduka boten mreduli dhateng kawula.

²¹Paduka santun dados ambek-siya dhumateng kawula, kawula Paduka mengsah kalayan kakiyataning asta Paduka

²²kawula Paduka tumpangaken ing angin saha lajeng kabur, nunten Paduka lebur wonten ing salebeting prahara.

²³Inggih kawula mangretos, kawula Paduka purugaken dhateng ing pejah, dhateng papan paklempakaning sadaya ingkang gesang.

²⁴Lah apa iya wong ora bakal mulungake tangane marang kang ambruk, manawa ing sajroninng kacilakane ora ana kang nulungi?

²⁵Aku rak iya nangis marga saka anane wong kang karupekan? Atiku rak susah marga saka sumurup wong miskin?

²⁶Aku nganti-anti marang kang becik, nanging piala kang teka; aku ngarep-arep pepadhang, nanging pepeteng kang teka.

²⁷Batinku molak-malik tanpa leren, aku katempuh ing dina-dina kasangsaran.

²⁸Aku klambrangan kalawan sedhih, ora bisa lipur; aku ngadeg ing satengahing wong-wong kang padha nglumpuk kalawan sesambat njaluk tulung.

²⁹Aku wus dadi sadulure asu ajag lan kancane manuk unta.

³⁰Kulitku dadi ireng lan nglokop-nglokop saka ing awakku, balung-balungku dadi garing marga saka lara panas.

³¹Clempungku ngunekake lagu tangisan, lan unining sulingku memper swaraning wong nangis.”